Jaren geleden al kreeg ik van de vriendelijke mensen van
het Voedselbos zaadjes van de
lookkers toen ik bij hen een keer vrijwilligerswerk ging doen.
Ik zaaide het plantje thuis nabij de vijver en vergat het vervolgens volledig.
Telkens wanneer ik aan de vijver was, rook ik echter look. Ik vroeg me af: zou dat die eetbare, naar look smakende plant zijn die ik eens gekregen heb? Maar ik wist niet meer hoe die plant heette, noch hoe hij er uit zag, en ik durfde niet experimenteren. Er bestaan weliswaar nog meer wilde planten die naar look smaken en die eetbaar zijn (zoals
look-zonder-look en
daslook), maar ik durfde toch niet zo maar proeven...
Tot mijn tante me een
link opstuurde met info over de eetbare lookkers!
Ik herkende op de foto onmiddellijk de plant die bij mij aan de vijver staat en die elk jaar terugkomt.
Een mooie, grote plant met witte bloemen, en donkerkleurige bladeren die mooi afsteken in de herfst.
Hoera, deze plant blijkt eetbaar te zijn! Het is zelfs een van de weinige kruiden die ook in de winter groen blijven!
Voordelen van Lookkers:
-doorlevende eetbare plant
-smaakt naar look (duh!) en ook naar mosterd en waterkers — enkel in de zomer kan het zijn dat het blad een beetje te bitter smaakt.
-mooi in winter, herfst, lente en zomer (verkleurt in de herfst, blijft groen in de winter).
-zorgt voor vroeg eetbaar groen in het voorjaar: dan kan je de frisse bladeren oogsten
-verdraagt enige schaduw
-na juni (na de bloei) verliest de plant haar bladeren, maar als je haar dan terugsnoeit krijg je opnieuw een oogst aan lekkere saladeblaadjes!
-bloempjes zijn eveneens eetbaar en mooi!
-zaait zichzelf ook uit en is bijgevolg bruikbaar als (hoge) bodembedekker
Ik at stevige boerenkost: witte bonen, patatten, ajuinsaus, geblancheerde
doorgeschoten koolbloemknopjes, en een slaatje met lookkers: