Na vijf jaar weet ik nu donders goed: als je alles niet bijhoudt, wordt de tuin één grote wildernis. Ruig en mooi en ecologisch waardevol, maar wij willen ook nog groenten en fruit... En aangezien wij lemige kleigrond hebben, zagen we al gauw in dat de bloemenwei na één jaar overwoekerd werd door brandnetels, zuring, boterbloem en bereklauw, en dat de paden, als je ze niet bijhoudt, in een mum van tijd quasi onbegaanbaar worden (zie tuinpad probleem).
Als ik terugkijk naar de manier waarop ik de voorbije vier jaar het onkruid langs de kanten en in de bermen en op de paden bijhield, dan lijk ik wel gek. Ik bestreed het onkruid namelijk enkel met... een groot mes. Slecht voor de rug, neemt enoooorm veel tijd in beslag (ben je eindelijk rond dan kan je opnieuw beginnen) en gaat heel traag.
Waarom deed ik het dan? Ik had een "dogma" tegen andere methodes: "zeisen is moeilijk, en een bosmaaier is te zwaar."
Ondertussen heb ik geprobeerd om te leren zeisen. De techniek van het maaien zelf heb ik onder de knie, maar het scherpen van de zeis vind ik erg moeilijk.
Voor de bosmaaier ben ik inmiddels gezwicht. Die machine is inderdaad zwaar, en het is vervuilend, en het maakt je weer afhankelijker van vanalles, maar tegelijkertijd gaat het enorm snel, en het levert veel mulchmateriaal op.
Ik had ook heel erg lang een groot vooroordeel tegen het gebruik van een grasmachine.
Dat is namelijk lawaaierig, vervuilend, het stinkt, maakt je ook weer afhankelijk, etc etc.
Maar... Ik ben nu van oordeel dat een grasmachine eigenlijk heel waardevol kan zijn in een permacultuur tuin. Een grasmachine levert namelijk op regelmatige basis en in een mum van tijd heel veel mulchmateriaal op. Dankzij de grasmachine kan ik een dikke laag mulch tussen mijn groenten leggen die veel fijner ene effectiever is dan wanneer ik met de hand wied of gras snijd.
Ik heb al één lieve buurvrouw die me al haar grasmaaisel brengt "voor den hof", maar mijn moestuin heeft heel veel mulch nodig, wil ik alles onder controle kunnen houden. In mijn ideale wereld maaien alle buren gezamenlijk of met een beurtrol en met goed gescherpte zeisen één groot gemeenschappelijk veld af, en mag iedereen die mulch daarna voor de tuin gebruiken. Niemand heeft een gazon, enkel moestuin en bloemenweides en een aantal gemeenschappelijke grasmatten voor de kinderen om op te spelen, voor voetbal en picknicks.
Maar op dit moment, in the real world, kies ik voorlopig voor de grasmachine. Ik hou het gras (een stukje op onze oprit, de berm naast de straatkant, en een stukje waar we graag buiten zitten en waar de hond kan rennen) enkel in de zomer en in het najaar kort. In de winter is alles in rust, in het voorjaar laat ik het groeien. Eind juni, wanneer het gras hoog staat, maai ik het kort met de bosmaaier, en daarna hou ik het weer kort voor de mulch met de maaimachine.
Maaien jullie je gras? Hoe tomen jullie wilde stukken langs berm en kanten en op paden, ...in?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten