Zomaar een dagje in Oktober...

7u-8u30: opstaan, hond uitlaten, heerlijke herfst en relatieve stilte

Om 7u krabt de hond aan de slaapkamerdeur, en tegelijkertijd wordt mijn zoontje wakker. Zondagochtend of geen zondagochtend, de hond wil haar wandeling en de jongen wil zijn ochtendknuffel. Ons ritueel: de hond mag even op bed springen voor een aaisessie. 

Buiten is het nog schemerdonker en vrij warm. De hond en ik stappen stevig door en ik geniet van de herfstpracht, en ook van het feit dat het zondag is waardoor ik niemand tegenkom. We wandelen door bos en veld. Een bos is natuurlijk nooit helemaal stil: ik hoor vogels, bladeren die in de wind ritselen en neerdwarrelen, droge bladeren die onder mijn schoenen knisperen, en af en toe een eikeltje of een beukennootje dat naar beneden valt en op de grond ketst. Die geluiden vind ik rustgevend en ik geniet van die natuurlijke 'stilte'. Ik erger me aan het feit dat het niet helemaal stil is, door het vliegtuiggeronk dat elke vijf minuten opnieuw weerklinkt. Schreef ik in 2018 nog dat ik elke ochtend 12 vliegtuigstrepen tel in de lucht ziet nooit meer blauw: in 2025 zijn het er eerder tegen de 50 aan. 

Ik passeer een zonnebloemenveld. Het doet me denken aan deze blog: ik koos een zonnebloem als logo. Ik hou enorm veel van zonnebloemen: zo prachtig! De zonnebloem in mijn logo staat voor de natuur, de seizoenen, voor vertragen, voor zelfvoorzienend leven dankzij de natuur. Alleen al die zonnebloem 'levert' ons zo enorm veel: schoonheid, kracht (uit 1 klein zaadje zo'n giga plant), voedsel voor bijen, hommels en andere insecten, pitten voor vogels, we kunnen de bladeren eten, de bloemen ook, de zaden natuurlijk: daar kan je zelfs olie uit winnen, je kan de zonnebloem als groenbemester zaaien, de bloemen ruiken heerlijk, naar zomer, en je kan er inkt en verf mee maken... In de tuin kan een zonnebloem ook nog eens als steunstok dienen voor boontjes of andere klimplanten. 

En wat zijn de zonnebloemen vandaag veranderd!

Zagen ze er in september nog zo uit: 

Vandaag zijn alle gele bloemblaadjes verdwenen en de 'hoofden' knikken zwaar van de zaden naar beneden, het lijkt wel een vergadering van zonnebloemen ofzo...

 

  

We komen ook langs een gerooid aardappelveld. De planten zijn weg en de aarde ligt er kaal bij, wel zijn er heel wat aardappels achtergebleven... Zolang ik geen honger lijd, ga ik geen moeite doen om deze patatten te komen rapen, zoals mensen in vroegere tijden wèl deden: dat heet aren lezen. Ik moet deze vergeten patatten niet hebben, want ik weet hoe vaak niet-biologische aardappelen bespoten worden. Wij hebben een veld vlak achter ons huis waar om de zoveel jaar aardappelen op staan, en ik kan je verzekeren: dat van die top tien meest bespoten groenten en fruit is niet gelogen. Geef mij maar bio patatten.

  Kale akkers met achtergebleven aardappelen...

Wel vind ik het bijzonder cynisch, dat dit voedsel hier zomaar ligt te rotten in de velden, in onze maatschappij van overvloed, terwijl er elders in de wereld een georkestreerde hongersnood woedt. Ik weet dat het voor de boeren te duur is en dat het logistiek waarschijnlijk onmogelijk is om deze overschotknollen tot op de plaatsen waar honger heerst te vervoeren, maar toch. Een ander soort landbouw is mogelijk en nodig, vind ik. Ik ben fan van Natural Farming.   

 

08u30-12u appeltjes, douchen, ruilmaterialen 

De appeltjes die ik gisteren gedroogd heb in mijn voedseldroger zijn klaar: ik doe ze samen met mijn zoontje in glazen potten. Dit jaar hebben we onwaarschijnlijk veel appels. Ik ben blij met deze gedroogde schijfjes: ze bewaren superlang! Ik had nog een restje van vijf jaar geleden: ze smaken alsof ik ze gisteren gedroogd heb.

 

Appels drogen...

