Zelf Rodebessensap maken plus mijn tuin, de jungle

Het was de hoogste tijd om de rode besjes te plukken! We hadden nog een grote voorraad rode bessenketchup staan van vorig jaar, evenals rode bessenconfituur, dus dit jaar was het tijd om een keer sap te maken.
Eerder schreef ik al over braam/appelsap maken en rabarbersap maken met de stoomextractor. Dit jaar wou ik absoluut rode bessensap. Op de zangavonden waar ik 's winters naar toe ga (lees: alternatieven voor tv) krijgen we steeds een heerlijk glaasje mooi rood aalbessensap aangeboden. Dit sap "komt echt binnen", waarmee ik bedoel: je voelt gewoon dat het enorm veel vitaminen en waardevolle stoffen bevat. De smaak is heeeeerlijk, desnoods kan je het sap ook verdunnen met water of met ander sap!

Zelf Aalbessensap maken
Nodig:
-5kg rode bessen, geplukt met steeltjes er nog aan
-500 g suiker
-stoomsapketel
-glazen flessen
-rubberen ringen
-metalen clips
-soda
-tang om de flessen vast te houden
Hoe maak je het?
1.Was de bessen.
2.Kook water in het onderste compartiment van de sapketel.
3.Eens het water kookt, de bessen met steeltjes en al in het vergietcompartiment doen en de suiker toevoegen, deksel er op.
4.Een uur lang laten koken, niet te hard en niet te zacht.
5.Glazen weckflessen in heet sodawater afwassen.
6.Rubberen ringen steriliseren door ze even te overgieten met kokend water.
7.De eerste fles giet je weer in de ketel (de rubberen darm van de sapketel is nog niet kiemvrij, maar na het doorvloeien van het eerste kokendhete sap is hij wel ontsmet).
8.Flessen vullen, rubbers er op, glazen deksel erop, clips er op.
9.Laten afkoelen.
10.Genieten!

Overigens is mijn gevoel van de laatste maanden, dat mijn tuin echt een jungle is, nu ook echt bevestigd! Ik kwam namelijk onderstaande, er tropisch uitziende spin tegen in mijn oerwoud.

Ik was een beetje benauwd voor deze spin. Met haar kleuren lijkt ze te willen zeggen: ik ben echt supergiftig... Gelukkig bestaat het internet, en al na één zoekopdracht kon ik deze fascinerende spin identificeren. Het blijkt een tijgerspin te zijn!
Europa's grootste spin, die vroeger enkel in Zuid-Europa voorkwam, maar tegenwoordig ook over heel België. Geruststellend: haar kleuren zijn bluf, ze is in het geheel niet giftig of gevaarlijk. Ze is wel erg nuttig: vangt heel wat vervelende insecten.
Zo. Met deze TIJGERspin is het bewezen: mijn tuin is een oerwoud!

Japanse Wijnbes: Moestuin portret en Recept Ideetjes

Japanse Wijnbes: Moestuin portret en Recept Ideetjes*

*Deze tekst bevat affiliate links: klik je daarop en besluit je een aankoop te doen, dan verdien ik een kleine commissie zonder dat het jou meer kost: zo help je me om te blijven bloggen, bedankt alvast!

Op een ruilmarkt kregen we ooit een stekje van de japanse wijnbes: deze struik laat zich heel makkelijk stekken. Op het eerste zicht waren wij niet tevreden over deze struik: het bleek al gauw een woekeraar en we zagen geen bessen.
Maar later leerden we, dat de japanse wijnbes pas fruit aanmaakt in het tweede jaar. En ook het woekeren valt best mee: als je elk jaar die stengels waar vruchten aan gekomen zijn afknipt, en de nieuwe stengels ergens aanhangt, dan zit je goed.
Bovendien bleken wij de bessen zelf superlekker te vinden! Wanneer de Japanse wijnbes bloeit, dan geeft hij een peperig, zoetig, heerlijk aroma af, dat vele bijen en hommels aantrekt (nog een pluspunt!). En de besjes zelf hebben eveneens dat peperig zoete - echt verrassend van smaak.
Een laatste voordeel van deze makkelijke struik: hij ziet er prachtig uit, in elk seizoen. In de herfst vallen de rood behaarde stengels op, en in de zomer ogen de trosjes bessen machtig mooi.

Wat kan je met de bessen doen?

-eet ze vers, zoals ik, elke ochtend bij de havermout!
-gebruik ze bv in plantaardige pudding: kleurrijk en lekker, zowel warm als koud!
-confituur
-siroop
-in taarten en cakes
-als topping op vegan cheesecake
-dehydrateer ze in een droogoven of gebruik ze om fruitleer mee te maken, desnoods gemengd met ander fruit
-vries ze in voor later gebruik, of maak er vegan ijs mee: nice cream
-voeg ze toe aan kefir of kombucha
-maak er wijn mee
-droog het blad en zet er thee van: kijk bij zelf thee fermenteren voor de werkwijze, en voor nog meer Thee uit Eigen Tuin inspiratie, lees:

Zelf eenTheemenukaart maken
Zelf rozenbottel drogen,
Zelf vlierbessen drogen, 
Zelf Ice-tea maken uit eigen tuin

Zelf Kruidenthee Limonade maken

DIY-High, roes uit eigen tuin  (thee van alsem heeft een effect)

En voor een mislukt experiment maar misschien wel nieuwe thee ideeën zie Mislukt Experiment: Gefermenteerde Kriekenbladthee! 

