Koeien met VR brillen

Koeien met VR brillen
Onlangs las ik iets waar ik triest van werd: koeien in Russische melkbedrijven krijgen, bij wijze van experiment, een Virtual Reality Bril opgezet.
In plaats van hun mistroostige omgeving - denk: beton, machines, megastallen - zien de koeien via de bril heerlijk groene weides met mals gras, blauwe lucht en vergezichten.
De bedoeling? Men hoopt dat de koeien, door de illusie dat ze zich in natuurlijkere, vrolijkere, normalere omstandigheden bevinden, meer melk zullen opleveren.
Het welbevinden van de koe is hier dus bijzaak - het is de grotere hoeveelheid melk, de winst, die telt. Of de koe zich er al dan niet gelukkiger bij voelt, is van geen tel.
Koeien zijn - net als wij - zoogdieren. En net als wij leven en ervaren ze. Het is bewezen dat koeien meer melk geven als je hen een naam toekent: als je hen als individu erkent, hen affectie betoont. Maar in megastallen met enorm veel individuen zijn de kosten van virtual reality wellicht lager dan voor elke koe een unieke naam te verzinnen en dan ook nog eens de tijd nemen om het beest met die naam aan te spreken.
Je zou dus kunnen zeggen dat koeien, net als mensen of honden, gevoelige wezens zijn. Zo kunnen koeien tot dagenlang loeien (lees: huilen) wanneer hun kalfjes van hun weggenomen worden (alweer vanwege die melk - en dus winstopbrengst).
Misschien - hopelijk - ervaren de Russische koeien in het experiment daadwerkelijk een geluksgevoel bij het aanschouwen van de (denkbeeldige) malse groene weides. Al vraag ik me wel af wat er dan gebeurt wanneer de koe-met-bril-op van het illusoire gras probeert te grazen: want dan botst haar tong toch op de vuile, koude betonnen vloer van haar stal?
Mij doet het VR-experiment denken aan een eeuwige Tantaluskwelling: je houdt de koe de lekkerste grassoorten voor de snoet, maar telkens ze ervan probeert te eten, wordt het hapje van haar weggetrokken... Een eeuwige frustratie en onbegrip valt de koe ten deel: ze ziet het gras, dus ze blijft proberen, en ervaart een eeuwige marteling.
Ik ervaar het als on-be-grij-pe-lijk dat mensen zich hiermee bezighouden (met het virtueel bedotten en pesten van levende wezens om meer geld op te strijken ) - sterker nog: ze worden hiervoor betaald!
Het doet me sterk denken aan een ander experiment, waarbij men varkens genetisch zo wilde manipuleren dat ze geen stress of pijn meer zouden ervaren, waardoor de kwekers geen rekening meer hoefden te houden met 'vervelend' varkensgedrag zoals staartbijten of sterven/ziek worden uit wanhoop, opdat de kwekers meer geld zouden opstrijken en de consument zijn lap vlees zou kunnen blijven verorberen.
Op het eerste gezicht een nobel initiatief: lijden verminderen. Op het volgende gezicht: een absurd vasthouden aan een onethisch systeem.
Het gaat hier, mijns inziens, om een ver-DING-ing van het levende dier. We passen niet de afschuwelijke omstandigheden - die wij geschapen hebben - waarin het dier moet leven aan, nee: we sleutelen net zo lang aan het levende, voelende organisme tot het doet wat wij willen. Et voila: een melk gevende, vlees leverende robot.
Terwijl een andere, veel simpelere en immens veel effectievere, dier - mens - èn milieuvriendelijkere oplossing zou kunnen zijn: we laten de koeien ècht de wei in, en we geven de varkens hun natuurlijke habitat terug zodat ze minder stress ervaren, en WIJ passen ons gedrag aan. We concentreren ons bijvoorbeeld op het produceren van geweldig lekkere amandelmelk. Of we eten geen of minder varkensvlees meer.

De plantaardige zuivelmarkt is uit zijn voegen aan het barsten - zo gigantisch is de groei - en melkbedrijven gaan zo zoetjesaan failliet.
De waarschijnlijk kostelijke 'oplossing' van de Russen, om koeien via virtual reality winstgevender te maken, komt op mij over als vergezocht, sadistisch, en absurd. Alsof het volkomen ondenkbaar zou zijn dat consumenten koemelk zouden laten staan en eenvoudigweg en logischerwijs zouden overstappen op een milieuvriendelijker alternatief zoals noten - of rijstmelk, dat zonder dierenleed kan worden geproduceerd.
Zou het echt zo zijn? Dat consumenten er àlles voor over hebben -- ook koeien met VR-brillen op, die over ingebeelde groene weides ronddraven, en genetisch aangepaste varkens die geen pijn meer kunnen voelen, om tòch maar hun glas koemelk en stuk vlees te kunnen blijven drinken/eten?
Of zou de sterke groei van de markt in plantaardige zuivel en vleesvervangers erop kunnen wijzen, dat ook mènsen fijngevoelige wezens zijn, die zelf verantwoordelijkheid kunnen nemen voor hun eigen gedrag, en die weten welke impact hun gedrag op de planeet heeft?
Ik hoop het laatste.
Tenslotte nog dit: als we verder doen zoals we bezig zijn, met ondoordacht consumeren en vervuilen tegen de sterren op, dan is de kans niet onbestaande dat ook wij, in een (verre?) toekomst, zèlf zo'n virtuele bril zullen moeten opzetten, telkens we stress ervaren en niet genoeg winst opleveren. Misschien hebben we namelijk tegen dan de laatste stukjes natuurschoon ook naar de vaantjes geholpen, zodat we enkel nog virtueel van denkbeeldige bossen en groene weides kunnen genieten.
Meer over varkens en koeien en hun lijden op deze blog:
-De stilte van de koeien
-Dit moet er even uit
-Het slimste varken van de klas
-Chili voor Willy

Recepten voor plantaardige melk en yoghurt en zuivel op deze blog:
-Zelf hennepmelk maken
-Hoe (tijd vinden om) zelf plantaardige melk te maken en de pulp te verwerken
 -Zelf yofu maken, drie methodes
-Vegan yoghurt maken van zelfgemaakte vegan melk!
-Zelf vegan room maken
-recept vegan melkconfituur met chaikruiden

Ken je zelf nog vegan recepten voor zuivelvervangers of goeie tips, deel ze hier gerust!