Het uitgangspunt van James Wong in de Nieuwe Eetbare Tuin is: waarom zou je worteltjes en ajuinen in je tuin kweken (die redelijk goedkoop in de winkel verkrijgbaar zijn), als je ook exotischere eetwaren kan telen (veel duurder, zoals gember).
Hij heeft wel een punt, alleen vind ik het leuk om mijn eigen lokale wortels te hebben. Bovendien kan ik nog heel wat leren als het over "gewone" groentjes als uien en wortels gaat - beide zijn nog nooit goed gelukt!
Toch is dit een heel leerrijk boek, zeker voor wie van "speciallekes" houdt en steeds op zoek is naar nieuwe eetbare lekkernijen.
James bespreekt op lichtvoetige wijze enkele tuin essentials, waarbij hij een aantal goeie tips geeft. Ik vond het interessant om te weten te komen dat je zaailingen binnenshuis best met koude kamillethee water geeft, om schimmels te voorkomen. Of hoe je je oogst tegen die vervelende woelmuizen kan beschermen door knoflookgier over de planten te gieten, of peper errond te strooien. Ga ik zeker uitproberen!
Ook leuk: als je je tuin een beetje wil opfleuren kan je kleurrijke plantensteunen kweken door cornussen in verschillende kleurtjes te planten!
Daarna bespreekt hij een gigantische hoeveelheid "nieuwe" exotischere gewassen die je hier kan telen. Sommige daarvan vond ik niet bepaald exotisch, zoals bosaardbeitjes bv.
Wong bespreekt de teeltwijze, de oogst en hoe je het gewas kan klaarmaken. Vooral naar een oogstwijze van Yacon was ik op zoek, en de uitleg is heel bevredigend. Jammer dat er zoveel gerechten met vlees en vis bij de recepten zitten...
James waarschuwt op verschillende plekken dat je niet zomaar een eetbaar gewas bij een kweker kan kopen en er daarna onmiddellijk van kan beginnen eten. De planten zijn namelijk hoogstwaarschijnlijk met pesticiden bewerkt en dus giftig. Hij raadt aan tenminste zes maanden te wachten. Ik vond het vreemd dat hij deze waarschuwing niet gaf bij de bespreking van kiemzaden (zo vertelt hij hoe je "exotischere" kiemen kan kweken van o.a. thaise basilicum). Heel veel groentezaden hebben immers een chemisch bad gekregen, tenzij je ze biologisch koopt. Vandaar dat kiemgroentenzaden bij niet-bio tuinzaken steeds apart worden aangeduid als kiem - en eetbaar. Misschien is dat in de UK anders?
Soms heb ik het gevoel dat James nogal enthousiast is over planten die niet zo eenvoudig te kweken zijn. De "moeilijkheidsgraad" staat er wel bij vermeld, maar toch. Kikkererwten zijn dan misschien gemakkelijk, er staat niet bij dat je er wel veel moet zetten wil je een redelijke oogst. En artisjokken zijn supermakkelijk, behalve als ze - zoals bij mij - de strenge winter niet overleven... Aan de andere kant vermeldt hij dan weer heel eerlijk welke gewassen het het best bij hem deden (tomatillos, muismeloen, ...) en welke niet (soja - wat bij mij dan weer heel goed lukte!)
Wong bespreekt ook hoe je oesterzwammen kan kweken, en geeft daarbij een heel duidelijke en gedetailleerde uitleg - veel beter dan bv de uitleg in Overleven op je eigen vierkante kilometer. Toch blijf ik mijn twijfels hebben over het kweken van paddestoelen op bv een telefoonboek. Paddestoelen zijn erom bekend dat ze makkelijk zware metalen opslaan, en wat met de inkt?
Ook de uitleg over groene thee (camellia sinensis) vond ik heel goed. Mijn reden om dit boek te lezen is dat ik graag mijn ecologische voetafdruk zou willen verkleinen door de exotische producten die ik nu nog koop (en dus mee help invoeren) zelf zou willen telen. De gemberuitleg was dus heel welkom. De theeplant klinkt aanlokkelijk, maar bij Ecoflora kost hij 26 Euro, en je hebt er een wat zuurdere grond voor nodig.
Dat betekent dan weer turf, en dat schijnt ook niet ecologisch te zijn...
Naast de plantenportretten heeft Wong het ook nog over natuurlijke zoetmiddelen (zoals stevia) en natuurlijke kleurstoffen (zoals biet) voor in je eten.
Al bij al een duidelijk, uitgebreid boek met een schat aan informatie over nieuwe gewassen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten