Over niks en alles doen

Onlangs zei iemand (een vage kennis) tegen mij, toen ik een verhaal vertelde waarin onze auto betrokken was:
"Wat???!! Hebben jullie een auto??!! Ik dacht dat jullie donkergroen waren!"

Euh... Wat moest ik daar nu op antwoorden... Ik stond met mijn mond vol tanden.
Ik heb hier eerder over mobiel zijn zonder auto op het platteland geschreven, over autodelen, en over elektrisch fietsen.
Ik vond niet de woorden om op korte tijd ons hele gevoel over auto gebruik uit te leggen, en dus zei ik maar niets. Enfin, ik lachte eens en zei dat wij inderdaad ons best doen om eco te leven.

De persoon keek nogal triomfantelijk.

Achteraf bedacht ik me, dat dit weer zo'n typisch geval van "alles en niks" was.

Ken je die quote, Don't do nothing because you can't do everything?

Die vind ik echt spijker op de kop.

Als we echt tot het bot duurzaam en eco zouden willen leven, dan plegen we maar beter allemaal collectief zelfmoord. Want dat is echt de allerenigste manier om er honderd procent zeker van te zijn dat je niets vervuilt. Er bestaan zelfs bewegingen met aanhangers van die theorie: de Voluntary Human Extinction Movement en the Church of Euthanasia.
Je zou er depri van worden.

En dat is niet de bedoeling! We kunnen allemaal ons best doen, en dan komen we al veel verder!

Over niks en alles doen

Ik krijg soms het gevoel dat mensen, als ze geconfronteerd worden met initiatieven die je kan nemen om je leven duurzamer te maken, in het defensieve springen (omdat ze niet willen veranderen, omdat veranderen moeite kost, omdat ze het moeilijk vinden om toe te geven dat ze een groot deel van hun leven 'niet al te zeer hun best hebben gedaan' – let wel: ik beschuldig hier niemand, ik bespreek enkel de reacties die ik soms krijg – en omdat ze zichzelf willen verantwoorden daarvoor): het komt op me voor alsof die mensen (uit schuldgevoel? uit kwaadheid?) je dan maar gaan confronteren met wat jij allemaal doet dat niet duurzaam is. Wow, wat een veel te lange zin.

Tobias Leenaerts schreef hier een heel goede post over.

In het kort komt het er op neer dat mensen totale perfectie misbruiken als excuus om zelf niet te moeten veranderen.

Al enkele keren zulke opmerkingen meegemaakt... Enkele voorbeelden van 'klassiekers':

-Ah zo, je eet vegan? Mag ik je schoenen eens zien? Zijn die niet van leer dan?  Want anders ben je nogal hypocriet bezig, nee?

-Die milieu activist zet zich enorm in voor de aarde. Maar ze vliegt wel heel de wereld rond om speeches te geven - dat is toch ook niet duurzaam? 

Enzovoort.

Maar... die vliegers gaan niet op. Ik probeer het uit te leggen.

Zelf neem ik een aantal initiatieven in mijn leven om de wereld niet minder te vervuilen dan "nodig".

De allerbelangrijkste maatregel daarvan en degene met het meeste impact is dat ik vegan eet.

Andere maatregelen die ik neem zijn: niet (te) vaak nieuwe dingen kopen (wel tweedehands, wel eco en fair), niet met het vliegtuig reizen (maar dat heb ik vroeger wel veel gedaan), regenwater gebruiken voor de was en de kuis, een compost toilet gebruiken in plaats van drinkbaar water door te spoelen, voedselkilometers beperken door vaak lokaal (uit eigen tuin, of van een lokale boer) te eten, ... enzovoort, maar: ik ben GEEN heilige, en dat wil ik ook allerminst zijn. Ik wil een leuk leven hebben, net als iedereen.

Persoonlijk voel ik me immens veel beter nadat ik voor mezelf (en dus niet voor anderen) besliste dat ik geen dierlijke producten wil eten, dat ik mijn kleren nooit meer ga kopen bij een winkel waarvan ik niet zeker weet of die geen mensonwaardige toestanden steunt (zie: de veganist in de kledingwinkel). Ik voel me gelukkig en blij met die keuzes.

En ik verplicht NIEMAND om me in die keuzes te volgen.

Maar laat het duidelijk zijn dat ik niet perfect ben, en dat ook niet wens te zijn. Ja, wij hebben een auto. Dat was een keuze waar we lang over nagedacht hebben. Wij proberen zuinig om te gaan met ons vervoermiddel. En soms lukt dat niet - we zijn ook maar mensen.

En ja hoor, er zijn nog tal van voorbeelden die ik kan aanhalen uit ons leven die niet of minder
duurzaam zijn. Ik koop af en toe wel eens een avocado, ik eet rijst, als ik het koud heb zet ik de
verwarming hoger, ik koop nog steeds chocolade die wel fairtrade is, maar hoe fair precies - dat weet ik niet.

Ik ben niet perfect en dat hoeft niet.

Niemand hoeft perfect te zijn.

Misschien eet jij wel eieren, maar heb je geen auto. Of misschien heb je geen eigen tuin, maar kies je wel voor de voedselteams in plaats van voor een grote supermarktketen. Of misschien vlieg je wel naar Thailand in de vakantie, maar eet je vegan.

Als iedereen voor zichzelf nagaat: dit kan ik aanpassen in mijn leven zonder dat ik er ongelukkig van word, dit kan ik doen, op deze wijze kan ik helpen, en daar word ik blij van, dan is dat fantastisch!

Doe niet niets omdat je niet alles kan. Doe IETS!

NU!

Oeps. Verplicht ik je alsnog :)