Over jagen en jagers...

Over jagen en jagers...
Ik had onderstaande tekst al langer klaarstaan. Maar ik twijfelde om te posten: ik hou niet van verboden, en ook niet van negativiteit.
Deze ochtend was het echter wéér zo ver: de hond en ik maken een prachtige ochtendwandeling, tot onze rust verstoord wordt door schoten, wanneer we een bos passeren aan onze linkerkant.
Jagers.
We draaien links, nemen de volgende straat -- daar eindigt het bos alweer: wat je een idee geeft hoe klein het is -- en daar zie ik, op een wei geparkeerd, vier auto's, en vier in het groen geklede mannen met dubbelloopsgeweren, die net uitstappen.
Nog een twééde groep jagers, dus.
Mijn 'goedemorgen' wordt niet beantwoord, er is enkel een nors en stuurs staren - behoorlijk intimiderend, van mannen met geweren.
Ergens is hun onvriendelijkheid 'begrijpelijk'. De hond en ik komen immers de 'sport' van deze heren verstoren: met ons luidruchtig, amateuristisch gewandel verjagen wij de echte prooien. Ik heb weet van jagers die bordjes op openbare wandelwegen in het bos hangen met 'prive - verboden doorgang' erop, omdat ze niet van pottenkijkers houden.
De hele verdere wandeling worden we opgeschrikt door schoten, die uit elke richting komen waar nog wat groen standhoudt, in dit versnipperde landje.

                                Een klein stukje resterend bos, tussen akkergrond, met een zakkende volle maan...

Ik vind het ver-schrik-kel-lijk om tijdens een rustige wandeling doorheen het schaars resterende natuurschoon gewapende mannen te moeten kruisen die voor hun lol levende wezens doden.

Het 'bos' is een zakdoek groot. Quasi elke dag zie ik er herten, en ik heb er ook al heel wat roofvogels en konijnen gespot. Tussen de stammen door klinkt autogeruis: de wilde dieren die hier leven, hebben het al niet makkelijk - ze krijgen weinig ruimte. Dat ze dan ook nog worden opgejaagd en gedood, in ons mini landje dat stilaan volgebouwd wordt: ik vind dat onvoorstelbaar.

Eergisteravond nog zag ik 's avonds, bij het licht van de straatlantaarn, een vos een andere vos door het veld jagen. Ik schreef hier eerder over ratten en hoe ze een behoorlijk probleem kunnen vormen. De laatste tijd kreeg ik de indruk dat de rattenpopulatie binnen aanvaardbare perken bleef, en die twee vossen die ik zag kunnen daar veel mee te maken hebben.
Want vossen jagen op ratten -- jagers: niet. Wanneer je als mens je verantwoordelijkheid neemt om je kippen goed te beschermen, zou de vos ons allemaal kunnen helpen om het teveel aan ratten in te perken.

Na wat ik deze ochtend zag en hoorde: dat kleine bosje dat aan twee kanten ingesloten werd door afzonderlijk van elkaar jagende jagers, vrees ik echter voor het leven van die mooie vossen.
Het maakt me boos en triest, dat gejaag. Wat mij betreft is de maat vol. Hier volgt mijn anti-jagers blog. En terwijl ik deze tekst herlees en aanpas, klinken op de achtergrond schoten... 

Elke herfst zie ik op wandelingen plots talloze fazanten en fazantenhennen opduiken. Ze komen dan vaak zelfs mijn tuin in, scharrelen er onbevreesd rond. Deze dieren zijn zo goed als zeker gekweekt, en daarna uitgezet: zodat de jagers wat te schieten hebben. Ik vind het belachelijk, en tragisch: doordat deze dieren in gevangenschap geleefd hebben, en doordat ze gevoed zijn geweest, zijn ze quasi tam. Wat is dat voor sport, vraag ik me af, waarbij je nietsvermoedende, goed van vertrouwen zijnde dieren gaat afknallen?!

Wat me ook enorm stoort, is het feit dat die stoere macho's blijkbaar niet kunnen mikken. Telkens ik een schot hoor, wordt dat gevolgd door een salvo aan schoten. Eerste keer raak, en dus een dier 'snel' uit zijn lijden verlossen: dat zit er niet in. Zo triest, te beseffen dat gewonde dieren soms nog dagenlang pijn moeten lijden vooraleer ze bezwijken, enkel omdat een troepje testosteronbazen niet kan schieten...

De afgelopen maanden stapelden de incidenten met jagers en/of de jacht zich op - wat maakte dat ik deze tekst schrijf: uit frustratie en woede!

Het gaat over:

1. Een hele reeks bizarre en tragische schiet incidenten , zoals bijvoorbeeld:
 
-In 2018 schoten jagers een papegaai dood

-In 2019 schoot een jager een ara, geliefd huisdier dat van zijn lokale inwoner even vrij mocht rondvliegen, zomaar dood, omdat hij 'dacht dat hij op exoten mocht schieten'. De bedroefde eigenaar: 'Hoe is het mogelijk dat een jager die de wetgeving van de jacht niet kent met een wapen en jachtvergunning ongestraft kan rondlopen.'Het volledige artikel lees je hier.

-Naar aanleiding van de moord op de ara stelden bezorgde huisdiereneigenaren een petitie op, om hun dieren te beschermen tegen jagers. Jagers mogen bijvoorbeeld ook op verwilderde katten schieten, alleen: hoe weten ze zeker dat de kat in kwestie verwilderd is en niet iemands huisdier?
Ook jij kan tekenen: https://petitie.be/petitie/bescherm-huisdieren-tegen-jagers

-Heel recent gebeurd: een wandelaar kan een foto nemen van een jager die, ondanks zeer korte afstand tussen hem en de wandelaar, op een haas schiet
Het incident vond ook nog eens in een natuurgebied plaats!

-Een verzamelsite op facebook die alle jactincidenten bundelt: jachtmisstanden

Ook in het buitenland gebeuren met de regelmaat van de klok jachtincidenten. Enkele van de talloze voorbeelden:
-een jager schiet per ongeluk zijn dochter dood in Duitsland

-een vrouw, zes maand zwanger, laat haar honden uit in het bos dicht tegen de Belgische grens en wordt gedood door honden die deelnamen aan een drijfjacht

-Ook aan de Frans-Belgische grens: een jager die per ongeluk zijn zoon doodschiet

-Dan is er nog de afschuwelijke import van exotische jachttrofeeën in België

-Meer dan 8000 mensen hebben de petitie voor een totaalverbod op de jacht in België getekend, dat kan jij ook doen!

-Je kan — op eigen risico — de jacht en de jagers ook saboteren, zoals bv de activisten van Animal Rights doen, zie hier

2. De moord op de wolvin Naya en haar welpen, waarvan gezegd wordt dat enkel 'professionelen' (lees: jagers) het kunnen gedaan hebben.

-Ook in Duitsland werd een wolf door een (Nederlandse) jager vermoord.

-Heel recent schreven de bestuurders van de jagersvereniging een soort van goedpratende tekst over de wolf om hun leden in te lichten. Mij lijkt het een charme offensief. Steeds meer mensen zijn de jagers en hun houding immers beu. Het bestuur heeft dat ook begrepen en wil nu 'sympathieker' uit de hoek komen.
Maar: je kan nooit een hele vereniging van mannen (met wapens) controleren.  

3.De absurditeit van de jacht op de patrijs
-De patrijs is volgens wetenschappers nu een bedreigde vogelsoort (in Nederland en Luxemburg mag men er al lang niet meer op jagen) maar dit artikel heeft het over hoe jagers in België desondanks de vreemdste argumenten bedenken om toch maar verder te jagen op deze soort...

4.De hedendaagse absurditeit van het historisch zo gegroeide jachtrecht
-In België zijn heel wat gronden onterecht ingekleurd als jachtgebied — dat is historisch zo gegroeid, omdat men toen digitaal lang niet zo nauwkeurig kon werken als nu.
De Vogelbescherming wil grondeigenaren informeren over het feit dat hun eigendom vandaag, vaak zonder dat ze het weten, en zonder toestemming, als jachtgebied is ingekleurd. Op hun website Schiet in Actie sporen ze aan om mbv hun kaarten te checken of ook jouw grond onrechtmatig als jachtgebied is ingekleurd.
Bij onze grond was dat het geval, en het kostte best wel wat moeite om hem te laten uitkleuren. 

-Dàt je grond als jachtgebied is ingekleurd, geeft jagers (gelukkig) nog geen recht om op je erf te jagen: daarvoor moeten ze jouw expliciete toestemming hebben.
De jagers kleuren desondanks toch tuinen en privé eigendommen in, omdat ze zo makkelijker aan een gebied van 40 aaneengesloten hectare komen: dat is een voorwaarde om te mogen jagen.

-Een andere, zeer verontrustende voorwaarde — vind ik — is dat jagers wettelijk hun geweren mogen afvuren tot op een schamele 150 meter afstand van huizen en gebouwen! Dat is super dichtbij: wat eng.

