zondag 26 april 2015

Vegan Wildpluk Recept: Oosterse Couscous met Brandnetels

Vegan Wildpluk Recept: Oosterse Couscous met Brandnetels

In het vroege voorjaar zijn er weinig klassieke moestuingroenten te vinden in de tuin.
De erwtjes zijn net aan het opkomen, evenals de worteltjes, bietjes en ajuintjes - maar ze zijn nog lang niet klaar.
De boerenkool en de spruitjes zijn in bloei geschoten.  We hebben wel nog wat pompoenen liggen, maar eerlijk gezegd kan ik voorlopig geen pompoen meer zien!
Wat er wel en masse groeit, zijn de eetbare voorjaars"on"kruiden:
-zevenblad
-kleine veldkers
-brandnetel
-paardenbloem

Brandnetel is een superfood, om het in hedendaagse marketingtermen te zeggen.  In gedroogde vorm bevat het meer eiwitten dan biefstuk.  Als het personage in "De Wand" dat geweten had...

Eerder op deze blog kon je lezen hoe je met die voorjaarsonkruiden paardebloemkappertjes, gepekelde brandnetels maakt, en hoe je een zevenbladlasagne bekokstooft.  Ook in leaf curd aka groene tofu kan je voorjaarsonkruiden kwijt. 

Vandaag een eenvoudige manier om brandnetels te verwerken: stoven.  Ik had zin in een gerecht met pit, dus het werd een spicy oosterse couscous.


Vegan Wildpluk Recept: Oosterse Couscous met Brandnetels
Nodig (voor 2 personen):
-3 uien, fijngesneden
-2 dikke tenen look, fijngesneden
-2 el olijfolie
-een vergiet vol versgeplukte brandneteltopjes, gewassen
-een viertal wortelen, fijngesneden
-een bokaal kikkererwten
-komijnpoeder naar smaak
-paprikapoeder naar smaak
-chilipoeder naar smaak
-ras el hanoutpoeder naar smaak
-1 blik bio tomaten
-optioneel: een viertal dadels zonder pit, in stukjes gesneden
-120 g couscous
-water
-optioneel: rozijntjes
-optioneel maar erg lekker: verse munt naar smaak, fijngehakt

Hoe maak je het?
1.Verhit de olijfolie in een stoofpot.
2.Stoof de uien goed gaar.
3.Voeg de gewassen brandnetel en de look toe, en roerbak tot de netels geslonken zijn.
4.Voeg de wortelen toe evenals de (gespoelde) kikkererwten, en een weinig water.
5.Voeg de kruiden toe en roer om.
 6.Zet een deksel op de pot, laat even stoven.
7.Bereid ondertussen de couscous: doe in een pot met de eventuele rozijnen, kook hetzelfde volume water, en giet erover heen.  Doe het deksel erop en laat minstens 5 minuten wellen. 
8.Voeg de tomaten toe aan de stoofpot, evenals eenzelfde hoeveelheid water (ik spoelde zo mijn blik uit).
9.Laat goed doorkoken.
10.Serveer de couscous op het bord, giet de saus erover heen, en werk af met de munt: smakelijk!

zaterdag 18 april 2015

To bio or not to bio

Onlangs waren we uitgenodigd voor een etentje.

De gastheer en vrouw eten niet vegetarisch, maar ze hadden heel lief en zorgzaam met ons rekening gehouden: er was een vegetarisch potje voor iedereen.
We mochten helpen met het snijden van de groenten, en genoten daarna van een heerlijke maaltijd - het was echt lekker en gezellig.

Toch betrapte ik mezelf er op dat ik nadacht over de ingredienten.  Er was een aubergine, een potje tomatensaus, kikkererwten, couscous, rozijntjes, dadels, uien en look.  Zoals ik al zei, een heerlijke combinatie die voor een heerlijk maal zorgde.

Maar...  Ik kon het niet helpen: ik dacht aan hoe vaak die glanzende aubergine bespoten was geweest.

Ook het graan waar de couscous van gemaakt was, zal heel wat spuitbeurten over zich heen hebben gekregen.

De tomatensaus idem: tomaten horen bij de zogenaamde dirty dozen (de meest bespoten groenten en fruit), en zijn dus heel erg bewerkt geweest met gif. Bovendien zat er suiker in de saus, plus heel wat toegevoegde stoffen.

De rozijntjes waren gezwaveld, en de niet biologische dadels waren met gifgassen bewerkt vooraleer ze hun doosje ingingen.

Ik heb mijn gedachten voor mezelf gehouden, want ik wilde niet ondankbaar overkomen of mijn gastheer en vrouw kwetsen.

Dit etentje opende weer maar eens mijn ogen: heel wat mensen kopen nog steeds "gewone" (dus bespoten) groenten en fruit, zonder erbij na te denken.

Mensen vragen me wel eens: dus jij gaat helemaal mee in dat bio verhaal?

In hun vraag ligt al veel twijfel en scepsis besloten.

Geen wonder, als de media ons op tijd en stond informeert over het zoveelste onderzoek dat stelt dat bio niet per se gezonder is dan niet bio.

Maar stel, je plaatst willekeurige mensen in de supermarkt voor volgende keuze:
Kiest u deze met kankerverwekkende stoffen bespoten sinaasappel?  Of gaat u voor het zongerijpte, onbespoten exemplaar?

Ik vermoed dat de meeste mensen voor bio kiezen, indien men ze uitlegt wat er met bespoten groenten en fruit is gebeurd.  Ik kies ook voor bio - en ik hoef echt geen wetenschappelijke test die me bewijst welk product gezonder is.  Ik gebruik mijn gezond verstand bij het maken van mijn keuze, en kies uiteraard voor het product dat GEEN vergif over zich heen heeft gekregen.

Voor wij op de buiten gingen wonen, hadden wij nog nooit sproeistoffen van dichtbij geroken wanneer de boer ze op het veld spuit.  Nu is ons huis aan vier kanten omringd door landbouwgrond die besproeid wordt, en ik kan je vertellen: die geur vergeet je nooit meer.
Die geur betekent: gif!  Gevaar!  Dat ruik je meteen.  Als een overgechloreerd zwembad met gevaarlijke chemicalieen in, zo ruikt het.  Als iets waar je hard van wil weglopen, omdat je voelt: dit kan niet goed zijn.

En dat spuiten wij op voedsel!

Hoe is het mogelijk.

Aan de andere kant begrijp ik perfect hoe het zo ver is kunnen komen. Eten verbouwen kost tijd.  De grond onkruidvrij houden is bijzonder arbeidsintensief.  Als je onkruid en plagen makkelijk kan uitroeien met een product, dan is het verleidelijk om dat product te gaan gebruiken.

Tussen de dadels die ik bio koop zitten af en toe witte wormen.  Niet aangenaam, maar wat mij betreft beter dan gifgasresten.  Ook het bio voer voor onze kippen is al eens besmet geweest met graanklanders.  Dat krijg je als je geen gif gebruikt.  Af en toe zit er een slakje in de broccoli.  Maar even wassen, en het slakje is weg.  En nu we luchtdicht gesloten tonnen hebben aangeschaft om het kippenvoer in te bewaren, is ook dat graanklander probleem opgelost.

Het gaat ons niet enkel om onze eigen gezondheid bij het kiezen voor bio, maar ook en vooral om de gezondheid van de aarde, de grond, en de dieren.  Het gaat om het behouden van diversiteit.

Alles - al ons voedsel, onze gehele beschaving, begint bij de aarde waarin we onze gewassen telen.  Ik wil niet bijdragen aan gifresten in die aarde voor de toekomstige generaties!

Terug naar de heerlijke niet bio veggie maaltijd die we onlangs kregen.  Dat maal deed me beseffen hoe veel mensen er nog steeds niet voor bio kiezen.  Bio is nog lang niet de norm.
Vreemd genoeg zijn groenten en fruit die met kankerverwekkende pesticiden en herbiciden bespoten zijn de norm!  Die bespoten producten zijn wat als "normaal" wordt ervaren!
Wat mij betreft is dat onbegrijpelijk.
Waarom blijven mensen kiezen voor de bespoten producten?  Is dat echt omwille van het kleine prijsverschil, dat bovendien heel goed meevalt als je kiest voor lokale en seizoensgebonden bioproducten?
Is het omdat de meerderheid van de mensen nog steeds niet-bio koopt, en men niet uit de toon wil vallen?  Is het omdat men niet nadenkt, of geen zin heeft om na te denken over de vraag waar ons voedsel vandaan komt?
Ik heb geen idee.

