Boekbespreking: Het Wildpluk Boek van Ben Brumagne

Boekbespreking: Het Forest To Plate Wildpluk Boek van Ben Brumagne, Plukken en koken uit de natuur, Uitgeverij Lannoo*

*Uitgeverij Lannoo stuurde me dit boek toe -- ik geef je mijn eerlijke mening

*Deze tekst bevat Affiliate Links: dat zijn links die verwijzen naar websites van handelaars. Als jij op zo'n link klikt en op die website besluit iets aan te kopen, ontvang ik een kleine commissie, omdat ik je zogezegd heb laten kennismaken met de handelaar. Voor jou blijft de prijs hetzelfde, dankzij de Affiliate Links kan ik hier met regelmaat bloggen, een grote dankjewel alvast!

Ik was erg benieuwd naar Het Wildpluk Boek, omdat Ben Brumagne een autoriteit op het vlak van wildplukken is: met zijn bedrijf Forest To Plate verzorgt hij workshops, teambuildings, opleidingen en wildplukwandelingen, allemaal met de intentie om 'mensen dichter bij de natuur te brengen door ze ervan te laten proeven.'

Het was Bens droom om de kennis die hij over het wildplukken verzameld heeft -- hij reisde de halve wereld rond op zoek naar weetjes en recepten met wilde planten -- in boekvorm te gieten: Het Wildpluk Boek is daarvan het resultaat en wil een inspiratiebron zijn voor iedereen die meer natuur wil.

Frappant -- en hoopgevend -- vond ik de slogan van uitgeverij Lannoo op de achterflap: 'Back to nature was nog nooit zo hot!' 

Het klopt dat wildplukken enorm aan belangstelling wint. Ik denk dat iedereen terug naar de natuur wil, alleen weten we niet (meer) hoe. 

Wildplukken kan een begin zijn van onze terugkeer naar de natuur, en dit boek helpt je daarbij!

Ben bespreekt 50 eetbare wilde planten, en hij bespreekt ze wanneer je ze kan oogsten per maand: heel handig wanneer je een boswandeling wil gaan maken en niet weet met welke plant te beginnen, of wat wanneer bloeit. De compacte vorm van het boek is ook fijn: je kan het makkelijk meenemen op je foerageertochten. 

In de Inleidende Hoofdstukken zet Ben de wildpluk afspraken helder uiteen. Een mooi advies daarbij is: 'De natuur is ons tweede thuis: gedraag je dus, alsof je bij iemand op bezoek gaat.' 

De geschiedenis van het wildplukken komt ook aan bod. 

Interessante weetjes:

-Ook nu nog gaan mensen in bv Servië, Marokko, Spanje, naast het verbouwen van geteelde gewassen standaard wildplukken. 

-omdat men meestal zoete gewassen selecteerde voor cultivatie, ervaren wij wilde planten vaker als bitter, zuur, scherp en wrang. Onze huidige voeding bevat nog slechts heel weinig bitterstoffen en dat is jammer, want die stoffen bieden net vele voordelen (lees bv mijn blog over Meer Bitter op je Bord!). 

Als je gaat wildplukken, gaan er dus meerdere werelden voor je open: die van de natuur, die van een nieuw smakenpallet, en die van de interessante voedingsstoffen.

Heel boeiend vond ik de beknopte bespreking van de Inhoudsstoffen van wilde planten (die worden opgedeeld in o.a. looistoffen, glycosiden/heterosiden, saponinen, ...) en waar die inhoudsstoffen goed voor zijn (bv spijsvertering, beschermen van weefsel, ...).

Ook de beknopte bespreking van de Plantenfamilies vond ik erg interessant, omdat, zo schrijft Brumagne, kennis hiervan je niet alleen helpt bij het herkennen en groeperen van planten, maar ook van smaken en toepassingen. Ken je de leden van pakweg de kruisbloemenfamilie -- waartoe o.a. mosterd, broccoli, veldkers en look zonder look behoren -- dan weet je beter waar je naar kan zoeken wanneer je bv een pittige salade wil maken. En wie begrijpt dat melganzevoet tot dezelfde (amaranten)familie als quinoa behoort, kan deze plant onmogelijk nog langer als 'onkruid' beschouwen, want net als quinoa is melganzevoet enorm voedingsrijk.

De Plantenbesprekingen zelf zijn prettig om te lezen want duidelijk en toepasbaar. Handig en veilig is dat Het Wildpluk Boek ook steeds (eventueel giftige) lookalikes met duidelijke foto's en verschillen behandelt, zodat je je niet kan vergissen.

De voorgestelde Recepten zijn vaak eenvoudig, wat past bij de teneur van het boek. Laat de smaak van de plant zelf spreken, proef de natuur. Een aantal interessante recepten die me aanspraken: 

-panisse (een soort kikkererwtenmeel friet) met daslook

-geblancheerde paardenbloembladeren gebakken in olijfolie en citroen (Israëlisch recept) 

-curry van berenklauw blad en steel

-zevenblad miso

-traditioneel Japans gerecht met de penwortel van grote klis

-gestoofd kaasjeskruid

-quiche met melde en bijvoet

-Colombiaans gerecht met harig knopkruid

-wilde kimchi met waterpeper

-meidoorn bbq saus

Ik leerde veel interessante weetjes over wildpluk planten bij, ik noem er enkele:

-In Servië zijn er wel 50 traditionele gerechten met brandnetel! Je kan er netels op de markt kopen!

-Zure soep van lactogefermenteerde stelen en bladeren van berenklauw was ooit populair in Polen

-De uitgebloeide zaden van duizendblad kan je als peper gebruiken, en we hebben nog veel meer andere lokale pikante wilde soorten dan ik dacht!

-Tijdens WO II organiseerde de Britse gezondheidsorganisatie op grote schaal wildplukacties om rozenbottels te gaan oogsten, vanwege hun hoge voedingswaarde! 

-Vlierbes smaakt heerlijk in limonade, in combinatie met oosterse kruiden zoals gember, kaneel en kardemom: ik probeerde dit eerder al uit in Vlierbes Chaï Gelei voor in (ijs)thee! 

-Witte klaverzuring was een onderdeel van de oorspronkelijke traditionele Borsjt soep, voor een frisse en zurige toets

-In Griekenland gebruiken ze lindeblad als pakketje om een soort dolma's mee te maken (rijstpakketjes), ik probeerde dit eerder uit met Snijbietblad!

-Onze beuk is met uitsterven bedreigd, vanwege de klimaatopwarming...

-Sleedoornbessen opgelegd in azijn doen denken aan umeboshi pruimen!

-In Zuid-Korea eten ze Dotorimuk: een tofu gemaakt van eikels!

Klein puntje van kritiek: bij de hondsroos vermeldt de auteur nergens het irriterende vermogen van de haartjes binnenin de hondsroosvrucht, en dat je die eerst moet verwijderen voor je ze opeet?

Verder ook interessant: de heldere uitleg over hoe je kastanjes nu precies kan verwerken, en het feit dat onze eik een van de meest klimaatresistente èn meest ecologische bomen is. 

Ook omdat eikels bijzonder voedingsrijk zijn (hoewel complex om te bewerken) ziet Ben een grote toekomst weggelegd voor de eik... Stof voor een volgend boek, Ben? 

Ik hoop het!