-Als meer en meer mensen het gejaag in ons volgebouwde land beu zijn, en hun grond uitkleuren, komen de jagers niet langer aan de vereiste grootte om te mogen vuren. Meer info:
http://www.schietinactie.be/meerinfo/

-Bij de overheid streeft men naar een grotere nauwkeurigheid wat betreft de jachtplannen. Voor updates kan je steeds kijken bij geopunt.be

5.De situatie is veranderd: er is geen plaats meer voor de jacht
-In sprookjes worden jagers vaak voorgesteld als 'goede redders' (denk maar aan Roodkapje). Begrijpelijk, want in vroegere tijden hadden jagers aanzien: zij zorgden voor eten in barre tijden.

Tegenwoordig zie ik geen enkele reden om jagen te gedogen: het is barbaars, achterhaald, onnodig, sadistisch, moeilijk te controleren, gevaarlijk, en er is geen plaats voor.

6.Argumenten pro jacht zijn achterhaald
-Een veelgehoord argument van de kant van de jagers, is dat jagen noodzakelijk zou zijn, omdat het mee het evenwicht in de natuur in stand zou houden.
De natuur heeft echter eeuwenlang helemaal zelf voor evenwicht gezorgd zonder enige inmenging van mensen. De natuur kan perfect zonder mensen (is eigenlijk zelfs veel beter af zonder die hinderlijke, vervuilende soort). Het zijn de mensen zelf, die voor onevenwicht gezorgd hebben.

-Hier kan je lezen waarom bv de vossenpopulatie, zonder 'hulp' van jagers, perfect zichzelf onder controle kan houden: de natuurlijke vijand van de vos is de vos zelf.

-Ook de Morgen geeft argumenten tegen de jacht op vossen (jagers jagen immers, bv, niet op ratten, en de vos wel): https://www.demorgen.be/nieuws/vossenjacht-ligt-onder-vuur~b192dcdb/
 -Volgens Eos is het nut van de jacht in veel gevallen twijfelachtig, en dient de jacht vooral het eigenbelang van de jager, en niet — zoals algemeen natuurbeheer dat wel doet — het algemeen belang: https://www.eoswetenschap.eu/natuur-milieu/zin-en-onzin-van-de-jacht

Mijn Conclusie:  
Een overheid die een 'sport' stimuleert en toelaat waarbij mensen levende wezens opsporen, opjagen en vermoorden - mij klinkt het als absurd in de oren.

Als het aan mij lag: afschaffen, die handel!

Heb jij al incidenten met jagers meegemaakt? Wat is jouw mening over de jacht?

Over jagen en jagers...

Over jagen en jagers...
Ik had onderstaande tekst al langer klaarstaan. Maar ik twijfelde om te posten: ik hou niet van verboden, en ook niet van negativiteit.
Deze ochtend was het echter wéér zo ver: de hond en ik maken een prachtige ochtendwandeling, tot onze rust verstoord wordt door schoten, wanneer we een bos passeren aan onze linkerkant.
Jagers.
We draaien links, nemen de volgende straat -- daar eindigt het bos alweer: wat je een idee geeft hoe klein het is -- en daar zie ik, op een wei geparkeerd, vier auto's, en vier in het groen geklede mannen met dubbelloopsgeweren, die net uitstappen.
Nog een twééde groep jagers, dus.
Mijn 'goedemorgen' wordt niet beantwoord, er is enkel een nors en stuurs staren - behoorlijk intimiderend, van mannen met geweren.
Ergens is hun onvriendelijkheid 'begrijpelijk'. De hond en ik komen immers de 'sport' van deze heren verstoren: met ons luidruchtig, amateuristisch gewandel verjagen wij de echte prooien. Ik heb weet van jagers die bordjes op openbare wandelwegen in het bos hangen met 'prive - verboden doorgang' erop, omdat ze niet van pottenkijkers houden.
De hele verdere wandeling worden we opgeschrikt door schoten, die uit elke richting komen waar nog wat groen standhoudt, in dit versnipperde landje.

                                Een klein stukje resterend bos, tussen akkergrond, met een zakkende volle maan...

Ik vind het ver-schrik-kel-lijk om tijdens een rustige wandeling doorheen het schaars resterende natuurschoon gewapende mannen te moeten kruisen die voor hun lol levende wezens doden.

Het 'bos' is een zakdoek groot. Quasi elke dag zie ik er herten, en ik heb er ook al heel wat roofvogels en konijnen gespot. Tussen de stammen door klinkt autogeruis: de wilde dieren die hier leven, hebben het al niet makkelijk - ze krijgen weinig ruimte. Dat ze dan ook nog worden opgejaagd en gedood, in ons mini landje dat stilaan volgebouwd wordt: ik vind dat onvoorstelbaar.

Eergisteravond nog zag ik 's avonds, bij het licht van de straatlantaarn, een vos een andere vos door het veld jagen. Ik schreef hier eerder over ratten en hoe ze een behoorlijk probleem kunnen vormen. De laatste tijd kreeg ik de indruk dat de rattenpopulatie binnen aanvaardbare perken bleef, en die twee vossen die ik zag kunnen daar veel mee te maken hebben.
Want vossen jagen op ratten -- jagers: niet. Wanneer je als mens je verantwoordelijkheid neemt om je kippen goed te beschermen, zou de vos ons allemaal kunnen helpen om het teveel aan ratten in te perken.

Na wat ik deze ochtend zag en hoorde: dat kleine bosje dat aan twee kanten ingesloten werd door afzonderlijk van elkaar jagende jagers, vrees ik echter voor het leven van die mooie vossen.
Het maakt me boos en triest, dat gejaag. Wat mij betreft is de maat vol. Hier volgt mijn anti-jagers blog. En terwijl ik deze tekst herlees en aanpas, klinken op de achtergrond schoten... 

Elke herfst zie ik op wandelingen plots talloze fazanten en fazantenhennen opduiken. Ze komen dan vaak zelfs mijn tuin in, scharrelen er onbevreesd rond. Deze dieren zijn zo goed als zeker gekweekt, en daarna uitgezet: zodat de jagers wat te schieten hebben. Ik vind het belachelijk, en tragisch: doordat deze dieren in gevangenschap geleefd hebben, en doordat ze gevoed zijn geweest, zijn ze quasi tam. Wat is dat voor sport, vraag ik me af, waarbij je nietsvermoedende, goed van vertrouwen zijnde dieren gaat afknallen?!

Wat me ook enorm stoort, is het feit dat die stoere macho's blijkbaar niet kunnen mikken. Telkens ik een schot hoor, wordt dat gevolgd door een salvo aan schoten. Eerste keer raak, en dus een dier 'snel' uit zijn lijden verlossen: dat zit er niet in. Zo triest, te beseffen dat gewonde dieren soms nog dagenlang pijn moeten lijden vooraleer ze bezwijken, enkel omdat een troepje testosteronbazen niet kan schieten...

De afgelopen maanden stapelden de incidenten met jagers en/of de jacht zich op - wat maakte dat ik deze tekst schrijf: uit frustratie en woede!

Het gaat over:

1. Een hele reeks bizarre en tragische schiet incidenten , zoals bijvoorbeeld:
 
-In 2018 schoten jagers een papegaai dood

-In 2019 schoot een jager een ara, geliefd huisdier dat van zijn lokale inwoner even vrij mocht rondvliegen, zomaar dood, omdat hij 'dacht dat hij op exoten mocht schieten'. De bedroefde eigenaar: 'Hoe is het mogelijk dat een jager die de wetgeving van de jacht niet kent met een wapen en jachtvergunning ongestraft kan rondlopen.' Het volledige artikel lees je hier.

-Naar aanleiding van de moord op de ara stelden bezorgde huisdiereneigenaren een petitie op, om hun dieren te beschermen tegen jagers. Jagers mogen bijvoorbeeld ook op verwilderde katten schieten, alleen: hoe weten ze zeker dat de kat in kwestie verwilderd is en niet iemands huisdier?
Ook jij kan tekenen: https://petitie.be/petitie/bescherm-huisdieren-tegen-jagers

-Heel recent gebeurd: een wandelaar kan een foto nemen van een jager die, ondanks zeer korte afstand tussen hem en de wandelaar, op een haas schiet
Het incident vond ook nog eens in een natuurgebied plaats!

-Een verzamelsite op facebook die alle jactincidenten bundelt: jachtmisstanden

Ook in het buitenland gebeuren met de regelmaat van de klok jachtincidenten. Enkele van de talloze voorbeelden:
-een jager schiet per ongeluk zijn dochter dood in Duitsland

-een vrouw, zes maand zwanger, laat haar honden uit in het bos dicht tegen de Belgische grens en wordt gedood door honden die deelnamen aan een drijfjacht

-Ook aan de Frans-Belgische grens: een jager die per ongeluk zijn zoon doodschiet

-Dan is er nog de afschuwelijke import van exotische jachttrofeeën in België

-Meer dan 8000 mensen hebben de petitie voor een totaalverbod op de jacht in België getekend, dat kan jij ook doen!

-Je kan — op eigen risico — de jacht en de jagers ook saboteren, zoals bv de activisten van Animal Rights doen, zie hier

2. De moord op de wolvin Naya en haar welpen, waarvan gezegd wordt dat enkel 'professionelen' (lees: jagers) het kunnen gedaan hebben.

-Ook in Duitsland werd een wolf door een (Nederlandse) jager vermoord.