Op de plek waar ik werk zijn veel winkels.  Er zijn drie grote supermarkten, en een kleinere versmarkt voor groenten en fruit.  Onlangs wilde ik biologische appels kopen. Meestal doe ik dat in het kleine bio kruideniertje in het dorp.  Ik vind het fijn om dat kleinschalige initiatief te steunen.
Maar nu was ik daar niet meer geraakt en ik had appels nodig.
In het kleinere versmarktje keek de verkoopster of ze het in Keulen hoorde donderen, toen ik vroeg of zij iets biologisch had.  Ze wist me te vertellen dat ik wel biofruit kon bestellen, maar enkel als ik volledige kisten kocht.
Geen van de drie supermarkten (alledrie grote ketens) bood bio appelen aan.  In feite viel er in twee van de drie supermarkten geen enkel vers biologisch product te bespeuren.  De derde supermarkt verkocht bio wortelen, bio aardappelen en bio en fairtrade bananen.  Tussen de winkelende klanten die hun mandjes en karretjes vrolijk vollaadden met blinkende, bespoten appels en andere niet bio groenten en fruit voelde ik me een beetje een alien.

Ik ben uiteindelijk dan maar voor de bananen gegaan.

Misschien lees je ook graag volgende berichten over dit thema:
hoe ben ik met bio begonnen (en hoe ik in het begin met het prijsverschil omging), en aren lezen (over de "donkere kantjes" van de supermarkten.)  Of hoe wij, met allebei een deeltijds loon, er met gemak in slagen om bio te kopen en te eten, in "rondkomen met een klein budget".



To bio or not to bio

Onlangs waren we uitgenodigd voor een etentje.

De gastheer en vrouw eten niet vegetarisch, maar ze hadden heel lief en zorgzaam met ons rekening gehouden: er was een vegetarisch potje voor iedereen.
We mochten helpen met het snijden van de groenten, en genoten daarna van een heerlijke maaltijd - het was echt lekker en gezellig.

Toch betrapte ik mezelf er op dat ik nadacht over de ingredienten.  Er was een aubergine, een potje tomatensaus, kikkererwten, couscous, rozijntjes, dadels, uien en look.  Zoals ik al zei, een heerlijke combinatie die voor een heerlijk maal zorgde.

Maar...  Ik kon het niet helpen: ik dacht aan hoe vaak die glanzende aubergine bespoten was geweest.

Ook het graan waar de couscous van gemaakt was, zal heel wat spuitbeurten over zich heen hebben gekregen.

De tomatensaus idem: tomaten horen bij de zogenaamde dirty dozen (de meest bespoten groenten en fruit), en zijn dus heel erg bewerkt geweest met gif. Bovendien zat er suiker in de saus, plus heel wat toegevoegde stoffen.

De rozijntjes waren gezwaveld, en de niet biologische dadels waren met gifgassen bewerkt vooraleer ze hun doosje ingingen.

Ik heb mijn gedachten voor mezelf gehouden, want ik wilde niet ondankbaar overkomen of mijn gastheer en vrouw kwetsen.

Dit etentje opende weer maar eens mijn ogen: heel wat mensen kopen nog steeds "gewone" (dus bespoten) groenten en fruit, zonder erbij na te denken.

Mensen vragen me wel eens: dus jij gaat helemaal mee in dat bio verhaal?

In hun vraag ligt al veel twijfel en scepsis besloten.

Geen wonder, als de media ons op tijd en stond informeert over het zoveelste onderzoek dat stelt dat bio niet per se gezonder is dan niet bio.

Maar stel, je plaatst willekeurige mensen in de supermarkt voor volgende keuze:
Kiest u deze met kankerverwekkende stoffen bespoten sinaasappel?  Of gaat u voor het zongerijpte, onbespoten exemplaar?

