Ik probeer al heel lang geen onethisch geproduceerde kledij meer te kopen, maar sinds ik The True Cost zag, ben ik echt overtuigd: ik wil nooit van mijn leven nog iets als h&m of zara rijker maken met mijn centen, zolang ze hun kleding niet ethisch en ecologisch laten maken.
Meer over mijn motivatie om geen unfaire en niet bio kledij te kopen lees je hier (de veganist in de kledingwinkel).
Ik heb absoluut het budget niet om elke week nieuwe mooie leuke bio fair kleding te kopen.
Helaas! Of... Toch niet? Instant koopbevrediging leidt niet tot geluk - verlangen naar iets en er langzaam naar toe werken wel, vind ik.
Toch merk ik dat ik nu heel af en toe, als ik echt iets specifieks nodig heb qua kleding, het in bio en faire variant ga halen. Eerst zoek ik altijd tweedehands, maar als dat niet lukt, ga ik voor een vegan en Gots gecertificeerd kledingstuk in de winkel of op het internet.
Gelukkig komen er steeds meer faire winkels bij, niet alleen online, en wordt het dus steeds makkelijker om eerlijke kleren te kopen.
Ik merk dat ik meer zorg draag voor die (duurdere :) kleren.
Eén van de maatregelen die ik neem, is om de kledij te beschermen tegen motten. Aangezien er namelijk steeds meer bio kledij en beddengoed in mijn kasten zit, is de kans niet onbestaande dat de kledingmot de weg daarnaartoe vindt! Bio blijft immers bio: het is onbespoten.
Je Garderobe Zelf Beschermen
Nodig
-dekseltjes van potjes
-natriumbicarbonaat
-etherische olie die motwerend werkt, zoals lavendel, tea tree, ...
En/of:
-(bio) katoenen watjes
Hoe maak je het?
1.strooi de natriumbicarbonaat in wat dekseltjes. Ik neem één dekseltje per schuif/kast.
2.besprenkel de natriumbicarbonaat met de etherische olie, enkele druppels is genoeg.
3.als je liever met de watjes werkt: hier e.o. opdoen en in je schuiven/kasten leggen.
4.klaar! Ik maak er een gewoonte van om dit tweemaandelijks te doen, en boek na het maken van mijn "garde-robes" meteen een nieuwe "afspraak" in mijn agenda.
Hmmm, je kasten ruiken nu heerlijk en ze zijn beschermd!
Wil je nog meer ideeën om je huis heerlijk te doen geuren? Lees hier! Heb je zelf nog ideeën hieromtrent? Laat van je horen!
zondag 25 februari 2018
zondag 18 februari 2018
De Lucht ziet Nooit meer Blauw
Al heel lang wil ik een stukje schrijven met als titel "de lucht ziet nooit meer blauw," maar ik stelde het uit omdat het onderwerp heel lastig is om te bespreken.
Via de blog van de Low Impact Man leerde ik echter het leuke initiatief zomerzondervliegen.be kennen, en die actie neem ik nu als aanleiding om toch over de blauwe lucht te schrijven.
Ken je ze nog, zomerdagen met staalblauwe hemel, zonder ook maar één wolkje aan de lucht?
Of winterse vrieskou ochtenden met open hemel en een stralende zon?
Tegenwoordig valt me op, dat die weidse blauwe luchten niet meer bestaan: de lucht ziet nooit meer volledig blauw.
Waar ik woon, kunnen we heel ver kijken. Als ik met de hond ga wandelen, en even moet stilstaan omdat zij een plasje moet doen of wil snuffelen, dan draai ik me wel eens in alle richtingen, om te genieten van de einders — zeker op wolkenloze dagen.
En dan valt het op, en begin ik te tellen: vier vliegtuigstrepen in het oosten, drie in het noorden, vier in het zuiden, en twee in het westen. Tegenwoordig tel ik minstens twaalf vliegende tuigen, die elk een wolkenstreep achterlaten in de lucht, per keer dat ik opkijk, buiten.
Deze ochtend vroor het, de zon kwam op in een stralend blauwe, heldere hemel, ...maar... Ik telde 21 vliegtuigen! Wellicht omdat het de laatste dag van de krokusvakantie is?
Hoewel de tuigen en hun uitlaat soms mooi roze verkleuren in de ochtendzon, vind ik ze verder heel erg storend. Ik mis de weidse blauwe vergezichten op heldere dagen. Eens de zon op is, zie je overal van die wazige strepen, in het vuilgrijs.
Het is des te storender, vind ik, omdat ik weet hoe enorm vervuilend vliegtuigen zijn.
Als je duurzaam probeer te leven, is niet vliegen — nog veel meer dan vlees verminderen — een heel lastig onderwerp. Vliegen is dan ook fantastisch: hoe heerlijk is het, om al na enkele uren op een totaal andere bestemming te zijn? Om zo makkelijk en voor zo weinig geld in contact te komen met andere mensen, misschien wel buitenlandse vrienden of familie, andere culturen, andere natuur?
Ik beschuldig niemand: ik heb zelf ook veel gevlogen.