 

Om 10u doen we 'appeltje boekje': we eten een appeltje en ondertussen lezen we samen een boekje. Een van de mooiste prentenboeken die ik tot nu toe, dankzij mijn zoontje, ontdekt heb, is Heksje Hazel.  

 

 

Op zondag gaan wij allemaal onder de douche. We hebben geen uitgebreide collectie shampoos: enkel een stuk zeep, dat ik zelf gemaakt heb. Vandaag is het een zeep die ik 'Blij' noem: een mix van patchouli, basilicum, cacao: heerlijk! 

 

Wanneer iedereen gewassen is, zet ik een aantal zaken klaar voor de plantenruilmarkt waar we deze namiddag naartoe zullen gaan! 

Ik heb -- buiten enkele plantjes officieel ijzerhard, die zich hebben uitgezaaid -- niet veel plantgoed om te ruilen, maar wel allerlei zaden en zelfmaak:

-rode melde

-muismeloen

-mexicaanse tagetes (een ontdekking!)

-zelfgemaakte tarhana oogstmix om soep mee te maken

-zelfgemaakte pruimenazijn

-zelfgemaakte bramenazijn, wil je ook zelf azijn maken kijk hier

-zelfgemaakt fruitleer allerhande, daar post ik binnenkort iets over 

 

Een krat vol tuinzaden, zelfgemaakte azijn en allerlei soorten fruitleer...

12-13u30: middageten en kaarten 

We eten middag, ik eet mijn ontbijt: ik doe aan intermittent fasting. Ik maak dan ook een feestje van mijn eerste maal van de dag: plantaardige yoghurt, haver, de laatste drie peren van onze boom van dit seizoen (snik), pompoenpitten, walnoten, chiazaad, stukjes chocola, en... het pièce de résistance: zelfgemaakte kweeperenstroop! 

 

Mijn ontbijt, met superlekkere kweepeerstroop!

 

Ik ben bezig alles over stroop te leren: dat is ingedikt fruitsap zonder suiker. Je kookt het net zolang in tot het stroperig wordt, en dan doe je het in bokalen. De smaak is heel diep en rijk, ik maakte al kwee/appel stroop, appelstroop en appel/peer/rode bietenstroop. 

Mijn man en zoontje spelen 'pesten' met de kaarten: ze zijn hier allebei dol op!

 

13u30-16u30: naar de ruilmarkt!

We rijden naar de planten -en zadenruilmarkt, georganiseerd door Velt, die vindt plaats in een tot samentuin omgevormd veld achter een school. Het is een prachtige, open, gezellige plek met een natuurlijke speeltuin (allemaal houten materialen en grote stenen), paadjes van hakselhout, veel kaasjeskruid en prachtige rode aren van amarant. Tot mijn verbazing is er veel belangstelling voor het fruitleer en de azijnen die ik gemaakt heb. Het is leuk om op deze manier nieuwe mensen te leren kennen. Ik spreek met mannen en vrouwen die voluit vertellen over hun samentuintjes. 

Het verhaal van deze samentuin is mooi: in het begin was de schooldirecteur erg wantrouwig (hij dacht bv dat compost zou stinken). Vandaag trekt de mooie tuin de hele buurt aan: ik zie ouders met kinderen, een wandelclub, en senioren die een babbeltje slaan. 

Ik ben èigenlijk op zoek naar druiven en rozen, maar ik scoor:

-kogeldistelzaad, joepie!

-zinnia zaad (altijd mooi)

-tulsi, heilige basilicum, voor een heel gezonde thee en een prachtige parfum

-mexicaans ijskruid

-palmkool zaadjes

16u30-22u: koken, kaarten en lezen

Mijn man kookt spaghetti met sojagehakt en courgette en paprika uit onze tuin, ik was af, ons zoontje kijkt zijn favoriete serie.

Na het eten spelen we opnieuw kaart!

Nadat mijn zoontje gaan slapen is werk ik nog wat aan deze blog. En daarna ga ik lezen. De laatste tijd zegt tv me minder en minder. Ik vind het leuker om nog wat creatiefs te doen, zoals schrijven, of ik lees. Op dit moment lees ik Claire Lombardo, Zoals het altijd is geweest.  

Deze post bevat affiliate links. Als jij via de links waar ik in deze tekst naar verwijs besluit iets te kopen, verdien ik een klein percentage, terwijl de aankoopprijs voor jou gelijk blijft. Alvast hartelijk dank om deze blog te steunen!