Ik vermoed dat de meeste mensen voor bio kiezen, indien men ze uitlegt wat er met bespoten groenten en fruit is gebeurd.  Ik kies ook voor bio - en ik hoef echt geen wetenschappelijke test die me bewijst welk product gezonder is.  Ik gebruik mijn gezond verstand bij het maken van mijn keuze, en kies uiteraard voor het product dat GEEN vergif over zich heen heeft gekregen.

Voor wij op de buiten gingen wonen, hadden wij nog nooit sproeistoffen van dichtbij geroken wanneer de boer ze op het veld spuit.  Nu is ons huis aan vier kanten omringd door landbouwgrond die besproeid wordt, en ik kan je vertellen: die geur vergeet je nooit meer.
Die geur betekent: gif!  Gevaar!  Dat ruik je meteen.  Als een overgechloreerd zwembad met gevaarlijke chemicalieen in, zo ruikt het.  Als iets waar je hard van wil weglopen, omdat je voelt: dit kan niet goed zijn.

En dat spuiten wij op voedsel!

Hoe is het mogelijk.

Aan de andere kant begrijp ik perfect hoe het zo ver is kunnen komen. Eten verbouwen kost tijd.  De grond onkruidvrij houden is bijzonder arbeidsintensief.  Als je onkruid en plagen makkelijk kan uitroeien met een product, dan is het verleidelijk om dat product te gaan gebruiken.

Tussen de dadels die ik bio koop zitten af en toe witte wormen.  Niet aangenaam, maar wat mij betreft beter dan gifgasresten.  Ook het bio voer voor onze kippen is al eens besmet geweest met graanklanders.  Dat krijg je als je geen gif gebruikt.  Af en toe zit er een slakje in de broccoli.  Maar even wassen, en het slakje is weg.  En nu we luchtdicht gesloten tonnen hebben aangeschaft om het kippenvoer in te bewaren, is ook dat graanklander probleem opgelost.

Het gaat ons niet enkel om onze eigen gezondheid bij het kiezen voor bio, maar ook en vooral om de gezondheid van de aarde, de grond, en de dieren.  Het gaat om het behouden van diversiteit.

Alles - al ons voedsel, onze gehele beschaving, begint bij de aarde waarin we onze gewassen telen.  Ik wil niet bijdragen aan gifresten in die aarde voor de toekomstige generaties!

Terug naar de heerlijke niet bio veggie maaltijd die we onlangs kregen.  Dat maal deed me beseffen hoe veel mensen er nog steeds niet voor bio kiezen.  Bio is nog lang niet de norm.
Vreemd genoeg zijn groenten en fruit die met kankerverwekkende pesticiden en herbiciden bespoten zijn de norm!  Die bespoten producten zijn wat als "normaal" wordt ervaren!
Wat mij betreft is dat onbegrijpelijk.
Waarom blijven mensen kiezen voor de bespoten producten?  Is dat echt omwille van het kleine prijsverschil, dat bovendien heel goed meevalt als je kiest voor lokale en seizoensgebonden bioproducten?
Is het omdat de meerderheid van de mensen nog steeds niet-bio koopt, en men niet uit de toon wil vallen?  Is het omdat men niet nadenkt, of geen zin heeft om na te denken over de vraag waar ons voedsel vandaan komt?
Ik heb geen idee.

Op de plek waar ik werk zijn veel winkels.  Er zijn drie grote supermarkten, en een kleinere versmarkt voor groenten en fruit.  Onlangs wilde ik biologische appels kopen. Meestal doe ik dat in het kleine bio kruideniertje in het dorp.  Ik vind het fijn om dat kleinschalige initiatief te steunen.
Maar nu was ik daar niet meer geraakt en ik had appels nodig.
In het kleinere versmarktje keek de verkoopster of ze het in Keulen hoorde donderen, toen ik vroeg of zij iets biologisch had.  Ze wist me te vertellen dat ik wel biofruit kon bestellen, maar enkel als ik volledige kisten kocht.
Geen van de drie supermarkten (alledrie grote ketens) bood bio appelen aan.  In feite viel er in twee van de drie supermarkten geen enkel vers biologisch product te bespeuren.  De derde supermarkt verkocht bio wortelen, bio aardappelen en bio en fairtrade bananen.  Tussen de winkelende klanten die hun mandjes en karretjes vrolijk vollaadden met blinkende, bespoten appels en andere niet bio groenten en fruit voelde ik me een beetje een alien.

Ik ben uiteindelijk dan maar voor de bananen gegaan.

Misschien lees je ook graag volgende berichten over dit thema:
hoe ben ik met bio begonnen (en hoe ik in het begin met het prijsverschil omging), en aren lezen (over de "donkere kantjes" van de supermarkten.)  Of hoe wij, met allebei een deeltijds loon, er met gemak in slagen om bio te kopen en te eten, in "rondkomen met een klein budget".



zondag 12 april 2015

Het slimste varken van de klas

Onlangs las ik op het internet over het varkentje Amy Trotter.

Dit varken geniet enige bekendheid ondertussen, en wel om een heel bijzondere reden...  Amy Trotter volgt namelijk les op... de hondenschool, en bovendien is ze de eerste van de klas!

Je kan Amy s schattige vorderingen bekijken hier en hier.

Ik zou zo graag willen dat meer mensen kunnen zien wat Amy kan, en hoe slim ze is.  Waarom?

Omdat wij een hondje hebben, een puppy die ook lessen op de hondenschool volgt.  Hoe we haar vegetarisch opvoeden en waarom, en over onze ervaringen met haar kan je hier en hier lezen.

Iedereen die ons hondje ontmoet, krijgt een brede glimlach, buigt zich voorover om haar te aaien.  Het is vertederend om te zien hoe een dier zoveel liefde losweekt bij de mensen.

Het zou, tenminste in ons deel van de wereld, bij geen van die mensen in hun hoofd opkomen of onze hond ook lekker zou smaken.  Niemand zou eraan denken om die hond te slachten, in stukken te hakken en die stukken vlees dan te braden in de pan, om ze daarna met smaak op te eten.

Bij Amy Trotter is dat een ander verhaal.  Varkens worden beschouwd als dom en lelijk, en vies.  Varkens worden beschouwd als dieren die je mag opeten.
En honden niet.

Varkens worden als dingen behandeld: ze worden bij mekaar gepropt in veel te kleine stallen.  Ze worden gedwongen in hun eigen vuil te staan.  Hun staarten worden geknipt.
En na een kort, stressvol en angstig leven worden de varkens dan geslacht, om daarna op een bord te belanden.

Volgens mij maken mensen het voor zichzelf aanvaardbaar dat varkens op de hierboven beschreven vreselijke manier behandeld worden, doordat ze varkens als dom, vies en lelijk blijven zien.
Als iemand een hond verwaarloosd, dan wordt die persoon als een halve crimineel beschouwd, en gaat men de dierenbescherming bellen.  Want honden zijn mooi, lief en slim.
Maar de varkens mogen straffeloos als dingen behandeld worden.  Op dit eigenste moment zitten er enorm veel vast, opgesloten in nauwe, donkere stallen.

En daarom vind ik Amy Trotter zo belangrijk.  Daarom breekt het mijn hart om haar bezig te zien.
Zij is het levende bewijs dat varkens slim zijn, slimmer dan honden, zelfs!  Ze is schattig.  Ze is lief.  Ze is schoon.  Ze is een persoonlijkheid, een wezen in deze wereld dat, net als alle andere wezens in deze wereld, haar best doet om lijden te vermijden, en om gelukkig te worden.

Amy is niet het enige leuke varken.  Elk ander varken is waardevol.  Ook erg inspirerend bijvoorbeeld is Esther, een geadopteerd varken.  Haar baasjes maakten een facebook pagina en een website over haar, om de wereld te tonen hoe bijzonder ze is.

Meer over plantaardig eten, een manier van leven, lees je hier.

In de hoop dat meer mensen zullen kiezen voor een meer mededogende manier van eten.