-Heel recent schreven de bestuurders van de jagersvereniging een soort van goedpratende tekst over de wolf om hun leden in te lichten. Mij lijkt het een charme offensief. Steeds meer mensen zijn de jagers en hun houding immers beu. Het bestuur heeft dat ook begrepen en wil nu 'sympathieker' uit de hoek komen.
Maar: je kan nooit een hele vereniging van mannen (met wapens) controleren.  

3.De absurditeit van de jacht op de patrijs
-De patrijs is volgens wetenschappers nu een bedreigde vogelsoort (in Nederland en Luxemburg mag men er al lang niet meer op jagen) maar dit artikel heeft het over hoe jagers in België desondanks de vreemdste argumenten bedenken om toch maar verder te jagen op deze soort...

4.De hedendaagse absurditeit van het historisch zo gegroeide jachtrecht
-In België zijn heel wat gronden onterecht ingekleurd als jachtgebied — dat is historisch zo gegroeid, omdat men toen digitaal lang niet zo nauwkeurig kon werken als nu.
De Vogelbescherming wil grondeigenaren informeren over het feit dat hun eigendom vandaag, vaak zonder dat ze het weten, en zonder toestemming, als jachtgebied is ingekleurd. Op hun website Schiet in Actie sporen ze aan om mbv hun kaarten te checken of ook jouw grond onrechtmatig als jachtgebied is ingekleurd.
Bij onze grond was dat het geval, en het kostte best wel wat moeite om hem te laten uitkleuren. 

-Dàt je grond als jachtgebied is ingekleurd, geeft jagers (gelukkig) nog geen recht om op je erf te jagen: daarvoor moeten ze jouw expliciete toestemming hebben.
De jagers kleuren desondanks toch tuinen en privé eigendommen in, omdat ze zo makkelijker aan een gebied van 40 aaneengesloten hectare komen: dat is een voorwaarde om te mogen jagen.

-Een andere, zeer verontrustende voorwaarde — vind ik — is dat jagers wettelijk hun geweren mogen afvuren tot op een schamele 150 meter afstand van huizen en gebouwen! Dat is super dichtbij: wat eng.

-Als meer en meer mensen het gejaag in ons volgebouwde land beu zijn, en hun grond uitkleuren, komen de jagers niet langer aan de vereiste grootte om te mogen vuren. Meer info:
http://www.schietinactie.be/meerinfo/

-Bij de overheid streeft men naar een grotere nauwkeurigheid wat betreft de jachtplannen. Voor updates kan je steeds kijken bij geopunt.be

5.De situatie is veranderd: er is geen plaats meer voor de jacht
-In sprookjes worden jagers vaak voorgesteld als 'goede redders' (denk maar aan Roodkapje). Begrijpelijk, want in vroegere tijden hadden jagers aanzien: zij zorgden voor eten in barre tijden.

Tegenwoordig zie ik geen enkele reden om jagen te gedogen: het is barbaars, achterhaald, onnodig, sadistisch, moeilijk te controleren, gevaarlijk, en er is geen plaats voor.

6.Argumenten pro jacht zijn achterhaald
-Een veelgehoord argument van de kant van de jagers, is dat jagen noodzakelijk zou zijn, omdat het mee het evenwicht in de natuur in stand zou houden.
De natuur heeft echter eeuwenlang helemaal zelf voor evenwicht gezorgd zonder enige inmenging van mensen. De natuur kan perfect zonder mensen (is eigenlijk zelfs veel beter af zonder die hinderlijke, vervuilende soort). Het zijn de mensen zelf, die voor onevenwicht gezorgd hebben.

-Hier kan je lezen waarom bv de vossenpopulatie, zonder 'hulp' van jagers, perfect zichzelf onder controle kan houden: de natuurlijke vijand van de vos is de vos zelf.

-Ook de Morgen geeft argumenten tegen de jacht op vossen (jagers jagen immers, bv, niet op ratten, en de vos wel): https://www.demorgen.be/nieuws/vossenjacht-ligt-onder-vuur~b192dcdb/
 -Volgens Eos is het nut van de jacht in veel gevallen twijfelachtig, en dient de jacht vooral het eigenbelang van de jager, en niet — zoals algemeen natuurbeheer dat wel doet — het algemeen belang: https://www.eoswetenschap.eu/natuur-milieu/zin-en-onzin-van-de-jacht

Mijn Conclusie:  
Een overheid die een 'sport' stimuleert en toelaat waarbij mensen levende wezens opsporen, opjagen en vermoorden - mij klinkt het als absurd in de oren.

Als het aan mij lag: afschaffen, die handel!

Heb jij al incidenten met jagers meegemaakt? Wat is jouw mening over de jacht?

Ode aan de biowinkel/boerderijwinkel

Door omstandigheden kon ik onlangs niet naar de boerderijwinkel.

Ik had groenten en fruit nodig, en fietste dan maar naar een supermarkt.

Ik ben het gewoon om bio te kopen: ik wil met mijn geld boeren steunen die ervoor kiezen om geen gif te gebruiken. Zonder pesticiden en insecticiden lijkt mij beter voor mijn eigen gezondheid, maar ook voor die van de bijen en de vogels, en vooral voor die van de aarde en de toekomstige generaties.

Ik ben het ook gewoon om zonder veel plastic te kopen.

Tenslotte zijn de zaken die ik koop vaak, maar zeker niet altijd, vrij lokaal. Wat ik bedoel is: ik koop ook dingen als rijst uit Vietnam en tomaten in een bokaal uit Italië, maar in onze lokale boerderijwinkel kopen wij ook heel wat korte keten producten, zoals knolselder van de boer, of sla van een boer uit een volgend dorp. 

Een mooie lokaal geteelde knolselder en groene selder van de bio boerderij.


Hoewel ik soms ook in de biosupermarkt shop, was het nog steeds een behoorlijke schok, om doorheen deze 'doorsnee' supermarkt te struinen — ik kom echt niet vaak op zulke plekken en verbaas me er dan telkens over dat de meerderheid van de mensen net nooit in de biowinkel komt.

Wat me opviel:

-er speelde vreselijk slechte muziek. In de boerderijwinkel zet de boerin haar favoriete cd's op, en dat zijn meestal geen popsongs. En in de biowinkel is het gewoon... Stil.

-er waren heeeeeel erg veel koeltogen. Die open stonden. En in die koeltogen: allerlei in plastic verpakte producten.

-om aan de groenten en fruitafdeling te geraken, moest ik eerst langs allerlei bewerkt eten en snoep passeren.

-er waren bitter weinig biologische groenten en fruit. Wat er dan wel aan bio was, zat verpakt in plastic, of — nog erger, want dan kan je het niet eens recycleren — in een soort hybride plastic/bruin papier verpakking.

-het bio aanbod dat er was, was verre van lokaal. Aardappelen uit Egypte, kiwi uit Nieuw-Zeeland. Qua klimaatkost lijkt het me dan ecologischer om lokaal en niet-bio te kopen, jammer genoeg.

-het etensaanbod was gigantisch, en ook: gigantisch ongezond. Heel erg veel suiker, palmolie, vet, bewaarmiddelen. Erg weinig plantaardige voeding. Erg weinig pure producten (zoals: gewoon haver — hier was dat dan crunchy haver met vanalles erbij.

Ik kwam thuis met aardappelen in een plastic zak, selder in plastic verpakking, een broccoli afzonderlijk in plastic verpakt, puntpaprika's in plastic verpakt, en een glazen fles bio sinaassap (er waren geen bio appelsienen). Zo-veel plastic!
Nochtans is dit een supermarkt die zich profileert als 'enorm bezig met plastic vermindering en milieu'!
Als ik dit vergelijk met onze gewoonlijke bioboerderij, is die:

-minder druk

-er is altijd ruimte voor een praatje met de boerin

-er is weinig keuze aan bewerkt eten, en omdat het een kleine winkel is, is de keuze sowieso beperkt: geen keuzestress, geen tijdverlies, geen verleidingen om ongezond en 'snel en makkelijk' te eten. De groenten en het fruit zitten in bakken, je winkelt met een rieten mandje, en je neemt je waren mee in kartonnen dozen die klaar staan, of in tassen die je zelf hebt meegebracht: veel minder plastic verpakkingen.

-er is voldoende keuze aan groenten en fruit, allemaal bio, nagenoeg allemaal onverpakt, en veel daarvan wordt lokaal geteeld.

-er is geen schreeuwerige reclame of gedoe met spaarpunten en kortingsbonnen.

Geef mij dus maar die kleinere biowinkels/boerderijwinkels!

Toch is het niet allemaal slecht. Die grote supermarkt is wel degelijk met plasticvermindering bezig. Het is gewoon de schaal (de enorme hoeveelheden) aan plastic en overbodig 'nep' voedsel die me schokt.
In hun gratis magazine prijst deze supermarkt bioproducten aan, net als vegan producten (maar ook wild en zogezegd duurzaam gevangen vis).
Er is nog een hele weg te gaan.

Ik denk — hoop — dat de toekomst meer kleine, lokale, duurzamere winkeltjes zal (terug) brengen. Vroeger had elk dorp verschillende handelszaken, om de eenvoudige reden dat mensen geen auto hadden. Nu heeft quasi iedereen een auto, en raak je bijgevolg nog amper vooruit, waardoor mensen erg blij zijn met een kruidenier dichtbij  in hun straat.

Ik denk ook dat de supermarkt wel degelijk zal verduurzamen. Vroeger gingen  wij er skippen ofte dumpster diving (het nog eetbare afval dat ze weggooiden redden: zie modern aren lezen), tegenwoordig kan je je simpelweg inschrijven op too good to go en mag je het nog eetbare 'afval' zo gaan ophalen. Verbetering is wel degelijk merkbaar!

Maar geef me de keuze, en ik opteer onmiddellijk voor de biowinkel of buurtboerderij — gegarandeerd.

Waar winkel jij het liefst? Is jouw supermarkt groener?

Koeien met VR brillen

Koeien met VR brillen
Onlangs las ik iets waar ik triest van werd: koeien in Russische melkbedrijven krijgen, bij wijze van experiment, een Virtual Reality Bril opgezet.
In plaats van hun mistroostige omgeving - denk: beton, machines, megastallen - zien de koeien via de bril heerlijk groene weides met mals gras, blauwe lucht en vergezichten.
De bedoeling? Men hoopt dat de koeien, door de illusie dat ze zich in natuurlijkere, vrolijkere, normalere omstandigheden bevinden, meer melk zullen opleveren.
Het welbevinden van de koe is hier dus bijzaak - het is de grotere hoeveelheid melk, de winst, die telt. Of de koe zich er al dan niet gelukkiger bij voelt, is van geen tel.
Koeien zijn - net als wij - zoogdieren. En net als wij leven en ervaren ze. Het is bewezen dat koeien meer melk geven als je hen een naam toekent: als je hen als individu erkent, hen affectie betoont. Maar in megastallen met enorm veel individuen zijn de kosten van virtual reality wellicht lager dan voor elke koe een unieke naam te verzinnen en dan ook nog eens de tijd nemen om het beest met die naam aan te spreken.
Je zou dus kunnen zeggen dat koeien, net als mensen of honden, gevoelige wezens zijn. Zo kunnen koeien tot dagenlang loeien (lees: huilen) wanneer hun kalfjes van hun weggenomen worden (alweer vanwege die melk - en dus winstopbrengst).
Misschien - hopelijk - ervaren de Russische koeien in het experiment daadwerkelijk een geluksgevoel bij het aanschouwen van de (denkbeeldige) malse groene weides. Al vraag ik me wel af wat er dan gebeurt wanneer de koe-met-bril-op van het illusoire gras probeert te grazen: want dan botst haar tong toch op de vuile, koude betonnen vloer van haar stal?
Mij doet het VR-experiment denken aan een eeuwige Tantaluskwelling: je houdt de koe de lekkerste grassoorten voor de snoet, maar telkens ze ervan probeert te eten, wordt het hapje van haar weggetrokken... Een eeuwige frustratie en onbegrip valt de koe ten deel: ze ziet het gras, dus ze blijft proberen, en ervaart een eeuwige marteling.
Ik ervaar het als on-be-grij-pe-lijk dat mensen zich hiermee bezighouden (met het virtueel bedotten en pesten van levende wezens om meer geld op te strijken ) - sterker nog: ze worden hiervoor betaald!
Het doet me sterk denken aan een ander experiment, waarbij men varkens genetisch zo wilde manipuleren dat ze geen stress of pijn meer zouden ervaren, waardoor de kwekers geen rekening meer hoefden te houden met 'vervelend' varkensgedrag zoals staartbijten of sterven/ziek worden uit wanhoop, opdat de kwekers meer geld zouden opstrijken en de consument zijn lap vlees zou kunnen blijven verorberen.
Op het eerste gezicht een nobel initiatief: lijden verminderen. Op het volgende gezicht: een absurd vasthouden aan een onethisch systeem.
Het gaat hier, mijns inziens, om een ver-DING-ing van het levende dier. We passen niet de afschuwelijke omstandigheden - die wij geschapen hebben - waarin het dier moet leven aan, nee: we sleutelen net zo lang aan het levende, voelende organisme tot het doet wat wij willen. Et voila: een melk gevende, vlees leverende robot.
Terwijl een andere, veel simpelere en immens veel effectievere, dier - mens - èn milieuvriendelijkere oplossing zou kunnen zijn: we laten de koeien ècht de wei in, en we geven de varkens hun natuurlijke habitat terug zodat ze minder stress ervaren, en WIJ passen ons gedrag aan. We concentreren ons bijvoorbeeld op het produceren van geweldig lekkere amandelmelk. Of we eten geen of minder varkensvlees meer.

De plantaardige zuivelmarkt is uit zijn voegen aan het barsten - zo gigantisch is de groei - en melkbedrijven gaan zo zoetjesaan failliet.
De waarschijnlijk kostelijke 'oplossing' van de Russen, om koeien via virtual reality winstgevender te maken, komt op mij over als vergezocht, sadistisch, en absurd. Alsof het volkomen ondenkbaar zou zijn dat consumenten koemelk zouden laten staan en eenvoudigweg en logischerwijs zouden overstappen op een milieuvriendelijker alternatief zoals noten - of rijstmelk, dat zonder dierenleed kan worden geproduceerd.
Zou het echt zo zijn? Dat consumenten er àlles voor over hebben -- ook koeien met VR-brillen op, die over ingebeelde groene weides ronddraven, en genetisch aangepaste varkens die geen pijn meer kunnen voelen, om tòch maar hun glas koemelk en stuk vlees te kunnen blijven drinken/eten?
Of zou de sterke groei van de markt in plantaardige zuivel en vleesvervangers erop kunnen wijzen, dat ook mènsen fijngevoelige wezens zijn, die zelf verantwoordelijkheid kunnen nemen voor hun eigen gedrag, en die weten welke impact hun gedrag op de planeet heeft?
Ik hoop het laatste.
Tenslotte nog dit: als we verder doen zoals we bezig zijn, met ondoordacht consumeren en vervuilen tegen de sterren op, dan is de kans niet onbestaande dat ook wij, in een (verre?) toekomst, zèlf zo'n virtuele bril zullen moeten opzetten, telkens we stress ervaren en niet genoeg winst opleveren. Misschien hebben we namelijk tegen dan de laatste stukjes natuurschoon ook naar de vaantjes geholpen, zodat we enkel nog virtueel van denkbeeldige bossen en groene weides kunnen genieten.
Meer over varkens en koeien en hun lijden op deze blog:
-De stilte van de koeien
-Dit moet er even uit
-Het slimste varken van de klas
-Chili voor Willy

Recepten voor plantaardige melk en yoghurt en zuivel op deze blog:
-Zelf hennepmelk maken
-Hoe (tijd vinden om) zelf plantaardige melk te maken en de pulp te verwerken
 -Zelf yofu maken, drie methodes
-Vegan yoghurt maken van zelfgemaakte vegan melk!
-Zelf vegan room maken
-recept vegan melkconfituur met chaikruiden

Ken je zelf nog vegan recepten voor zuivelvervangers of goeie tips, deel ze hier gerust!

Vegan Recept: Zelf hennepmelk maken!

Vegan recept: Zelf Hennepmelk maken!

Van alle plantaardige melken vind ik hennepmelk veruit de makkelijkste die je kan maken. Er komt namelijk geen zeven of weken aan te pas! En bovendien is het kleurtje van deze melk witter dan wit...

Vers gemixte hennepmelk!

Zelfgemaakte hennepmelk is lekker romig en dik - enfin, de dikte kies je in feite zelf, want hoe meer water je toevoegt, hoe dunner de melk.

Mijn ontbijtje: havermoutpap met in de zomer geoogste en ingevroren braambessen plus hennepmelk: njaaaam!

Ik kan het ook nooit laten om zelfgemaakte plantaardige melk onmiddellijk te 'verchocomelken': een goeie theelepel cacaopoeder in een tas, evenveel ahorn erbij, roeren, en dan mengen met hennepmelk - aaaah!

Vegan Recept: Zelf Hennepmelk maken!
Nodig:
-een half kopje hennepzaadjes
-drie kopjes (of meer of minder, naar gelang hoe dik/dun je de melk hebben wil) water
-een blender, of een cilinderpot en een goede mixer
Hoe maak je het?
1.Doe de hennepzaadjes in de blender.
2.Voeg het water toe.
3.Pulseer een paar keer, en blend dan tot alles glad en hyperwit is.
4.Smakelijk!!!

Vandaag trouwens in het nieuws: een groot Amerikaans zuivelbedrijf is failliet. De opmars van plantaardige zuivel valt niet meer te stuiten... De transitie naar een diervriendelijkere en milieuvriendelijkere melk is in volle opmars!


Heb jij al hennepmelk gemaakt? Waar gebruik je het voor? Wat is jouw favoriete plantaardige melk?

Zelfgemaakte Ambachtelijke Zeepjes!

Het is hier de laatste maanden wat stiller geweest op deze blog, en dat heeft veel te maken met het feit dat ik pas opgestart ben als onderneemster...

Vanaf nu maak en verkoop ik namelijk natuurlijke, ambachtelijke vegan zepen!

Ik produceer alle zepen zelf volgens het koude procédé, waarbij de zeep vier weken moet rijpen en drogen voor ze gebruiksklaar is.
Uiteraard zijn alle zepen volledig plantaardig, en gebruik ik biologische ingrediënten waar mogelijk. Bovendien wordt er niks onnatuurlijk aan de zepen toegevoegd: what you see, is what you get. Ik werk enkel met natuurlijke geuren (aan de hand van kruidentheeën en/of biologische essentiële olieën) en natuurlijke kleuren.