Tien jaar geleden ongeveer besloot ik ermee te stoppen, en te wachten op een duurzamere manier van vliegen, omdat ik het vliegen voor mezelf niet meer ethisch kon verantwoorden. Het was een moeilijke beslissing want ik ben dol op reizen, en ik raak met veel moeite onze donkere winters door.
Ik begrijp volkomen waarom mensen vliegen, ook al is het zo vervuilend:
-het is het enige betaalbare, snelle en makkelijke alternatief om te reizen. Net zoals auto-bezitters wel gek zouden zijn — met hoe het openbaar vervoer hier vandaag geregeld is op het platteland —om hun auto te laten staan en er vrijwillig voor te kiezen om de bus te nemen, zo is het voor vliegende reizigers geen optie om de trein, bus of auto te nemen.
Want hoe absurd het ook is, vliegen is goedkoper dan treinen of per bus of auto reizen. Toch als je de maatschappelijke kosten van het vliegen niet meerekent in de prijs van een ticket.
Als kind, herinner ik me, was het overvliegen van een vliegtuig een zeldzaamheid: iets waarvoor je naar het raam rende of naar buiten ging.
Wanneer ik nu s avonds de hond uitlaat, flonkeren er meer vliegtuiglichtjes dan sterren — en op sommige dagen hoor je hier quasi constant vliegtuigen door het hemelruim razen.
Genoeg nostalgie en somberte.
Waarom zou je ervoor kiezen om (eens) niet te vliegen?
Check de site van zomerzondervliegen.be, lees de positieve verhalen en ervaringen van reizigers, en doe eventueel de belofte dat ook jij deze zomer het vliegtuig "thuislaat".
Zelf droom ik van ooit, wanneer ik er de tijd voor neem en er aan toe ben, een heeeeele lange treinrit te maken, in luxe. Een echte belevenis, en voor mooie beelden van zo'n luxe lange treinrit kan je de prachtige film van Wes Anderson, The Darjeeling Limited, bekijken (nu op Netflix:). Dat is pas romantisch reizen!
Misschien kunnen universiteiten uit bezorgdheid voor onze mooie wereld, en om reizen zonder vervuilen voor elke aardbewoner toegankelijk te maken, een prijs uitschrijven voor onderzoek naar "schoon" vliegen?
Tot slot nog een maffe tip:
Wil je overland naar India, Australië of Beijing ? Zonder vliegen? Dat kan! De Oz Bus prijst hun groepsbusritten aan als de laatste manier van echt avontuurlijk reizen. Met de Ozbus kan je op zes maanden tijd in India geraken - overland! Let wel: enkele van hun reizen houden sowieso een vliegreis in. Toch is dit een echte coole manier om ver te raken zonder vliegen!
Waar ga jij naartoe deze zomer? Wij blijven, op enkele uitstapjes na, waarschijnlijk gewoon weer thuis. Als de zon schijnt, dan is onze tuin een paradijsje. Zelfs als er van die lelijke vliegtuigwolken de blauwe lucht ontsieren!
Via de blog van de Low Impact Man leerde ik echter het leuke initiatief zomerzondervliegen.be kennen, en die actie neem ik nu als aanleiding om toch over de blauwe lucht te schrijven.
Ken je ze nog, zomerdagen met staalblauwe hemel, zonder ook maar één wolkje aan de lucht?
Of winterse vrieskou ochtenden met open hemel en een stralende zon?
Tegenwoordig valt me op, dat die weidse blauwe luchten niet meer bestaan: de lucht ziet nooit meer volledig blauw.
Waar ik woon, kunnen we heel ver kijken. Als ik met de hond ga wandelen, en even moet stilstaan omdat zij een plasje moet doen of wil snuffelen, dan draai ik me wel eens in alle richtingen, om te genieten van de einders — zeker op wolkenloze dagen.
En dan valt het op, en begin ik te tellen: vier vliegtuigstrepen in het oosten, drie in het noorden, vier in het zuiden, en twee in het westen. Tegenwoordig tel ik minstens twaalf vliegende tuigen, die elk een wolkenstreep achterlaten in de lucht, per keer dat ik opkijk, buiten.
Op deze foto zie je natuurlijke, mooie, wollige wolken...
Deze ochtend vroor het, de zon kwam op in een stralend blauwe, heldere hemel, ...maar... Ik telde 21 vliegtuigen! Wellicht omdat het de laatste dag van de krokusvakantie is?
Hoewel de tuigen en hun uitlaat soms mooi roze verkleuren in de ochtendzon, vind ik ze verder heel erg storend. Ik mis de weidse blauwe vergezichten op heldere dagen. Eens de zon op is, zie je overal van die wazige strepen, in het vuilgrijs.
Het is des te storender, vind ik, omdat ik weet hoe enorm vervuilend vliegtuigen zijn.
Als je duurzaam probeer te leven, is niet vliegen — nog veel meer dan vlees verminderen — een heel lastig onderwerp. Vliegen is dan ook fantastisch: hoe heerlijk is het, om al na enkele uren op een totaal andere bestemming te zijn? Om zo makkelijk en voor zo weinig geld in contact te komen met andere mensen, misschien wel buitenlandse vrienden of familie, andere culturen, andere natuur?