zaterdag 11 april 2015

Bijen in memoriam

Een droevige melding vandaag: beide bijenvolkeren in mijn tuin zijn gestorven...
Ik vind het heel erg.
In het najaar zag ik twee gezonde, vrolijk vliegende volkeren.  De kasten waren goed gevuld met honing.
Na het mooie voorjaarsweer kon ik het niet langer ontkennen: de bijen leven waarschijnlijk niet meer.
Uiteindelijk heb ik onlangs de kasten geopend.  Ik zag veel schimmel op de raten - het is dan ook een natte winter geweest, en vocht is nefast.  Maar het is ook mogelijk dat de schimmel zijn intrede pas na de dood van de bijen heeft gedaan.
In de warree kast vond ik nagenoeg geen bijen meer.
In de top bar hive  wel, en deze bijen vertoonden geen duidelijke varroa tekenen.  De koningin heb ik niet gevonden, maar misschien is dat omdat ik die lege kasten zo akelig vind, en eigenlijk niet meer in detail wilde verder zoeken.  Ik vond ook twee vette wespenkoninginen.  In het najaar werden beide volkeren nog belaagd door hoornaars....
Ik zit nu met een berg honing: een hoop zoets met een bitter nasmaakje...  En met een heleboel was.  Ik ga deze was schoon maken en smelten, de bijen hebben er zo hard aan gewerkt.
Ook heb ik besloten van de nood een deugd te maken: ik heb nu de tijd om wat herstelwerken en verbeteringswerken aan beide kasten te doen.
Ik dacht ook aan een soort shelter, een beschutte plek, waaronder de bijenkasten kunnen staan.  Misschien iets met wilg?  Tips tegen vocht zijn altijd welkom...
Tot slot een bijzonder teken van hoop:
Op de dag (nu alweer even geleden) dat ik echt niet meer kon ontkennen dat de bijen dood waren (omdat het erg warm en zonnig was en ik geen leven zag aan de kasten) kwam er in de tuin 1 klein honingbijtje op mijn arm gevlogen.  Dit werkstertje bleef even zitten, vloog daarna weg.  Sindsdien heb ik geen honingbijen meer gezien, hier.  Het was alsof dat bijtje me kwam zeggen om de moed niet op te geven.
Een beetje melodramatisch, ik weet het, maar ik put uit het bezoekje van dat bijtje veel steun.
Tips om de bijen te helpen lees je hier.

Bijen in memoriam

Een droevige melding vandaag: beide bijenvolkeren in mijn tuin zijn gestorven...
Ik vind het heel erg.
In het najaar zag ik twee gezonde, vrolijk vliegende volkeren.  De kasten waren goed gevuld met honing.
Na het mooie voorjaarsweer kon ik het niet langer ontkennen: de bijen leven waarschijnlijk niet meer.
Uiteindelijk heb ik onlangs de kasten geopend.  Ik zag veel schimmel op de raten - het is dan ook een natte winter geweest, en vocht is nefast.  Maar het is ook mogelijk dat de schimmel zijn intrede pas na de dood van de bijen heeft gedaan.
In de warree kast vond ik nagenoeg geen bijen meer.
In de top bar hive  wel, en deze bijen vertoonden geen duidelijke varroa tekenen.  De koningin heb ik niet gevonden, maar misschien is dat omdat ik die lege kasten zo akelig vind, en eigenlijk niet meer in detail wilde verder zoeken.  Ik vond ook twee vette wespenkoninginen.  In het najaar werden beide volkeren nog belaagd door hoornaars....
Ik zit nu met een berg honing: een hoop zoets met een bitter nasmaakje...  En met een heleboel was.  Ik ga deze was schoon maken en smelten, de bijen hebben er zo hard aan gewerkt.
Ook heb ik besloten van de nood een deugd te maken: ik heb nu de tijd om wat herstelwerken en verbeteringswerken aan beide kasten te doen.
Ik dacht ook aan een soort shelter, een beschutte plek, waaronder de bijenkasten kunnen staan.  Misschien iets met wilg?  Tips tegen vocht zijn altijd welkom...
Tot slot een bijzonder teken van hoop:
Op de dag (nu alweer even geleden) dat ik echt niet meer kon ontkennen dat de bijen dood waren (omdat het erg warm en zonnig was en ik geen leven zag aan de kasten) kwam er in de tuin 1 klein honingbijtje op mijn arm gevlogen.  Dit werkstertje bleef even zitten, vloog daarna weg.  Sindsdien heb ik geen honingbijen meer gezien, hier.  Het was alsof dat bijtje me kwam zeggen om de moed niet op te geven.
Een beetje melodramatisch, ik weet het, maar ik put uit het bezoekje van dat bijtje veel steun.
Tips om de bijen te helpen lees je hier.