-als iemand het aandurft om Japanse Wijnbessen te fermenteren of in het zuur in te maken, hoor ik graag of dat goed gelukt is!

Vegan Pudding met Kriekjes!

Pudding maken is supermakkelijk, superlekker en je kan die pudding combineren met alle soorten fruit, op taarten, met koekjes en chocola!
Wij probeerden hier thuis sojapudding uit en amandelmelkpudding. Dat laatste was zo onwaarschijnlijk lekker dat ik nu ook havermelkpudding en hazelnootmelkpudding op mijn "te proeven" lijstje heb gezet!
Het recept voor de pudding haalde ik van de leuke sojasite, soja.be
- ik neem wel echt vermalen vanillepoeder in plaats van een aroma, omdat ik de smaak duizend keer beter vind, en ook die zwarte spikkeltjes zijn zo leuk. Verder kan je minder suiker nemen, zeker als de plantaardige melk die je gebruikt al suiker bevat.
Mocht je veel krieken geplukt hebben, dan kan je een kijkje gaan nemen op "bal populaire": daar krijg je inspiratie voor vegan balletjes, want zeg nu zelf, wat is een heerlijker comfortfood als gestoofde kriekjes met balletjes???

Vegan Recept: Vanillepudding met Gestoofde Kriekjes
Nodig voor de pudding:
-1 l plantaardige melk
-6 el maïzena
-80 g suiker
-1/2 tl vanillepoeder (bourbon)
-snufje zout
-puddingpotjes, als je dat wil
Nodig voor de Kriekjes:
-krieken naar smaak
-bodempje water
-suiker naar smaak
-optioneel: maizena
Hoe maak je het?
Voor de pudding:
1. Meng 100 ml melk met de maïzena tot je een egaal mengsel hebt.
2. Breng de rest vand e melk aan de kook.
3. Meng de suiker met de vanille en het zout.
4. Zodra de melk kookt, giet je het maïzena-melkmengsel erbij en blijf je goed roeren.
5. Laat eventjes doorkoken, je ziet het mengsel "verpuddingen".
6. Neem van het vuur en meng het suikermengsel erdoor.
7. Giet in puddingpotjes.
Voor de Kriekjes:
1. Was de krieken.
2. Zet ze op mete en bodempje water.
3. Voeg suiker naar smaak toe.
4. Zet deksel er op en laat koken tot gaar (enkele minuutjes).
5. Als je dat wil kan je het kriekensap nu nog binden met maïzena.
6. Serveer warm of koud, en smakelijk!

Ode aan de scharensliep

Heb jij dat ook? Scharen die bot worden, scheermesjes die niet meer scheren, citroenzesteurs, snoeischaren, dunschillers, aardappelmesjes, zeisen, raspen en spiralo's waar de scherpte van af is? Wat doe je met een botte schaar?

Wij hebben wetstenen voor onze aardappelmesjes, maar scharen en zeisen krijgen we zelf niet geslepen. Er zijn bepaalde technieken voor nodig, het vergt tijd en kunde.
Er worden enorm veel messen weggegooid, omdat mensen ze niet scherp meer krijgen.
Vroeger deed de scharensliep dat voor je. Ik heb het niet meer meegemaakt, dat hij langskwam. Een scharensliep trok rond met zijn kar en wetsteen. Je kon je messen bij hem laten slijpen tot ze weer piekfijn in orde waren, net zo lang tot er amper nog lemmet over was om te scherpen.
Met de jaren is het beroep, het ambacht van de rondtrekkende scharenslijper helaas verdwenen. Tegenwoordig gooien mensen hun messen en scharen weg, wanneer ze bot zijn, of ze brengen ze naar de kringwinkel.
Maar wat mij betreft mag de scharensliep terug komen. Zouden er geen ondernemers zijn die interesse hebben in dit kunstzinnige vrijbuitersberoep? Elke dag een ander dorp of een andere stad aandoen, en mensen blij maken door hun oude spullen te repareren.
Een ode aan dit oude, nuttige, duurzame en ecologische ambacht: kom terug, lieve scharensliep! We hebben je gemist! Je bent weer nodig!
Een snelle zoektocht op google leert me dat er wel nog stationaire scharensliepen bestaan... Sommigen komen op afspraak naar je toe! 

Ode aan de scharensliep

Heb jij dat ook? Scharen die bot worden, scheermesjes die niet meer scheren, citroenzesteurs, snoeischaren, dunschillers, aardappelmesjes, zeisen, raspen en spiralo's waar de scherpte van af is? Wat doe je met een botte schaar?