Deze leuke zwarte zeep, bijvoorbeeld, ontleent zijn kekke kleurtje aan actieve kool!

En het zeepzakje dat je erbij ziet, vind ik een geweldige eco oplossing. Het is gemaakt van biologische ramie, dat is een plant uit de brandnetelfamilie. Zo'n zakje helpt je je zepen op de juiste manier te bewaren, zodat ze snel drogen en je er langer plezier van hebt. Bovendien kan je het zakje (met zeep er in) als zacht scrubbend washandje gebruiken, èn je kan al je kleine zeeprestjes erin doen, zodat je alles maximaal kunt opgebruiken!

De zepen kan je bestellen via mijn website: https://tisomzeep.jouwweb.be/

Je kan ze ook vinden op Facebook, en op Instagram: @tisohmzeep
  
Heel tof, eco en makkelijk - en zelfs zuinig - vind ik de multifunctionaliteit van deze zepen!
Zelf gebruik ik ze als handenzeep, onder de douche, als gezichtszeep, èn als shampoo! Ik hou van één product voor alles, op die manier heb je zo weinig mogelijk verpakking. Ik heb dan ook gekozen voor een minimale, eco verpakking.  

Ik vind het heel leuk om met seizoensingrediënten te werken, zoals bij deze Choco-Chaï Zeep:

Omdat deze blog uiteindelijk over zelfvoorzienend leven gaat, wil ik hier ook graag even over zelf zeep maken schrijven. Hoewel ik al veel langer dan vandaag heb uitgezocht hoe je je eigen natuurvriendelijke zepen kan maken, heb ik die informatie nooit op De Zelfvoorzieningsbijbel gedeeld.

Waarom niet?

1. Zeep maken is niet zonder risico. Het is een chemisch proces, dat in een aparte kamer hoort te gebeuren (niet in je keuken). Loog is een ingrediënt dat onontbeerlijk is bij het zeepmaken, maar het is een gevaarlijk product dat je bijvoorbeeld niet wilt laten rondslingeren. Eens de zeep, na vier weken, gerijpt en uitgehard is, is alle loog volledig verzeept.

2. Om zeep te maken heb je allemaal gespecialiseerde benodigdheden nodig, zoals aparte potten, mengbekers, handschoenen, veiligheidsbril, thermometer, mallen, ...
Persoonlijk vind ik het niet zo eco, als iedereen zulke spullen apart gaat aankopen om dan een paar keer per jaar een kleine hoeveelheid zeep mee te maken. Net zoals ik het eigenlijk ecologischer vind om serreplantjes bij een kweker te kopen (zodat er slechts 1 serre verwarmd is moeten worden) vind ik het ook meer eco om dan bij een lokale zeepziederij je zepen te halen.


Mocht je je alsnog aan je eigen zepen willen wagen, dan kan je uiteraard op andere sites, zoals deze fijne blog, de Weg naar Zelfvoorziening, alle info vinden.

Maar als je dus liever kant-en-klare, gerijpte, ecologische, lokaal geproduceerde, artisanale vegan zeepjes koopt, kan je bij 't Is Om Zeep terecht!

Chili voor Willy

De sympathieke VZW Eva organiseert op 4 oktober, Werelddierendag, een sympathieke actie: Chili voor Willy!
Willy is de naam van een varken dat Eva gered heeft van een ellendig leven en een wisse dood. Hij wordt het symbool van hun actie om nog meer varkens te redden:

"EVA wil Willy helpen door minstens 20.000 euro in te zamelen. Met 20.000 euro kunnen we meer dan 25 grootkeukens begeleiden om hun maaltijden te verplantaardigen. Zo sparen we het leven van duizenden varkens zoals Willy."

Ook jij kan Willy helpen, o.a. door je te registreren voor een chili-sin-carne etentje op 4 oktober, of door zelf op die dag een Willy- en varkenvriendelijk chili-feestje te organiseren!  Alle info vind je hier.

Varkens zijn ZO ondergewaardeerd, vind ik... Ze zijn net zo slim, zo niet slimmer, dan honden, dat bewijst het slimste varken van de klas met verve. Of wat dacht je van deze superschattige zwemmende varkentjes?!

Geen enkel dier verdient de trieste omstandigheden waarmee zovele levende wezens vandaag, op dit moment (9 geslachte dieren per seconde in ons land), helaas, mee te maken krijgen, maar bij dieren met een hogere intelligentie, zoals het varken, doet het bij mij nog net wat meer pijn, omdat je weet dat ze een bewustzijn hebben.

Ik kan me goed voorstellen dat ze wanhopen, en diep, diep lijden, elk moment van hun trieste leven.

Deze dieren verdienen beter! Elk dier verdient beter!

Ook jij kan meedoen met de actie. En als je morgen niet kan, waarom dan niet vandaag? Of overmorgen, misschien volgende week?
Je kan zoveel doen! En op zo'n gemakkelijke manier! The power of your fork!
Met elke hap die jij neemt, elke maaltijd die jij kookt, elk gerecht dat je bestelt op restaurant, elk product dat je in je karretje stopt in de supermarkt, kan ook jij helpen en bijdragen, om het lijden te verminderen!
Je hebt ZO veel macht, en ZO veel invloed, en jouw keuzes hebben een ENORME impact op de levens en het lijden van anderen.

Misschien weet je helemaal niet hoe je chili sin carne klaarmaakt?

Dan help ik je even op weg met mijn versie van chili sin carne.
Voor alle Willy's, alle varkentjes, biggetjes, alle levende zielen ter wereld die op dit ogenblik in gevangenschap en in angst leven.

Wat kan je bij zo'n chilischotel serveren? 
Mogelijkheden te over:
-zure room (van cashewnoten). Heb je geen zin/tijd om zure cashewroom te maken, dan kan je ook gewoon plantaardige yoghurt serveren. Teentje geperste look erdoor, scheutje olijfolie, wat zwarte peper: bingo.
-pompoensteaks (voor originaliteitspunten)
-salsa (voor een recept kijk hier, bij 'woensdag')
-tortilla chips
-blauwe tortilla's, voor een foto kijk hier!
-guacamole
-maïskorrels met limoensap
-geraspte worteltjes met limoensap en korianderblaadjes
-rode paprikareepjes
-Wil je een extra spannende chili, met cacaopoeder, zoals in Mole saus? De Groene Prinses helpt je op weg! Ook kan je tofu, seitangehakt, walnoten of andere notengehakt, of zelfs hempfu door je chili heen mengen, voor extra Willy-vriendelijke eiwitten.

Vegan recept: Chili sin carneNodig:
-rode bonen, je kan voorgekookte uit een bokaal nemen, of je kan gedroogde bonen een nachtje van tevoren in water weken en dan in een snelkookpan doen garen.
-1ui, liefst een rode, fijngesneden
-3 tenen look, geperst
-olie om in te bakken
-komijnpoeder naar smaak
-cayennepeper of verse chilipepertjes, gesneden, naar smaak
-paprika poeder naar smaak, als je van het rokerige smaakje houdt kan je gerookte paprikapoeder nemen.
-oregano naar smaak
-tijm naar smaak
-zout naar smaak
-verse tomaten, minstens drie dikke, gesneden in blokjes, of tomaten uit bokaal
-optioneel: een eetlepel ahornsiroop, om het scherpe uit de tomaten te halen
-water
-optioneel: verse koriander
-rijst of gebakken aardappelpartjes of tortilla's of tortillachips
-optioneel: een reeks bijgerechtjes, zie boven voor inspiratie
Hoe maak je het?
1.verhit de olie
2.fruit de uien tot ze glazig zijn
3.voeg de look toe, en de kruiden en/of chili's, plus het zout
4.voeg de tomaten toe en de bonen toe.
5.voeg eventueel wat water toe, naar gelang van hoe dik of hoe dun je de saus wil hebben.
6.Voeg optionele ahornsiroop toe. 
7.laat op een zacht vuurtje stoven tot de tomaten helemaal versaust zijn.
8.serveer met de rijst die je ondertussen gekookt hebt of met gebakken aardappelpartjes, of met de hele serie aan bijgerechtjes.
9.werk eventueel af met verse koriander en zwarte peper
10.laat het smaken! Op je gezondheid, Willy!

PS, het gaat de goede kant op, trouwens, voor Willy! Dat bewijst dit hoopgevende artikel in de morgen: 'Ooit zal vlees illegaal zijn'. 
Hoe eet jij je Chili Sin Carne het liefst? Ga je meedoen met de actie?

Chili voor Willy

De sympathieke VZW Eva organiseert op 4 oktober, Werelddierendag, een sympathieke actie: Chili voor Willy!
Willy is de naam van een varken dat Eva gered heeft van een ellendig leven en een wisse dood. Hij wordt het symbool van hun actie om nog meer varkens te redden:

"EVA wil Willy helpen door minstens 20.000 euro in te zamelen. Met 20.000 euro kunnen we meer dan 25 grootkeukens begeleiden om hun maaltijden te verplantaardigen. Zo sparen we het leven van duizenden varkens zoals Willy."

