Wat verschrikkelijk - Hugo is gisteren gestorven, in mijn armen.
Hij was met de anderen aan het scharrelen maar ik zag hem telkens opnieuw de hals omhoog steken en slikken - ik dacht dat er iets vast zat.
Het slikken en de beweging werden heftiger. Ik wilde iets doen, maar bedacht dat het weinig zin had om op Hugo af te lopen. Van de twee eendjes was hij de schuwste, en ik wilde hem geen schrik aanjagen...
Toen hij zich echter plots afzonderde van de groep heb ik dan toch - veel te laat... - ingegrepen. Nog steeds dacht ik dat er iets in zijn keel vastzat, en probeerde ik die te masseren.
Maar het was zijn bek waar het probleem lag: er zat een - kleine dan nog - slak vast tussen tong en snavel.
Onze hulp kwam te laat, ik ben er nog steeds niet goed van...
Ik begrijp ook niet hoe Hugo zich kon verslikken in een slak - er stond water genoeg... Misschien was hij nog te jong om al veel te foerageren?
Echt jammer.
Om Viktor niet in zijn eentje tussen de twee kippen te laten (ook loopeenden zijn gezelschapsdieren waar je er minstens twee van bij mekaar moet zetten) zijn we onmiddellijk een tweede eend gaan halen.
Het is niet dat we Hugo zomaar wilden vervangen - het ging ons vooral om een kameraadje voor Viktor.
Dus is er nu Arthur bijgekomen - een al ietwat oudere en ook meer robuustere eend dan Hugo. Hopelijk is zijn leven wat langer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten