Elf wijze lessen die mijn hond me leerde...

 Disclaimer: Deze tekst is een eerbetoon aan mijn hond - ik schrijf dit absoluut niet om je ertoe aan te zetten een hond in huis te nemen. Een hond vraagt veel tijd en verzorging - vraag je af of je die wel te bieden hebt voor je er eentje adopteert. Als je een weloverwogen keuze hebt gemaakt, kies dan voor een hond uit een asiel - er zijn ontelbare stakkers die daar op een warm gezin wachten - ik vind het wreed om voor een speciaal voor jou gefokte hond van een kweker te kiezen als er zoveel weeshonden 'voorhanden' zijn. 

  
Ik vind mijn hond een wijze leermeesteres. Dit zijn de inzichten die ze me leerde:

1. Rek en strek de hele dag door! De hele dag door zie ik onze hond zich lekker uitstrekken, en daar geniet ze zichtbaar van. Bied ik mijn arm aan, dan springt ze daar met haar voorpoten op, en maakt ze van de gelegenheid gebruik om haar nek helemaal naar achter te buigen, met een gezicht van: aah, zaalig! Sinds ik yoga doe en een hond heb, ben ik me er dubbel zo sterk van bewust hoe heerlijk en nodig rekken en strekken is. In de Yoga is de Neerwaartse Hond niet voor niets een heel erg goeie oefening. Laat je bloed stromen, neem de tijd om je heeeeerlijk uit te strekken!

2. Beweeg! Als wij niet minstens een uur per dag met onze hond gaan wandelen, valt er geen huis mee te houden — dan is ze een energie bom! Dus hebben we er een gewoonte van gemaakt om dagelijks een lange wandeling te maken door de natuur. Door weer en wind: ook in de plenzende regen zwaait die staart van blijdschap, en hevige windvlagen vindt ze... Heerlijk! Dat wandelen en bewegen is ook voor ons een zegen. We krijgen er energie door, we komen tot rust tijdens het stappen, en heel vaak bieden de wandelingen inspiratie (tijd om uit te waaien en tegelijkertijd alles op een rijtje te zetten).

3. Ga vaker naar buiten om een frisse neus te halen! Een keer lang wandelen per dag is naar de hond haar goesting bijlange na niet genoeg! S middags en s avonds wil ze uit, en tussendoor als het kan ook graag. In het begin keek ik er soms tegenop om aan zo'n korter uitlaatrondje te beginnen. Je bent al gauw twintig minuten "kwijt". Maar nu kijk ik er naar uit. Het is een kans om even te pauzeren, even een frisse neus te halen. Ga ik in de tuin iets doen of oogsten, dan wil de hond mee, en hebben we samen dubbel plezier!

4. Op regelmatige tijden opstaan (liefst vroeg). Ik heb een ochtendhumeur, ik haat vroeg opstaan, zeker in de winter, als het buiten nog nacht lijkt. Maar mijn knorrigheid verdwijnt van het moment dat de hond ons komt wekken. Je kan toch niet chagrijnig blijven als je zo'n warme wollige harige poot op je arm voelt, ten teken dat ze geaaid wil worden? Sinds de hond er is, heb ik een extra, heel geldige en goede motivatie om op te staan. Zij wil naar buiten, en ik moet mee. Het helpt ook dat ik nu als eerste 'taak' 's morgens een glas water met appelazijn drink (tijdens de nacht zweet je heel wat vocht uit, en dat kan mee een reden zijn waarom je je suf voelt, s morgens, dus... zo snel mogelijk bijtanken).

5. Routine kan een feest zijn. Niet alleen door 's morgens op vaste tijden op te staan en zo beter te slapen en wakkerder wakker worden. Klokslag zeven springt de hond haar zetel uit. Het is tijd! Routine, vaste rituelen, op vaste tijden: zij vindt dat te gek! En waarom ook niet? Routines bieden rust, regelmaat, houvast. De laatste 'taak' van de dag is de hond, na het avondwandelingetje, naar haar plaats (mandje) sturen. Wanneer ze daar braaf gaat in liggen, krijgt ze namelijk als beloning nog een koekje. Vaak krijgen we niet eens de kans om het hele bevel uit te spreken: nog voor we het beginnen zeggen, schiet ze al richting mand, met gespitste oren en zwiepende staart, en gaat braaf (en likkebaardend) liggen wachten op het laatste koekje van de dag (en de nachtzoen.) Routines, they rock!

6. Schud af en toe je stress een keer af: je moet er maar eens op letten. Telkens een hond iets van "stress" heeft ervaren, zal hij of zij zich een keer schudden, over het hele lijf. Dat schudden maakt een kenmerkend geluid. Vaak kwispelen ze erbij. Het is het letterlijk afschudden van de stresserende ervaring: schudden, shaken maar! Hoewel ik er niet in slaag mijn hele lijf te doen heen en weer gaan zoals een hond dat kan, probeer ik wel regelmatig een shake it loose dansje uit wanneer ik even een ontspanningsmoment nodig heb of wanneer ik wat negatieve energie (stress) kwijt wil.