Ook jij kan Willy helpen, o.a. door je te registreren voor een chili-sin-carne etentje op 4 oktober, of door zelf op die dag een Willy- en varkenvriendelijk chili-feestje te organiseren!  Alle info vind je hier.

Varkens zijn ZO ondergewaardeerd, vind ik... Ze zijn net zo slim, zo niet slimmer, dan honden, dat bewijst het slimste varken van de klas met verve. Of wat dacht je van deze superschattige zwemmende varkentjes?!

Geen enkel dier verdient de trieste omstandigheden waarmee zovele levende wezens vandaag, op dit moment (9 geslachte dieren per seconde in ons land), helaas, mee te maken krijgen, maar bij dieren met een hogere intelligentie, zoals het varken, doet het bij mij nog net wat meer pijn, omdat je weet dat ze een bewustzijn hebben.

Ik kan me goed voorstellen dat ze wanhopen, en diep, diep lijden, elk moment van hun trieste leven.

Deze dieren verdienen beter! Elk dier verdient beter!

Ook jij kan meedoen met de actie. En als je morgen niet kan, waarom dan niet vandaag? Of overmorgen, misschien volgende week?
Je kan zoveel doen! En op zo'n gemakkelijke manier! The power of your fork!
Met elke hap die jij neemt, elke maaltijd die jij kookt, elk gerecht dat je bestelt op restaurant, elk product dat je in je karretje stopt in de supermarkt, kan ook jij helpen en bijdragen, om het lijden te verminderen!
Je hebt ZO veel macht, en ZO veel invloed, en jouw keuzes hebben een ENORME impact op de levens en het lijden van anderen.

Misschien weet je helemaal niet hoe je chili sin carne klaarmaakt?

Dan help ik je even op weg met mijn versie van chili sin carne.
Voor alle Willy's, alle varkentjes, biggetjes, alle levende zielen ter wereld die op dit ogenblik in gevangenschap en in angst leven.

Wat kan je bij zo'n chilischotel serveren? 
Mogelijkheden te over:
-zure room (van cashewnoten). Heb je geen zin/tijd om zure cashewroom te maken, dan kan je ook gewoon plantaardige yoghurt serveren. Teentje geperste look erdoor, scheutje olijfolie, wat zwarte peper: bingo.
-pompoensteaks (voor originaliteitspunten)
-salsa (voor een recept kijk hier, bij 'woensdag')
-tortilla chips
-blauwe tortilla's, voor een foto kijk hier!
-guacamole
-maïskorrels met limoensap
-geraspte worteltjes met limoensap en korianderblaadjes
-rode paprikareepjes
-Wil je een extra spannende chili, met cacaopoeder, zoals in Mole saus? De Groene Prinses helpt je op weg! Ook kan je tofu, seitangehakt, walnoten of andere notengehakt, of zelfs hempfu door je chili heen mengen, voor extra Willy-vriendelijke eiwitten.

Vegan recept: Chili sin carneNodig:
-rode bonen, je kan voorgekookte uit een bokaal nemen, of je kan gedroogde bonen een nachtje van tevoren in water weken en dan in een snelkookpan doen garen.
-1ui, liefst een rode, fijngesneden
-3 tenen look, geperst
-olie om in te bakken
-komijnpoeder naar smaak
-cayennepeper of verse chilipepertjes, gesneden, naar smaak
-paprika poeder naar smaak, als je van het rokerige smaakje houdt kan je gerookte paprikapoeder nemen.
-oregano naar smaak
-tijm naar smaak
-zout naar smaak
-verse tomaten, minstens drie dikke, gesneden in blokjes, of tomaten uit bokaal
-optioneel: een eetlepel ahornsiroop, om het scherpe uit de tomaten te halen
-water
-optioneel: verse koriander
-rijst of gebakken aardappelpartjes of tortilla's of tortillachips
-optioneel: een reeks bijgerechtjes, zie boven voor inspiratie
Hoe maak je het?
1.verhit de olie
2.fruit de uien tot ze glazig zijn
3.voeg de look toe, en de kruiden en/of chili's, plus het zout
4.voeg de tomaten toe en de bonen toe.
5.voeg eventueel wat water toe, naar gelang van hoe dik of hoe dun je de saus wil hebben.
6.Voeg optionele ahornsiroop toe. 
7.laat op een zacht vuurtje stoven tot de tomaten helemaal versaust zijn.
8.serveer met de rijst die je ondertussen gekookt hebt of met gebakken aardappelpartjes, of met de hele serie aan bijgerechtjes.
9.werk eventueel af met verse koriander en zwarte peper
10.laat het smaken! Op je gezondheid, Willy!

PS, het gaat de goede kant op, trouwens, voor Willy! Dat bewijst dit hoopgevende artikel in de morgen: 'Ooit zal vlees illegaal zijn'. 
Hoe eet jij je Chili Sin Carne het liefst? Ga je meedoen met de actie?

Zelf Inkt Maken! Recept en Ebook!

Vegan Creatief Recept: Zelf Inkt Maken, Recept en Ebook!

Ik schrijf enorm graag: aan deze blog, aan romans zoals mijn debuut, aan cursussen voor de Schrijf Kaffees die ik organiseer, ... ik ben altijd wel bezig met fictie of non-fictie neer te pennen.

Het liefst schrijf ik met de hand. Dat gaat weliswaar trager, maar het dwingt je om in het nu te blijven. Ook hou ik van de handeling zelf: je ziet als het ware je gedachten uit je hoofd op het papier vloeien, soms kan je de inkt zelfs van kleur zien veranderen terwijl hij opdroogt...

Een tijdje terug had ik de zoveelste balpen leeg geschreven. Bij het in de vuilbak gooien dacht ik: zo veel plastic! Zelfs vulpenbuisjes zijn ook van plastic gemaakt.

Het deed me verder nadenken: is inkt eigenlijk wel eco? Zou er een alternatief zijn?

Ik heb allerlei recepten opgezocht en uitgeprobeerd om mijn eigen eco, plantaardige inkt te maken.

Vandaag deel ik een inkt van rode bietjes! Maar ik heb nog veel meer info en recepten, die ik in een Ebook (van 40 bladzijden) heb gebundeld.
Ik bied het Ebook aan voor 5€. Naast achtergrondinfo en recepten vind je er ook foto's van mijn experimentjes in!

Vind je dit een leuke blog en wil je me graag steunen, of ben je gewoon een zelfmaak diehard, of een schrijfverslaafde zoals ik, dan kan je het Ebook Zelf Inkt Maken bestellen door me een mailtje sturen: dezelfvoorzieningsbijbel@gmail.com  
Alvast hartelijk dank!

En dan nu het recept:

Zelfgemaakte Inkt van rode bietjes
Nodig:

-1 kopje verse rode biet in stukjes gesneden, de schil mag erbij

-1 kopje water

-1 tl wijnsteenzuurpoeder (geeft rozerode inkt) of 1tl ijzer (geeft donkerrode inkt)

-1 tl 1/2tl Arabische gom (heb je echt nodig...)

-3 druppels essentiële olie van rode tijm

-kookpot

-schone handdoek

-zeef/kaasdoek/trechter

-opvangpot

-glazen potje/s

Hoe maak je het?

1.Steriliseer eerst de glazen potjes met kokend water of in de oven. Zet ze omgekeerd op de handdoek, in afwachting van gebruik.

2.Doe de rode biet, het water en het gewenste beitsmiddel in de kookpot.

3.Breng aan de kook.

4.Laat zachtjes stoven tot de gewenste consistentie: ongeveer 20 minuten (ongeveer tot je een kopje vloeistof overhoudt).

5.Giet de vloeistof in een opvangpot met behulp van een met kaasdoek bedekte zeef, gebruik eventueel een trechter.

6.Giet de opgevangen vloeistof met behulp van een zeef en wat kaasdoek in je glazen potje.

7.Voeg een halve theelepel Arabische gom toe aan het potje.

8.Roer de gom los, blijf met tussenpozen roeren tot de gom helemaal opgelost is, dit duurt een tijdje.

9.Laat afkoelen.

10.Voeg drie druppels tijmolie toe voor de houdbaarheid.

11.Sluit het potje en label het.

12.Schrijven maar!

Een melig voorbeeldje van het romantische kleurtje dat je met deze inkt bekomt...

Heb jij wel eens zelf inkt gemaakt? 

Hoe ontsnap je aan de ratrace? Praktische tips.

Hoe ontsnap je aan de ratrace? Praktische tips. Vraag je je soms ook af of je job wel zinvol is, en of je wel tot je 67e wil werken? Zou je liever meer tijd willen spenderen met je dierbaren en aan je hobbies, aan dat wat je graag doet?

 
Als ik zie hoe vaak mijn post leven met een klein budget gelezen wordt, dan denk ik dat veel mensen op de bovenstaande vragen 'ja' zullen antwoorden: ze willen een zinvol leven, ze willen bijdragen aan waardevolle projecten die goed zijn voor anderen en voor de natuur. Ze willen een vredevolle, mooie, eerlijke wereld. Tegelijkertijd zitten ze vast: aan een job, aan verantwoordelijkheid, aan een afbetaling, aan te weinig tijd.
Persoonlijk zie ik geen toekomst in het huidige systeem. Ik herken deze wereld vaak niet meer als de mijne, als mijn thuis, de plek waar ik woon, en die ik deel met andere levende wezens: ik zie...
...kissebissende politici, oorlogen en verrechtsing alom, probeer je een 'goed mens' te zijn dan bestaat daar tegenwoordig een scheldwoord voor, 'solidariteit', 'sociaal zijn': termen die verketterd worden. Overconsumptie, een gigantische kloof tussen rijk en arm, vervuiling, geïndustrialiseerde dierenmishandeling op grote schaal, het klimaat dat op hol slaat. In de oceanen drijven eilanden van plastic afval.
Tussendoor: pendelen en filerijden, overuren maken, snelle, makkelijke en in plastic verpakte maaltijden verorberen voor de tv, haastig, haastig, want er is zoveel te doen, er is zoveel dat moet, en er is zo weinig tijd. Alles is druk, druk, druk, en meer en meer mensen zijn moe, moe, moe.  
Burnout komt steeds vaker voor: mensen zijn het beu, ze willen niet meer, en ze kunnen ook niet meer.
Maar mee doen, dat is een keuze: we kunnen er ook voor kiezen om aan dit alles niet mee te doen.
Zo'n keuze heeft gevolgen, absoluut.
Hieronder bespreek ik een aantal praktische alternatieven voor de ratrace.

Voor de duidelijkheid en de volledigheid: uiteraard zijn er ook binnen het huidige systeem mensen zat die met plezier een waardevol beroep uitoefenen - gelukkig maar!
Maar als je in deze tekst beland bent, ga ik er even van uit dat je toch op zoek bent naar 'iets anders', iets 'meer dan dit', een 'andere' manier van leven, een alternatief. 

Persoonlijk ben ik van mening dat iedereen een basisinkomen zou moeten krijgen, en dat er - naast een bestaansminimum - ook een bestaansmaximumgrens moet komen. Je mag niet meer verdienen dan x aantal euro's. Een werkgever mag niet meer verdienen dan 10x het loon van zijn minst betaalde arbeider. Doe je dat wel, dan wordt het overschot automatisch doorgestort naar een goed doel. Want zeg nu zelf: wat hèb je eigenlijk aan vijf porches, of een 'gezinshuis' met tien keukens (ja, echt gebeurd)?
Dan nog liever een verlichte dictatuur die decadentie verbiedt in plaats van een ongebreideld egoïstisch en aarde -en medemens vernietigend consumentisme.

In ieder geval zijn basisinkomen en maximumvermogen vandaag nog niet aan de orde. Tot die tijd moeten we zien te overleven in dit absurde systeem van overvloed, schaarste, extremen en verspilling.

Maar hoe kan je aan dat systeem, ons huidge systeem van werken, kopen en consumeren ontsnappen?
Alles, zo voelen veel mensen het aan, begint bij geld.

Je hebt geld nodig om je huis af te betalen, om je kinderen te laten studeren, om je vervoerskosten mee te betalen, enzovoort.

Veel mensen durven hun betaalde job niet opgeven — zelfs als ze, diep vanbinnen, beseffen dat die job hun allesbehalve gelukkig maakt — omdat het loon dat elke maand netjes gestort wordt op hun
rekening hen een gevoel van veiligheid en vertrouwen geeft.

Veel mensen verkiezen het dus om stilletjes ongelukkig te zijn boven hun dromen waar te maken.

Zijn er dan echt geen alternatieven?

Ik zet hier wat 'ontsnappingsmogelijkheden' op een rijtje. Als je zelf nog meer ideeën hebt, deel ze dan vooral in een reactie — ik bedank je alvast.

Hoe kan je ontsnappen uit de ratrace?

Fase I: Verantwoordelijkheid opnemen voor je eigen leven.
Het is jouw leven. Je bent geboren in en met een aantal omstandigheden die je niet kiest. Gelukkig kan je wat betreft de rest van je leven wel heel wat zaken in eigen handen nemen. Er is altijd een keuze.

Stap 1. Verminder je uitgaven.
Dit is het allerbelangrijkste. Hoe minder geld je uitgeeft, hoe minder tijd je moet verdienen. Want geld verdienen kost tijd, en tijd — daar hebben we niet zo veel van. Als je liever je tijd besteedt aan
je gezin, je vrienden, je eigen interesses dan aan werken voor een baas, dan is het hoog TIJD om eens
 na te gaan welke kosten je kan schrappen.
Ik geef je een hele hoop voorbeelden van hoe je je uitgaven kan temperen en zuiniger kan leven in rondkomen met een klein budget.
In het kort komt het hier op neer: koop zo weinig mogelijk. Zorg dat je zo weinig mogelijk afbetalingen moet doen. Leef zo ecologisch mogelijk (want dat is beter voor de planeet EN goedkoper!).
Herinner je bij deze stap dat ook de kleine uitgaven meetellen. Zelf shampoo maken kost weinig tijd in verhouding met aanschuiven in en van en naar de supermarkt rijden, en het is veel goedkoper en ecologischer.
Voor grotere, of onverwachte uitgaven kan een microleensysteem uitkomst bieden. Daarbij spreek je met een aantal mensen die je vertrouwt af, dat iedereen elke maand een bepaald bedrag stort aan een groepsrekening. Het volledige bedrag wordt dan per maand aan 1 willekeurig gekozen lid van de groep gestort. Of, na overleg: aan de persoon van de groep die het op dat moment het hardst nodig heeft.
Met dat systeem maak je geen winst, maar je kan wel onverwachte uitgaven bekostigen, of een investering doen. Meer info zie hier. 
Als je wel koopt, zorg er dan voor dat wat je koopt gerecycleerd is, of tweedehands, of biologisch, ecologisch, afbreekbaar, vegan, fairtrade, van goede kwaliteit en duurzaam. Op die manier draag je zelf al zo weinig mogelijk bij aan de verspilling, aan dierenleed, aan mensenleed en aan vervuiling.
En, belangrijk: laat je hierbij niet demotiveren door mensen die je verwijten dat je niet honderd procent perfect bent. Zulke mensen komen met een opgeheven vingertje en zeggen zaken als: 'Jij eet dan misschien veganistisch, maar je neemt WEL nog het vliegtuig, ben je dan wel consequent bezig??'
Doorzie dat soort verwijten voor wat ze zijn: een excuus van de verwijter om zelf niks te ondernemen. Lees er hier meer over.
Mensen zijn imperfect. Als je je best doet, kom je al een heel eind. Als we allemaal ons best doen, komen we gigantisch ver.
Minimaliseren hoort hier ook bij. Doe je huishouden met plezier en ruim alle overbodige spullen op of versimpel ze (lees hier een voorbeeld over DIY en zero-waste) met hulp van bijvoorbeeld Marie Kondo. Weet je niet waar beginnen? Google 'minimaliseren' of zoek in je bib op dat trefwoord.   

Stap 2. Zoek uit wat je het aller, allerliefste doet. Waar ben jij goed in? Wanneer verlies je alle gevoel voor tijd? Wat brengt je in de 'flow'? Wat deed je als kind al graag?
Heb je het gevonden? Misschien zijn het wel meerdere zaken: prima!
Nu doe je een brainstorm: hoe kan je met dit unieke talent iets bijdragen aan de wereld? Hoe kan je geld, of kost en inwoon verdienen aan deze interesses?
Neem hier echt even de tijd voor. Pak een blad papier en een pen. Schrijf in het midden je talent/ interesse op. En noteer alle ideeën die in je opkomen, OOK diegene waarvan je denkt: dat kan niet.

Stap 3. Herstel je contact met de natuur.
Ik kan er natuurlijk naast zitten, maar ik denk dat heel wat van onze huidige problemen te maken hebben met de mate waarin we vervreemd raken van de natuur. Wij zijn immers natuur. We zijn niet
gemaakt om in betonnen steden achter glas en airconditioning te functioneren in een wereld van kunstmatige bliepjes en kunstmatig eten. Althans: ons lichaam en onze mindset is nog niet meegeëvolueerd naar zo'n manier van leven.
Ga dus wandelen. Snuif aan bloemen. Ga kamperen. Trek de bossen in. Kweek sla. 
Het contact met de natuur herstellen, staat gelijk aan het contact met je ziel herstellen. Met je zèlf.

Fase II: Kies een andere manier van leven
Als je je kosten hebt verminderd, je weet wat je doel is, wat je het liefst van al zou doen in je leven,en je hebt je contact met de natuur en met je ziel hersteld, dan kan je daadwerkelijk naar dat doel beginnen werken.

Ik denk dat je,
1)als je iets doet met je talenten waardoor je iets positiefs (wat dan ook) bijdraagt aan de wereld,
2)als je bewust leeft en zo min mogelijk leed veroorzaakt voor alle andere levende wezens, o.a. door je koopgedrag (vegan leven, niet vliegen, fairtrade producten kiezen, ...)
en
3)als je je bewust bent van het feit dat ook jij natuur bent, ...

...je al een heel eind op weg bent om aan de ratrace te ontsnappen.

Maar voor de volledigheid zet ik ook nog enkele radicalere tips op een rijtje:

1.Voor een gemeenschappelijke vorm van wonen kiezen
Vroeger was religiositeit heel normaal. Mensen konden, veel makkelijker dan nu, aan het 'gewone leven' ontsnappen door in het klooster te gaan, non of priester te worden, naar de missies te trekken, enzovoort.Tegenwoordig zijn er niet zoveel kloosters meer. Maar er zijn nog steeds andere vormen van 'je aan de samenleving onttrekken', bijvoorbeeld door je aan te sluiten bij een woongroep.

