1.Ik ontsnapte uit Auschwitz-Rudolf Vrba
***
Ik vreesde dat dit boek nogal sensatiebelust zou zijn, toch wou ik het lezen. Af en toe, vind ik, moet je belangrijke documenten over extreem-rechts en over dierenrechten (van mensen en andere dieren) tot je nemen, hoe gruwelijk de inhoud van die documenten ook mag zijn. De wreedheden waartoe mensen in staat zijn, zijn zo wanstaltig dat we - ik toch - er het liefst hard van zouden willen weglopen. Je kan /wil niet geloven dat het kwade in de mens huist. Maar dat doet het wel, en verhalen als dat van Vrba herinneren ons daar aan. Persoonlijk vind ik het goed en noodzakelijk om op tijd en stond herinnerd te worden aan Auschwitz. Nu weet ik weer precies waarom ik tegen extreem rechts ben.
Vrba's relaas is belangrijk in die zin dat hij één van de schaarse succesvolle ontsnappers van het beruchtste vernietigingskamp ooit is. Nog veel belangrijker is dat Vrba zijn getuigenis naar buiten bracht met de bedoeling de wereld van het bestaan van Auschwitz op de hoogte te brengen.
Ik vond de scene waarin het groepje gedeporteerde joden op de trein (waar ook Vrba bij zit) ten volle beseft dat ze belogen zijn (over hoe ze naar herinterneringswoningen zullen vervoerd worden) zeer treffend beschreven. Ook vind ik dit boek een aanrader voor al wie meer wil weten over hoe Auschwitz van binnenuit, door de ogen van gevangenen gezien, functioneerde.
2.De Gras Harp-Truman Capote
*****
Het was de derde keer dat ik deze prachtige novelle las, maar de eerste keer in Nederlandse vertaling. Wil je wegzinken in een sprookjesachtig verhaal vol nostalgie en weemoed en menselijkheid, schoonheid en tristesse, dan is de Grasharp wat je nodig hebt. Een oudere Collin blikt terug op zijn jeugd, die hij, na het overlijden van zijn ouders, bij zijn excentrieke tantes heeft doorgebracht. Dat dit verhaal op autobiografische feiten steunt, voel je. Persoonlijk vind ik het moeilijk om de glamoureuze jet-set roddeltante die Capote soms was te kunnen rijmen met dit doorvoelde, diep menselijke portret van "outsiders" in de maatschappij, deze studie van liefde. Wat mij betreft is dit Capote op zijn best, en op zijn "echtst": hoe hij werkelijk was, onder de laag societyglitter.
De meest prachtige vergelijkingen ("herfstbladeren als scharlaken handen"), personagebeschrijvingen zo raak en treffend dat ze je luidop doen lachen, de seizoenen, ook van het leven, die symbolisch van zomer overgaan in herfst en tenslotte winter. Een magische boomhut die op de wolken zweeft als op zee, en alle dromen die daarbij horen. Dit boekje zal ik nog vaak herlezen.
3.Frontlijnen-Nick Meynen
***
We beleven momenteel een ecocide. Grote bedrijven met te veel macht en geld oogsten de Aarde tot
ze uitgeput is. Wist jij dat Chevron (Texaco) in de Amazone een absolute puinhoop heeft achtergelaten na hun boringen voor ruwe olie? En dat ze weigeren om hun verantwoordelijkheid op te nemen en de kosten van die vervuiling te betalen, ondanks het feit dat de omwonenden door hun toedoen ziek worden en sterven, en ondanks het feit dat ze onnoemelijke verwoesting hebben achtergelaten? Je verontwaardiging uiten en rechtvaardigheid eisen kan door je handtekening te zetten op deze site.
Nick Meynen bespreekt tal van chevron-achtige cases. Daarbij benadrukt hij dat het geen zin heeft om depressief te worden van al het onrecht en alle destructieve gulzigheid. Het is beter om constructief kwaad te worden, en je oprechte verontwaardiging te gebruiken om iets te doen, samen met de groeiende massa van verontwaardigden.
Ik leerde veel bij door dit boek, niet in het minst over het neoliberalisme. Ik las niet eerder zo'n goede beschrijving van wat het neoliberalisme is: een politiek die ervoor kiest om een land of een continent te besturen alsof het een op geldwinst en economische groei gericht bedrijf is, met alle gevolgen van dien. Ook om over na te denken: "we leven in een industriële dictatuur." Willen we dat?
4.Morgenland-Stephan Abarbnell
*****
Dit boek speelt zich af in de vreemde periode vlak na WO II — een zeer interessante tijd van wederopbouw, waar ik nog niet veel romans over heb gelezen (iemand tips?). De Palestijnse Lilya, een zeer sterk neergezet hoofdpersonage, neemt de opdracht aan om in het Duitsland van 1946 in het geheim te gaan onderzoeken wat er geworden is van de broer van een joodse schrijver. Ze komt in aanraking met hulporganisaties, met overlevenden, met verwoesting en verval, maar ook met hoop. Haar reis en zoektocht naar de verdwenen broer lopen parallel met een innerlijke reis, want Lilya
rouwt nog om iemand, en ze is zelf zoekende. Vanuit het Morgenland trekt ze naar het Avondland,
waar ze leert dat niet enkel personen, families, hele steden maar ook tastbare dingen en hoop ontheemd zijn geraakt. De zoektocht naar de hoop, naar een nieuw thuisland, wordt in prachtig beeldende zinnen heel sterk neergezet.
Lazen jullie nog leuke boeken? Heb je nog tips?
2 opmerkingen:
Bedankt voor je mooie tips! Ik zet een aantal in mijn te-lezen-lijstje.
Gisteren schreef ik ook een post over de boeken die ik las in 2017. Mijn favoriet was "The hate u give", een young adult boek, maar zo goed geschreven en zo hedendaags. Ook "Ochtend in Jenin" was erg mooi.
Oh, fijn! Kga jouw post zeker lezen, tnx! Ben trouwens net terug vd bib :)
Een reactie posten