7. Speel vaak! Wij komen er niet onderuit als onze hond even wil spelen. Al lachend (lees de lach van de hond) en staartzwiepend komt ze dan haar touw, bal, of speeltje aan ons opdringen. Er moet en er zal even gespeeld worden! En waarom ook niet? Spelen is leuk! Volwassenen doen het te weinig, waardoor ze verzuurd raken. Even rennen, dansen, gek doen: geweldig! Het leven is verder al serieus genoeg.

8. Neem geregeld een baaldag, waarbij je rust en geniet. Luilekker in de zetel liggen, poten omhoog, snurkend — onze hond is daar een kei in. Heb je teveel hooi op je vork genomen? Ben je moe en gestresseerd? Neem dan een voorbeeld aan de viervoeter: gooi je poten de lucht in!

9. Leef in het hier en nu, aanvaard situaties zoals ze zijn. Toen onze hond na een gevecht met een speelkameraad een ontstoken bijtwonde had, moest ze tijdelijk een kraag dragen. Nu is zo'n kraag een absolute aanslag op de waardigheid van de hond. Met een dergelijke lampenkap op haar kop kan ze niet meer, of niet goed meer: snuffelen op de grond, haar poten wassen en vacht verzorgen, rondlopen zonder overal tegenaan te botsen, krabben waar het jeukt. Zelfs eten en drinken was een uitdaging, met dat ding rond haar nek.

Als wij mensen zoiets zouden voorhebben, vermoed ik dat we er dooddepressief van zouden worden. We zouden in een hoekje gaan zitten treuren: ach, nee, hoe vreselijk: ik kan dit niet meer, ik kan dat niet meer, ik ben zo vreselijk zielig, ween ween.
Ik had verwacht dat de hond zich ook zielig zou gaan gedragen.
Maar het tegenovergestelde gebeurde: ze gedroeg zich precies zoals voorheen! Vrolijk. Kalm en waardig.
Ze aanvaardde de situatie gewoon zoals die was. Ze leeft in het nu: ze treurt niet over wat was, of had kunnen zijn, ze piekert niet over morgen. Ze neemt alles gewoon zoals het is, en maakt er het beste van. Don't worry be happy. Voorwaar: een diep wijs inzicht!

10. Liefhebben doe je met je hele hart... Dat lijkt misschien iets vanzelfsprekends, maar toch is het mijn hond die me dit inzicht ten volle heeft doen beseffen. Als kind en tiener verloor ik twee honden in een verkeersongeval. Het was een intrieste ervaring die veel indruk op me maakte. Jarenlang had
ik geen hond. Toen wou ik er wel weer eentje, maar ik besliste op voorhand dat ik die niet zo intens zou liefhebben als de vorige honden. Want dat deed veel pijn, wanneer je die hond dan verloor, en dat wou ik niet. Ik zou me deze keer niet te hard hechten. Ik zou de hond gewoon beschouwen als een huisdier.
Ik heb ontdekt, dankzij de hond, dat zo'n voornemen (om iemand slechts "half lief te hebben", uit angst voor verlies) niet menselijk en niet leefbaar is. De hond heeft me geleerd: ga er altijd voluit voor, wat er ook gebeurt! Want na verloop van tijd merkte ik, hoezeer ik me wel gehecht had. Gelukkig maar, want pas als je durft loslaten, pas als je met je hele hart durft lief te hebben, pas dan krijg je heelhartige liefde terug — en dat is waar het hier in het leven toch om draait, nee?
De liefde?
Zoals Tennyson het zo mooi verwoordde: 't Is better to have loved and lost, than never to have loved at all.

11. Knuffel vaak en veel! Een les die samenhangt met de vorige les over het liefhebben: door veel knuffels te geven en te krijgen breng je die in praktijk, en het is nog ns leuk, ook!

Veel warmte aan iedereen!

Ik schreef deze tekst als een eerbetoon aan mijn lieve hond.
Maar wat ik hier nog graag kwijt wou: honden zijn niet de enige dieren hier die ons liefde en geluk kunnen schenken, en die een goed en waardig leven verdienen. Varkens zijn slimmer dan honden. Toch worden miljoenen varkens vandaag de dag, nu, op dit eigenste moment, in walgelijke, afschuwelijke omstandigheden opgesloten. Die intelligente, lieve, maffe dieren worden als dingen behandeld - het is haast niet te geloven, en toch waar. En ook koeien, die net als varkens heel gevoelig zijn, worden in onze maatschappij helaas en absurd genoeg als producten beschouwd, objecten, zonder gevoelens, die winst moeten opleveren. Met kippen, schapen, kalkoenen, en ga zo maar door is het hetzelfde liedje - of liever: hetzelfde afschuwelijke gekrijs.
Als je dierlijke producten koopt, werk je mee aan het mishandelen van levende wezens. Dan steun je dierenmishandeling met jouw centen.
Je kan er net zo makkelijk voor kiezen om geen dieren te eten. Vandaag de dag is daar niks aan: er is keuze te over, er zijn mogelijkheden zat.
Mijn kerstboodschap luidt dan ook: vrede op aarde, voor ALLE levende dieren, en voor iedereen een heerlijk plantaardig menu!