-in microvorm:

*de kangoeroewoning of het gemeenschapshuis: zie voor frisse ideeën, tips en zoekertjes de uitstekende site van samenhuizen voor alle mogelijke vormen van samen wonen en leven, co housing, enzovoort.
*Koop/bouw een eigen tiny house, yurt, busje waarin je kan wonen.

*Koop een huis, als je kan. Je kan je woonst, als je zelf wil reizen, weer doorverhuren aan anderen. Dat blijft in de sfeer van kapitalisme, maar nogmaals: als je je leven volgens fase I hebt ingericht, kan je als voorbeeld dienen voor andere mensen, die ook anders willen gaan leven. En zo ontstaat er op lange termijn steeds meer samenwerking. Dat is de 'Be the change you want to see' van Gandhi in de praktijk gebracht.  

-in macrovorm (al wat radicaler):

*Ga bij een commune, al of niet religieus. Je kan nog steeds intreden in kloosters en dergelijke. Ook bestaan er heel wat alternatieve plekken waar mensen samenwonen. De nummer 1 website op dit vlak is Omslag. Ook op Nudge vind je veel info.

*Ga rondreizend vrijwilligerswerk doen: dan heb je geen eigen woonst nodig, en ook geen job. Je krijgt kost, inwoon, en culturele uitwisseling. Check helpx, wwoof, workaway.
Of lees over de inspirerende ontmoetingen die wij als host al met vrijwilligers van over de hele wereld hebben gehad, hier en hier. Vrijwilligerswerk is een uitstekende manier om allerlei vaardigheden aan te leren.

*Je kan ook stationair vrijwilligerswerk doen: voor een goed doel. In ruil voor jouw inzet wil de organisatie je misschien bed en brood bieden.

*Ga kraken: het is heel jammer dat er nog steeds erg veel huizen en panden leeg staan, ongebruikt, terwijl er zoveel mensen zonder huis zijn. Je kan je ongenoegen hierover uiten door burgerlijk ongehoorzaam te worden en te gaan kraken. Op die manier geef je het leegstaande huis/gebouw alsnog een nuttige bestemming, en klaag je tegelijkertijd leegstand en overbodige rijkdom aan. Voor meer over kraken en over inspirerende kraakpanden zie o.a.: maps.squat.net, homelessandabroad.com, gonomad.com, squattheplanet.com.  
Stadsratten die op weinig geld willen overleven en die van recycleren houden kunnen kiezen voor aren lezen als levenswijze, ook wel skippen en dumpster diving genoemd. 

*Ga rondreizen, en verdien onderweg je eten, slaapplek en vervoer met je passies. Ik ben al rondtrekkende straatmuzikanten tegengekomen, maar ook reizigers die portretschilderden, digital nomad waren, gigagrote luchtbellenblazers, waarzegsters, levende standbeelden, creatievelingen die eigengemaakte juwelen, kunst, theater, circus, advies of workshops verkopen. Meer tips en info vind je bij het Netwerk Alternatieve Reizigers.

*Een heel extreem maar bijzonder inspirerend voorbeeld vind ik het levensverhaal van Raynor Winn
en haar man Moth, dat ze neerschreef in The Salt Path, vertaald als Het Zoutpad. Na een ongelukkige investering verliest dit koppel hun huis, en daarmee ook hun inkomsten, want ze baatten er een bed&breakfast in uit. Ze zijn alles kwijt. En daarbovenop krijgen ze in diezelfde week ook nog vernietigend nieuws van het ziekenhuis: Moth heeft een zeldzame, terminale ziekte. Op hun 53e worden ze dakloos, met nog slechts een klein sommetje per maand van een ooit afgesloten verzekering, net genoeg voor hun maaltijden, maar niet meer dan dat.
Ze schaffen rugzakken, trekschoenen en een tent aan, en gaan doodeenvoudig stappen in de natuur, en wildkamperen. En door de helende kracht van de natuur, de fysieke beweging, en telkens opnieuw een stap vooruit te zetten, niet te blijven zitten, komen ze tenslotte uit bij een oplossing.
Ook rondtrekken en wildkamperen kan een manier van leven zijn. Geen gemakkelijk leven, want het regent ook, stappen is zwaar, en de nachten kunnen koud zijn. Maar het biedt een boeiend leven, zeker als je niks meer te verliezen hebt.

*Verder bestaan er mensen die zonder geld rondreizen. Inspiratie o.a. hier en hier en hier. 

*Heb je het helemaal gehad met deze samenleving, dan kan je kluizenaar of kluizenares worden. Moderne heremieten bestaan!
Kluizenaars zijn van alle tijden. Alleen al aan de hoeveelheid verschillende termen voor kluizenaars kan je merken dat ze niet helemaal onbelangrijk zijn binnen de maatschappij. Op zijn minst doen ze mensen nadenken.
Sommigen kiezen voor het kluizenaarsbestaan omdat ze hun leven aan hun god willen wijden. Anderen hebben traumatische ervaringen meegemaakt en verkiezen de vrijwillige eenzaamheid. Nog anderen willen een leven wars van alle materialisme, een leven van eenvoud.
Wat ook de motivatie mag zijn, uit alle verhalen die je op internet vindt, blijkt dat veel mensen kluizenaars bewonderen en aanvaarden. Sommige kluizenaars krijgen post van over de hele wereld. Sommige anachoreten houden een blog bij over hun leven, er bestaat ook een nieuwsbrief voor en door kluizenaars. Heel wat dorpen zien de kluizenaars blijkbaar als een soort mascottes: ze wijden standbeelden of gedenktekens aan hen, ze bezoeken hen om raad te krijgen, ze zijn trots op HUN kluizenaars.

Je kan hier over hen lezen, hier, dit artikel, dit, en nog eentje in het Nederlands.Sylvain Tesson is een Frans auteur die 'Zes maanden in de Siberische wouden' schreef - daarin verwerkt hij heel wat info over het kluizenaarsbestaan.

Zelfvoorzienend leven
Heb je een eigen stek, dan kan je proberen in eigen behoeften voorzien. Dit was de manier van leven die ik voor ogen had, en nog steeds - ten dele - voor ogen heb.
Ondertussen heb ik best wel wat kennis vergaard over zelfvoorzienend leven, en kan ik je deze inzichten delen:

-Zelfvoorzienend leven is niet altijd vanzelfsprekend. 
Soms gebeuren er onverwachte zaken. In ons geval kreeg mijn vriend een arbeidsongeval, waardoor hij niet meer kan boren, timmeren, en zo goed als geen tuinwerk kan doen. Als je een tuin zo wilt onderhouden dat je er het hele jaar door uit kan eten, ben je toch best met minstens twee personen, en idealiter meer. Echt zelfvoorzienend zijn kan je alleen in een dorp, in mijn opinie. En kijk: er komen steeds meer ecovillages en transitiesteden bij!
  

-Zelfvoorzienend leven vraagt veel tijd en knowhow
Alles zelf maken is leuk, het is ecologischer, goedkoper en je weet precies wat je eet of wat je op je huid smeert. Het geeft een gevoel van controle, zelfredzaamheid en kennis - dat is heel fijn. Die kennis opdoen vraagt echter tijd en leren en ervaring. Al je eten en drank zelf verbouwen, je eigen ruimte zelf verbouwen en inrichten, je eigen wasmiddel maken enzovoort vraagt ook allemaal tijd. Heb je je tuin gepland, ingezaaid, onderhouden? Dan ben je nog niet klaar: je moet ook oogsten, verwerken, inmaken, diepvriezen, drogen, fermenteren, en bereiden.
Zelfvoorzienend leven is continu bezig zijn met zelf voorzien in: het vraagt veel tijd. Lees zeker ook De zelfvoorziener en de winter voor tips en inzichten.
Ook interessant: je moestuin is goud waard, maar levert je eigenlijk niet zo veel op in cash. Lees waarom een moestuin desondanks enorm waardevol kan zijn. Je rekent namelijk best in dat je, naast elementaire levensbehoeften zoals water, eten en warmte ook nog geld nodig hebt om belastingen mee te betalen..

-Zelfvoorzienend leven kan je niet alleen
Om ECHT volledig zelf voorzienend te zijn in elektriciteit, water, verwarming, voeding, verzorgingsproducten en kleding heb je een groep en een dorp nodig, in mijn opinie. Het vereist heel veel kennis en heel veel gespecialiseerde talenten.
Dat hoeft geen probleem te zijn. Volgens mij zullen mensen in de nabije toekomst terug op kleine schaal gaan samenwonen en samen voedsel verbouwen en zelf voorzien in hun behoeften. Op een manier die de planeet niet naar de vaantjes helpt. Samen sta je sterker. In vroegere eeuwen ging het net zo: mensen woonden samen en deelden hun talenten of ruilden ze.

Een manier om te ontsnappen aan de ratrace is dus om in een community te gaan wonen die aan zelfvoorziening doet, zoals de ecovillages, en jouw bijdrage te leveren.

Wat zijn jouw ervaringen? Heb je nog tips?