Wij hebben wetstenen voor onze aardappelmesjes, maar scharen en zeisen krijgen we zelf niet geslepen. Er zijn bepaalde technieken voor nodig, het vergt tijd en kunde.
Er worden enorm veel messen weggegooid, omdat mensen ze niet scherp meer krijgen.
Vroeger deed de scharensliep dat voor je. Ik heb het niet meer meegemaakt, dat hij langskwam. Een scharensliep trok rond met zijn kar en wetsteen. Je kon je messen bij hem laten slijpen tot ze weer piekfijn in orde waren, net zo lang tot er amper nog lemmet over was om te scherpen.
Met de jaren is het beroep, het ambacht van de rondtrekkende scharenslijper helaas verdwenen. Tegenwoordig gooien mensen hun messen en scharen weg, wanneer ze bot zijn, of ze brengen ze naar de kringwinkel.
Maar wat mij betreft mag de scharensliep terug komen. Zouden er geen ondernemers zijn die interesse hebben in dit kunstzinnige vrijbuitersberoep? Elke dag een ander dorp of een andere stad aandoen, en mensen blij maken door hun oude spullen te repareren.
Een ode aan dit oude, nuttige, duurzame en ecologische ambacht: kom terug, lieve scharensliep! We hebben je gemist! Je bent weer nodig!
Een snelle zoektocht op google leert me dat er wel nog stationaire scharensliepen bestaan... Sommigen komen op afspraak naar je toe! 

Mijn hondje en het vilbeluik

Onlangs maakte ik iets mee met mijn hondje dat me deed beseffen hoe weinig we eigenlijk maar weten over dieren.
We kwamen net terug van ons middagwandelingetje. Op de heenweg waren we op de oprit van de overburen een overleden schaap onder een zeil gepasseerd. Het schaap, hadden de buren verteld, was helaas gestorven na een ziekte.

Mijn hond en ik wilden net onze oprit ingaan toen zij plotseling symptomen van acute angst begon te vertonen: haar oren lagen plat in haar nek, haar staart plakte tussen haar benen, zij wrong en trok aan haar les, en de blik in haar ogen: totale paniek.
Ik was helemaal verbaasd. Er was namelijk niets om bang voor te zijn. Het enige wat anders was? Het geluid van een naderend groot voertuig.
Nu wonen wij in een streek waar regelmatig grote tractoren passeren. Normaalgezien besteedt onze hond hier nauwelijks aandacht aan. Maar deze keer leek het echt alsof het naderende voertuig haar enorme angst inboezemde.
Ik bleef dus staan. Als een hond bang is, dan moet je namelijk het dier niet beginnen troosten (omdat je dan in "hondentaal" eigenlijk bevestigt dat het goed is dat ze angst heeft: ja, je bent een brave hond, en je hebt helemaal gelijk dat je angstig gedrag vertoont, omdat je alle reden hebt om bang te zijn! Zoiets...) maar wel proberen om haar opnieuw kalm te krijgen. Die filosofie heb ik van Cesar Millan - ik geloof hem hierin.
Ik liet de hond dus zitten, bleef zelf kalm, wilde haar er van overtuigen dat er niets was om bang voor te zijn.

Daar verscheen het voertuig. Ik begon iets te ruiken: een vieze, weeë geur. Het voertuig was geen tractor - het bleek de vrachtwagen van het vilbeluik te zijn, de dienst die grote, overleden dieren ophaalt. Mijn hond trok en wrong heen en weer met wilde ogen terwijl ik haar probeerde te kalmeren.
De vilbeluik wagen haalde met een kraan het schaap op. Het grote, dode dier zoefde even hoog in de lucht heen en weer voor het in de laadbak geworpen werd. Daarna vertrok de vrachtwagen weer.
Pas toen begon ik het te begrijpen: mijn hond was panisch voor de (voor mij grotendeels onruikbare) geuren van dood en ziekte die van die camion afkwamen.
Heel vreemd, want normaalgezien ziet zij er absoluut geen graten in om bijvoorbeeld 'heerlijk' in een dooie egel of muis te rollen. (Honden vertonen dit vervelende gedrag naar het schijnt om net als hun 'prooi' te ruiken, een camouflage manoeuvre, dus). Als ik haar het niet verboden had zou ze met veel plezier en interesse aan het overleden schaap hebben willen ruiken.
Maar een hele vrachtwagen vol geuren van dood en ellende en ziekte: dat dreef haar half tot waanzin.
Ze kalmeerde pas toen de wagen weg was.

Door dit hele voorval besefte ik maar weer eens hoe weinig wij van dieren weten. Tot voor kort wisten we bijvoorbeeld niet, dat olifanten met elkaar communiceren dmv heel lage tonen, gewoon omdat wij die enkel mbv apparatuur en niet met ons blote oor kunnen waarnemen! Mijn hond illustreerde voor mij hoe gevoelig dieren zijn. En hoe jammer het is, dat wij soms zo bot en bruut met hen omgaan...

Verder gaat allesopperbest met mijn hondje, hoor! Ze amuseert zich prima en helaas rolt ze af en toe met veel plezier nog naar hartelust door een dood beest of door koeienkak...