Ik beschuldig niemand: ik heb zelf ook veel gevlogen.
Tien jaar geleden ongeveer besloot ik ermee te stoppen, en te wachten op een duurzamere manier van vliegen, omdat ik het vliegen voor mezelf niet meer ethisch kon verantwoorden. Het was een moeilijke beslissing want ik ben dol op reizen, en ik raak met veel moeite onze donkere winters door.
Ik begrijp volkomen waarom mensen vliegen, ook al is het zo vervuilend:
-het is het enige betaalbare, snelle en makkelijke alternatief om te reizen. Net zoals auto-bezitters wel gek zouden zijn — met hoe het openbaar vervoer hier vandaag geregeld is op het platteland —om hun auto te laten staan en er vrijwillig voor te kiezen om de bus te nemen, zo is het voor vliegende reizigers geen optie om de trein, bus of auto te nemen.
Want hoe absurd het ook is, vliegen is goedkoper dan treinen of per bus of auto reizen. Toch als je de maatschappelijke kosten van het vliegen niet meerekent in de prijs van een ticket.
Als kind, herinner ik me, was het overvliegen van een vliegtuig een zeldzaamheid: iets waarvoor je naar het raam rende of naar buiten ging.
Wanneer ik nu s avonds de hond uitlaat, flonkeren er meer vliegtuiglichtjes dan sterren — en op sommige dagen hoor je hier quasi constant vliegtuigen door het hemelruim razen.
Genoeg nostalgie en somberte.
Waarom zou je ervoor kiezen om (eens) niet te vliegen?
Check de site van zomerzondervliegen.be, lees de positieve verhalen en ervaringen van reizigers, en doe eventueel de belofte dat ook jij deze zomer het vliegtuig "thuislaat".
Zelf droom ik van ooit, wanneer ik er de tijd voor neem en er aan toe ben, een heeeeele lange treinrit te maken, in luxe. Een echte belevenis, en voor mooie beelden van zo'n luxe lange treinrit kan je de prachtige film van Wes Anderson, The Darjeeling Limited, bekijken (nu op Netflix:). Dat is pas romantisch reizen!
Misschien kunnen universiteiten uit bezorgdheid voor onze mooie wereld, en om reizen zonder vervuilen voor elke aardbewoner toegankelijk te maken, een prijs uitschrijven voor onderzoek naar "schoon" vliegen?
Tot slot nog een maffe tip:
Wil je overland naar India, Australië of Beijing ? Zonder vliegen? Dat kan! De Oz Bus prijst hun groepsbusritten aan als de laatste manier van echt avontuurlijk reizen. Met de Ozbus kan je op zes maanden tijd in India geraken - overland! Let wel: enkele van hun reizen houden sowieso een vliegreis in. Toch is dit een echte coole manier om ver te raken zonder vliegen!
Waar ga jij naartoe deze zomer? Wij blijven, op enkele uitstapjes na, waarschijnlijk gewoon weer thuis. Als de zon schijnt, dan is onze tuin een paradijsje. Zelfs als er van die lelijke vliegtuigwolken de blauwe lucht ontsieren!
De Lucht ziet Nooit meer Blauw
Al heel lang wil ik een stukje schrijven met als titel "de lucht ziet nooit meer blauw," maar ik stelde het uit omdat het onderwerp heel lastig is om te bespreken.
Via de blog van de Low Impact Man leerde ik echter het leuke initiatief zomerzondervliegen.be kennen, en die actie neem ik nu als aanleiding om toch over de blauwe lucht te schrijven.
Ken je ze nog, zomerdagen met staalblauwe hemel, zonder ook maar één wolkje aan de lucht?
Of winterse vrieskou ochtenden met open hemel en een stralende zon?
Tegenwoordig valt me op, dat die weidse blauwe luchten niet meer bestaan: de lucht ziet nooit meer volledig blauw.
Waar ik woon, kunnen we heel ver kijken. Als ik met de hond ga wandelen, en even moet stilstaan omdat zij een plasje moet doen of wil snuffelen, dan draai ik me wel eens in alle richtingen, om te genieten van de einders — zeker op wolkenloze dagen.
En dan valt het op, en begin ik te tellen: vier vliegtuigstrepen in het oosten, drie in het noorden, vier in het zuiden, en twee in het westen. Tegenwoordig tel ik minstens twaalf vliegende tuigen, die elk een wolkenstreep achterlaten in de lucht, per keer dat ik opkijk, buiten.
Deze ochtend vroor het, de zon kwam op in een stralend blauwe, heldere hemel, ...maar... Ik telde 21 vliegtuigen! Wellicht omdat het de laatste dag van de krokusvakantie is?
Hoewel de tuigen en hun uitlaat soms mooi roze verkleuren in de ochtendzon, vind ik ze verder heel erg storend. Ik mis de weidse blauwe vergezichten op heldere dagen. Eens de zon op is, zie je overal van die wazige strepen, in het vuilgrijs.
Het is des te storender, vind ik, omdat ik weet hoe enorm vervuilend vliegtuigen zijn.
Als je duurzaam probeer te leven, is niet vliegen — nog veel meer dan vlees verminderen — een heel lastig onderwerp. Vliegen is dan ook fantastisch: hoe heerlijk is het, om al na enkele uren op een totaal andere bestemming te zijn? Om zo makkelijk en voor zo weinig geld in contact te komen met andere mensen, misschien wel buitenlandse vrienden of familie, andere culturen, andere natuur?
Ik beschuldig niemand: ik heb zelf ook veel gevlogen.
Tien jaar geleden ongeveer besloot ik ermee te stoppen, en te wachten op een duurzamere manier van vliegen, omdat ik het vliegen voor mezelf niet meer ethisch kon verantwoorden. Het was een moeilijke beslissing want ik ben dol op reizen, en ik raak met veel moeite onze donkere winters door.
Ik begrijp volkomen waarom mensen vliegen, ook al is het zo vervuilend:
-het is het enige betaalbare, snelle en makkelijke alternatief om te reizen. Net zoals auto-bezitters wel gek zouden zijn — met hoe het openbaar vervoer hier vandaag geregeld is op het platteland —om hun auto te laten staan en er vrijwillig voor te kiezen om de bus te nemen, zo is het voor vliegende reizigers geen optie om de trein, bus of auto te nemen.
Want hoe absurd het ook is, vliegen is goedkoper dan treinen of per bus of auto reizen. Toch als je de maatschappelijke kosten van het vliegen niet meerekent in de prijs van een ticket.
Als kind, herinner ik me, was het overvliegen van een vliegtuig een zeldzaamheid: iets waarvoor je naar het raam rende of naar buiten ging.
Wanneer ik nu s avonds de hond uitlaat, flonkeren er meer vliegtuiglichtjes dan sterren — en op sommige dagen hoor je hier quasi constant vliegtuigen door het hemelruim razen.
Genoeg nostalgie en somberte.
Waarom zou je ervoor kiezen om (eens) niet te vliegen?
Check de site van zomerzondervliegen.be, lees de positieve verhalen en ervaringen van reizigers, en doe eventueel de belofte dat ook jij deze zomer het vliegtuig "thuislaat".
Zelf droom ik van ooit, wanneer ik er de tijd voor neem en er aan toe ben, een heeeeele lange treinrit te maken, in luxe. Een echte belevenis, en voor mooie beelden van zo'n luxe lange treinrit kan je de prachtige film van Wes Anderson, The Darjeeling Limited, bekijken (nu op Netflix:). Dat is pas romantisch reizen!
Misschien kunnen universiteiten uit bezorgdheid voor onze mooie wereld, en om reizen zonder vervuilen voor elke aardbewoner toegankelijk te maken, een prijs uitschrijven voor onderzoek naar "schoon" vliegen?
Tot slot nog een maffe tip:
Wil je overland naar India, Australië of Beijing ? Zonder vliegen? Dat kan! De Oz Bus prijst hun groepsbusritten aan als de laatste manier van echt avontuurlijk reizen. Met de Ozbus kan je op zes maanden tijd in India geraken - overland! Let wel: enkele van hun reizen houden sowieso een vliegreis in. Toch is dit een echte coole manier om ver te raken zonder vliegen!
Waar ga jij naartoe deze zomer? Wij blijven, op enkele uitstapjes na, waarschijnlijk gewoon weer thuis. Als de zon schijnt, dan is onze tuin een paradijsje. Zelfs als er van die lelijke vliegtuigwolken de blauwe lucht ontsieren!
Via de blog van de Low Impact Man leerde ik echter het leuke initiatief zomerzondervliegen.be kennen, en die actie neem ik nu als aanleiding om toch over de blauwe lucht te schrijven.
Ken je ze nog, zomerdagen met staalblauwe hemel, zonder ook maar één wolkje aan de lucht?
Of winterse vrieskou ochtenden met open hemel en een stralende zon?
Tegenwoordig valt me op, dat die weidse blauwe luchten niet meer bestaan: de lucht ziet nooit meer volledig blauw.
Waar ik woon, kunnen we heel ver kijken. Als ik met de hond ga wandelen, en even moet stilstaan omdat zij een plasje moet doen of wil snuffelen, dan draai ik me wel eens in alle richtingen, om te genieten van de einders — zeker op wolkenloze dagen.
En dan valt het op, en begin ik te tellen: vier vliegtuigstrepen in het oosten, drie in het noorden, vier in het zuiden, en twee in het westen. Tegenwoordig tel ik minstens twaalf vliegende tuigen, die elk een wolkenstreep achterlaten in de lucht, per keer dat ik opkijk, buiten.
Op deze foto zie je natuurlijke, mooie, wollige wolken...
Deze ochtend vroor het, de zon kwam op in een stralend blauwe, heldere hemel, ...maar... Ik telde 21 vliegtuigen! Wellicht omdat het de laatste dag van de krokusvakantie is?
Hoewel de tuigen en hun uitlaat soms mooi roze verkleuren in de ochtendzon, vind ik ze verder heel erg storend. Ik mis de weidse blauwe vergezichten op heldere dagen. Eens de zon op is, zie je overal van die wazige strepen, in het vuilgrijs.
Het is des te storender, vind ik, omdat ik weet hoe enorm vervuilend vliegtuigen zijn.
Als je duurzaam probeer te leven, is niet vliegen — nog veel meer dan vlees verminderen — een heel lastig onderwerp. Vliegen is dan ook fantastisch: hoe heerlijk is het, om al na enkele uren op een totaal andere bestemming te zijn? Om zo makkelijk en voor zo weinig geld in contact te komen met andere mensen, misschien wel buitenlandse vrienden of familie, andere culturen, andere natuur?
Ik beschuldig niemand: ik heb zelf ook veel gevlogen.
Tien jaar geleden ongeveer besloot ik ermee te stoppen, en te wachten op een duurzamere manier van vliegen, omdat ik het vliegen voor mezelf niet meer ethisch kon verantwoorden. Het was een moeilijke beslissing want ik ben dol op reizen, en ik raak met veel moeite onze donkere winters door.
Ik begrijp volkomen waarom mensen vliegen, ook al is het zo vervuilend:
-het is het enige betaalbare, snelle en makkelijke alternatief om te reizen. Net zoals auto-bezitters wel gek zouden zijn — met hoe het openbaar vervoer hier vandaag geregeld is op het platteland —om hun auto te laten staan en er vrijwillig voor te kiezen om de bus te nemen, zo is het voor vliegende reizigers geen optie om de trein, bus of auto te nemen.
Want hoe absurd het ook is, vliegen is goedkoper dan treinen of per bus of auto reizen. Toch als je de maatschappelijke kosten van het vliegen niet meerekent in de prijs van een ticket.
Als kind, herinner ik me, was het overvliegen van een vliegtuig een zeldzaamheid: iets waarvoor je naar het raam rende of naar buiten ging.
Wanneer ik nu s avonds de hond uitlaat, flonkeren er meer vliegtuiglichtjes dan sterren — en op sommige dagen hoor je hier quasi constant vliegtuigen door het hemelruim razen.
Genoeg nostalgie en somberte.
Waarom zou je ervoor kiezen om (eens) niet te vliegen?
Check de site van zomerzondervliegen.be, lees de positieve verhalen en ervaringen van reizigers, en doe eventueel de belofte dat ook jij deze zomer het vliegtuig "thuislaat".
Zelf droom ik van ooit, wanneer ik er de tijd voor neem en er aan toe ben, een heeeeele lange treinrit te maken, in luxe. Een echte belevenis, en voor mooie beelden van zo'n luxe lange treinrit kan je de prachtige film van Wes Anderson, The Darjeeling Limited, bekijken (nu op Netflix:). Dat is pas romantisch reizen!
Misschien kunnen universiteiten uit bezorgdheid voor onze mooie wereld, en om reizen zonder vervuilen voor elke aardbewoner toegankelijk te maken, een prijs uitschrijven voor onderzoek naar "schoon" vliegen?
Tot slot nog een maffe tip:
Wil je overland naar India, Australië of Beijing ? Zonder vliegen? Dat kan! De Oz Bus prijst hun groepsbusritten aan als de laatste manier van echt avontuurlijk reizen. Met de Ozbus kan je op zes maanden tijd in India geraken - overland! Let wel: enkele van hun reizen houden sowieso een vliegreis in. Toch is dit een echte coole manier om ver te raken zonder vliegen!
Waar ga jij naartoe deze zomer? Wij blijven, op enkele uitstapjes na, waarschijnlijk gewoon weer thuis. Als de zon schijnt, dan is onze tuin een paradijsje. Zelfs als er van die lelijke vliegtuigwolken de blauwe lucht ontsieren!
woensdag 14 februari 2018
Leeslijstjes#4
Ik lees weer! Ik hou van goed en vlot geschreven literatuur,
historische romans, non-fictie, zelfs sci-fi. Ik vind het leuk om bij te
houden wat ik las, daarbij bespreek ik enkel die boeken die ik de
moeite waard vond. Misschien heb jij er ook wat aan: lees je mee?
Omdat mijn mama haar voet gebroken heeft en veel moet stilzitten vandaag een extra editie met leestips!
1.Eowyn Ivey - Aan de schitterende rand van de wereld
***
Hou je van avontuurlijke reizen, woeste natuur, ontdekkingsreizigers? Dan is dit je boek! Allen wil een wild, gevaarlijk gebied in Alaska in kaart brengen in 1886. Hij is pas getrouwd, en zijn vrouw blijft alleen achter. Allebei houden ze een dagboek bij over hun belevenissen en verzuchtingen, maar we krijgen nog meer stemmen te horen in dit mooie, mysterieuze boek. Ik geef slechts drie sterren, omdat ik bepaalde stukken te lang uitgesponnen vond. Maar het boek is zeker de moeite waard omdat het mooi geschreven is, met ontroerende verhaallijnen en treffende beschrijvingen, maar vooral voor de interessante vragen die het oproept. Hoe gaan we om met "randen", met grenzen? De grens tussen mens en dier, de grens van je eigen lichaam en wat het aankan, de grenzen tussen landen, de grens tussen culturen, de grens waar de mens tegen aan loopt in de natuur, de grenzen van wat er in de maatschappij als "sociaal acceptabel" aanvaard wordt.
Ik had graag nog meer vernomen over het verschil tussen Alaska toen, en nu. Als iemand een tip heeft voor een mooi boek over Alaska?
2.Mark Schaevers- Orgelman
***
Ik kende de kunstenaar Felix Nussbaum niet voor ik dit boek las. Nussbaum was een Duitse, joodse, moderne schilder. In de jaren dertig wordt zijn werk enerzijds steeds bekender, anderzijds, met de opkomst van het nazisme, wordt het voor joden — en voor schilders die volgens de nazis "ontaarde" kunst brengen — steeds moeilijker. Nussbaum bevindt zich in Italië nadat hij een prijs voor zijn kunst heeft gewonnen, wanneer duidelijk wordt dat hij beter niet meer terugkeert naar Duitsland. Marc Schaevers weet de daaropvolgende jaren van ontheemding, nostalgie, eenzaamheid en tragedie heel treffend te brengen. Nussbaum verblijft veel in België, in Oostende. Hij schildert de omgeving — hartverscheurende ontheemding en heimwee lees ik er in. Want helaas weet je, al op voorhand, dat dit verhaal een treurige afloop zal kennen.
Het boek wordt opgeluisterd met de bevreemdende, mooie, melancholische, soms grappige werken van Felix.
Eén zin, afkomstig uit een brief van Nussbaum, over de situatie van zijn ouders, die ook Duitsland ontvlucht zijn en die nergens welkom zijn, raakte me diep, omdat de parallel met vandaag zo overduidelijk is: "Staten hebben zich al te zeer afgesloten voor emigranten. Het is treurig te moeten vaststellen dat in ons tijdperk nog zulke toestanden heersen, zelfs in Midden-Europa."
3.Ernest Claes - De Witte
***
Ik las betrekkelijk weinig klassiekers van eigen bodem, tot nu toe, en besliste dat ik daar maar eens verandering in wil brengen. (Als iemand aan tip heeft: graag). Ik hou van literatuur die tijdens het interbellum geschreven is. Er waren toen nog geen mobiele telefoons en weinig auto's, de natuur speelt altijd een hoofdrol.
De Witte is een onverbeterlijke deugniet. Vaak is hij impulsief in zijn streken. Achter sommig kattekwaad zit een venijnig kantje, (wat hij met sommige dieren uithaalt doet me bv rillen) maar het meeste van zijn gedrag valt te verklaren door de harde, haast liefdeloze omgeving van strenge volwassenen en agressieve schoolmeesters waarin hij moet opgroeien. Van pedagogie had men toen nog nooit gehoord. De Witte is een rebel, en ik lees graag over rebellen — af en toe moest ik tijdens het lezen luidop lachen, en dat overkomt me niet vaak.
Het sappige dialect, de vrijheid van de schone natuur, de oude maar bijzonder leesbare taal, de hartelijke volkse verhoudingen tussen de dorpslieden, de minutieus mooie beschrijvingen van alledaagse dingen of fenomenen, en de eenvoudigheid van die tijd zijn allemaal redenen om deze klassieker te lezen. Wat heerlijk om te lezen, dat vader bv s avonds een pijp rookt, en niets meer of minder dan dat. Geen tv, geen facebook. Mocht de Witte vandaag tien jaar geweest zijn, dan was hem, in onze tegenwoordige omgeving van veel straat en weinig groen, waarschijnlijk subiet een etiket als adhd opgeplakt...
Omdat mijn mama haar voet gebroken heeft en veel moet stilzitten vandaag een extra editie met leestips!
1.Eowyn Ivey - Aan de schitterende rand van de wereld
***
Hou je van avontuurlijke reizen, woeste natuur, ontdekkingsreizigers? Dan is dit je boek! Allen wil een wild, gevaarlijk gebied in Alaska in kaart brengen in 1886. Hij is pas getrouwd, en zijn vrouw blijft alleen achter. Allebei houden ze een dagboek bij over hun belevenissen en verzuchtingen, maar we krijgen nog meer stemmen te horen in dit mooie, mysterieuze boek. Ik geef slechts drie sterren, omdat ik bepaalde stukken te lang uitgesponnen vond. Maar het boek is zeker de moeite waard omdat het mooi geschreven is, met ontroerende verhaallijnen en treffende beschrijvingen, maar vooral voor de interessante vragen die het oproept. Hoe gaan we om met "randen", met grenzen? De grens tussen mens en dier, de grens van je eigen lichaam en wat het aankan, de grenzen tussen landen, de grens tussen culturen, de grens waar de mens tegen aan loopt in de natuur, de grenzen van wat er in de maatschappij als "sociaal acceptabel" aanvaard wordt.
Ik had graag nog meer vernomen over het verschil tussen Alaska toen, en nu. Als iemand een tip heeft voor een mooi boek over Alaska?
2.Mark Schaevers- Orgelman
***
Ik kende de kunstenaar Felix Nussbaum niet voor ik dit boek las. Nussbaum was een Duitse, joodse, moderne schilder. In de jaren dertig wordt zijn werk enerzijds steeds bekender, anderzijds, met de opkomst van het nazisme, wordt het voor joden — en voor schilders die volgens de nazis "ontaarde" kunst brengen — steeds moeilijker. Nussbaum bevindt zich in Italië nadat hij een prijs voor zijn kunst heeft gewonnen, wanneer duidelijk wordt dat hij beter niet meer terugkeert naar Duitsland. Marc Schaevers weet de daaropvolgende jaren van ontheemding, nostalgie, eenzaamheid en tragedie heel treffend te brengen. Nussbaum verblijft veel in België, in Oostende. Hij schildert de omgeving — hartverscheurende ontheemding en heimwee lees ik er in. Want helaas weet je, al op voorhand, dat dit verhaal een treurige afloop zal kennen.
Het boek wordt opgeluisterd met de bevreemdende, mooie, melancholische, soms grappige werken van Felix.
Eén zin, afkomstig uit een brief van Nussbaum, over de situatie van zijn ouders, die ook Duitsland ontvlucht zijn en die nergens welkom zijn, raakte me diep, omdat de parallel met vandaag zo overduidelijk is: "Staten hebben zich al te zeer afgesloten voor emigranten. Het is treurig te moeten vaststellen dat in ons tijdperk nog zulke toestanden heersen, zelfs in Midden-Europa."
3.Ernest Claes - De Witte
***
Ik las betrekkelijk weinig klassiekers van eigen bodem, tot nu toe, en besliste dat ik daar maar eens verandering in wil brengen. (Als iemand aan tip heeft: graag). Ik hou van literatuur die tijdens het interbellum geschreven is. Er waren toen nog geen mobiele telefoons en weinig auto's, de natuur speelt altijd een hoofdrol.
De Witte is een onverbeterlijke deugniet. Vaak is hij impulsief in zijn streken. Achter sommig kattekwaad zit een venijnig kantje, (wat hij met sommige dieren uithaalt doet me bv rillen) maar het meeste van zijn gedrag valt te verklaren door de harde, haast liefdeloze omgeving van strenge volwassenen en agressieve schoolmeesters waarin hij moet opgroeien. Van pedagogie had men toen nog nooit gehoord. De Witte is een rebel, en ik lees graag over rebellen — af en toe moest ik tijdens het lezen luidop lachen, en dat overkomt me niet vaak.
Het sappige dialect, de vrijheid van de schone natuur, de oude maar bijzonder leesbare taal, de hartelijke volkse verhoudingen tussen de dorpslieden, de minutieus mooie beschrijvingen van alledaagse dingen of fenomenen, en de eenvoudigheid van die tijd zijn allemaal redenen om deze klassieker te lezen. Wat heerlijk om te lezen, dat vader bv s avonds een pijp rookt, en niets meer of minder dan dat. Geen tv, geen facebook. Mocht de Witte vandaag tien jaar geweest zijn, dan was hem, in onze tegenwoordige omgeving van veel straat en weinig groen, waarschijnlijk subiet een etiket als adhd opgeplakt...
zondag 11 februari 2018
Zelf Pompoen Drogen en Recept-Ideetjes
Zelf Pompoen Drogen en Recept-Ideetjes*
*Deze tekst bevat affiliate links: klik je daarop en besluit je een aankoop te doen, dan verdien ik een kleine commissie zonder dat het jou meer kost: zo help je me om te blijven bloggen, bedankt alvast!
We hadden een mooie oogst aan heel verschillende pompoenen dit jaar. Wat fijn dat er diversiteit, in allerlei aspecten, in de wereld is!
Deze supergrote pompoen heeft prachtig helder oranje vruchtvlees, en hij smaakt heerlijk zoet.
Helaas begon deze grote jongen boven aan de steel te schimmelen. Wij wilden dit voedsel niet zomaar weggooien, maar om onmiddellijk zoveel pompoen te verwerken - dat zou niet lukken. Bovendien stak onze diepvries al vol met pompoensoep :)
Wij hebben ons een tijd geleden een droogoven aangeschaft. Over mijn ervaringen daarmee kan je hier lezen. Ik zocht op of je ook pompoen kan drogen, om te bewaren, en ja hoor :)
Volgens de Self-Reliant School (originele naam:), droog je pompoen het best op volgende wijze:
Pompoen zelf drogen
Nodig
-Pompoen(en)
-mes
-droogoven
-snijplank
-luchtdichte potten
Hoe maak je het?
1.Schil de pompoen en verwijder de pitten.
2.Snij hem in kleine blokjes.
3.Spreid de blokjes uit op de droogovenplaten.
4.Doe in de droogoven.
5.Laat 12 à 24 uur drogen op 135° F.
6.Hierna, als de pompoen afgekoeld is, kan je er met behulp van een keukenmachine pompoenbloem ofte pompoenpoeder van maken!
7.Je kan ook de gewoon de gedroogde stukjes in een pot bewaren, om er dan wanneer je ze nodig hebt pompoenpoeder van te maken.
Voordelen van gedroogde pompoen en receptideeën voor pompoenpoeder:
-gedroogd eten is quasi eeuwig houdbaar
Pompoenblokjes voor drogen
Grote plaatsbesparing: die megapompoen past nu in deze pot!
-gedroogde pompoen neemt VEEL minder plaats in
-als je veel pompoenen hebt, kan je een deel bewaren door ze te drogen, voor wanneer je eens een wat minder pompoenjaar hebt!
-gedroogde stukjes pompoen zijn een leuke kauwsnack voor je hond!
-Pompoenpoeder kan je gebruiken:
°in smoothies
°in soepen
°als bindmiddel
°in curries en stoofschotels
°in pannenkoeken
°in gnocchis
°in cakes
°in brood: je kan tot 1/3e c bloem vervangen door pompoenbloem
°last but zeker not least: je kan van pompoenpoeder snel pompoenpuree maken, door er warm water aan toe te voegen. Handig als je pompoenkoekjes e.d. wil maken maar geen verse pompoen voorhanden hebt.
De Savvy Naturalista deelt een recept om pompoenchips te maken, die crunchy zijn, en kruidig smaken. Je bekomt de crunch door eerst kort aan hoge temperatuur te drogen, daarna langere tijd aan lagere temperatuur. Gezonde snack!
Verder vond ik dit intrigerende recept voor pompoenfruitleer met kruiden van commonsense home.
Op mijn blog kan je recepten vinden voor rabarberfruitleer, en foto's van appel/bramenleer en peer/courgetteleer, maar aan pompoenleer had ik nog niet gedacht, mjam! Op één of andere manier leek het me geweldig om aan het recept ook nog gehakte nootjes toe te voegen, voor extra crunch en voedingsstoffen!
Ik probeerde het pompoenleer-recept uit met stukjes walnoot maar liet het wat te lang drogen, waardoor het heel crunchy werd en eerder voor een zoet pompoenkoekje kon doorgaan! Wel heel lekker...
Ten slotte vond ik een recept van Deviliciously Raw om rauwe gezonde pompoensnoepveters te maken van pompoen met kruiden en gedroogd fruit. Wat ziet het er prachtig uit!
Wat doe jij met je pompoenoogst? Heb je nog leuke tips of receptjes?
zondag 4 februari 2018
Creatief met de Krokketen-machine!
Creatief met de kroketten-machine!*
*Deze tekst bevat affiliate links: klik je daarop en besluit je een aankoop te doen, dan verdien ik een kleine commissie zonder dat het jou meer kost: zo help je me om te blijven bloggen, bedankt alvast!
Jaren geleden droomden we eens onder vrienden over een eet-avond met alleen maar vegan kroketten!
De kroketten-machine kwam toen ter sprake, en ik kende dat toestel niet.
Vriendinnen waren zo lief om me er eentje uit de kringwinkel cadeau te doen: blijkbaar verkopen kringwinkels overvloedig veel ouderwetse kroketten-machines, maar je kan ze ook nog nieuw vinden.
Hoewel ik enthousiast was, bleef het ding enige jaren ongebruikt in mijn kast liggen.
Totdat... Ik onlangs het plan opvatte om weer eens zelf vegan honden kauwsticks te gaan maken!
Een eerdere poging om zelf vegan kauwsticks te maken was reeds succesvol, lees hier.
Maar die hondenkoekjes had ik met de spuitzak gemaakt, en wat een gedoe is me dat. Alles blijft er in plakken, het is onhandig, ...
Ik vroeg me af of ik vegan honden kauwstaafjes aan de hand van mijn oude ongebruikte krokettenmachine zou kunnen maken.
Met succes!
Voor deze vegan hondenkoekjes van kikkererwten, pompoenpuree, rijstbloem en gistvlokken gebruikte ik een krokettenmachine voor de vorm en een droogoven om ze te laten drogen. Ze worden hier erg gesmaakt door de hond des huizes!
Ik vroeg me af: zou je nog meer leuke dingen met zo'n krokettenmachine kunnen doen?
Wat pinterest en googlerondjes later bleek: absoluut!
Ideeën om creatief met een krokettenmachine te koken:
-Vegan (en glutenvrije) pompoengnocci:
-Vegan cutlets (Indische gebakken aardappelsnack, voor het recept kijk hier)
-Koekjes Allerhande
Ik vond alvast één leuk vegan recept, voor chocolade fudge balls, nog niet uitgeprobeerd!
-Vegan honden kauw sticks
Check voor een foto van mijn om kauwsticks bedelende hond en nog een receptideetje hier.
-En uiteraard kroketten!
Niet alleen aardappelkroketten, maar ook pompoen of kool of zoete aardappelkroketten.
Gebruiken jullie een krokettenmachine? Hebben jullie nog meer ideeën?