Alternatieve, ecologische, afvalarme kerst

 Gisteren hadden we kerstfeest bij de familie.  Het was heel gezellig! 

In 2012 schreef ik al mijn frustratie rond kerst en vervuiling, vooral door onzinnige cadeaus, hier neer.  Mijn vriend en ik hebben een heel ander idee over kerst en geven dan de meeste mensen - althans, toch binnen onze familie.  Maar...drie jaar later is er toch wel wat veranderd!

 

Ten eerste waren mijn vriend en ik erg blij dat we dit jaar volledig vegan konden eten.  Zo moet mijn mama niet extra koken, en kunnen we toch plantaardig en "chique" eten.  We hebben zelf een bevriende vegan catering gevonden, maar we zagen ook vegan aanbod in de stad, en zelfs mijn ouders kennen nu een cateraar die volledig plantaardig kan koken!

Wij pakken nog steeds onze cadeautjes in krantenpapier in.  De rest van de familie is ons daar (nog) niet in gevolgd, maar ze waren wel akkoord met ons idee om geen cadeaus meer te kopen voor de volwassenen.  Wij hebben namelijk alles al!  Voor de kinderen waren er wel nog cadeaus, maar geen drie per kind per cadeaugever meer.

Ik vind het steeds moeilijker om een echt leuk kadootje te vinden voor de kinderen.  Zij hebben namelijk ook alles al.  Brandweerwagen?  Vijf verschillende merken! 

OOOOooooverdaad!

Zelf kunnen de kinderen daar niets aan doen.  Zij nemen gewoon aan wat de volwassenen hun geven en aanleren.  Op het kerstfeest van de andere tak van de familie hadden ze de dag ervoor ook al verschillende cadeaus gekregen. 
Aan verschillende "symptomen" kon je merken dat het ook voor hen te veel was:
-ze waren slechts vijf minuutjes geinteresseerd in wat ze gekregen hadden, om daarna af te dwalen of naar het volgende cadeautje te fladderen.  Volgens mij vinden kinderen de verrassing het allerleukste, niet het materiele cadeau zelf...
-een lichtjes teleurgestelde oma vertelde dat ze de volgende ochtend nog ongeopende pakjes had gevonden.  De kinderen waren die vergeten, of ze hadden er gewoonweg geen interesse meer voor.  Volgens mij hadden ze... genoeg. 

Maar...  wat me heel erg opviel, dit jaar, was dat ook de ouders er genoeg van hadden, van al die overdaad!

"Oh, nee," kreunde mijn schoonbroer bij het zien van een mini-helikoptertje.  "WEER zo'n cadeau dat binnen de vijf dagen kapot zal zijn.  Al die BROL cadeaus," voegde hij er zuchtend nog aan toe.
Ik was geïntrigeerd!
Mijn schoonbroer knikte in de richting van twee spiksplinternieuwe gezelschapsspeldozen: "En al die spelletjes, verschrikkelijk!  Wij hebben er thuis, zonder overdrijven, honderd, en er wordt NOOIT mee gespeeld!"
Die uitspraak maakte me nog nieuwsgieriger.  Ik ben namelijk de laatste tijd, nu mijn huis wat beter verbouwd en ingericht is geraakt, heel erg bezig met het wegdoen en opruimen van overbodige spullen.  Na het lezen van "Opgeruimd" van Marie Kondo heb ik ervaren hoe heerlijk het is om een overzichtelijk huis te hebben.  Binnenkort schrijf ik daar zeker meer over!
Maar tijdens het feest wilde ik dus meer weten: "Hoe doen jullie dat dan, al dat speelgoed opbergen en wegzetten?" vroeg ik mijn schoonbroer.
"Dat wil je niet weten!  Heel het huis steekt vol!"
Hij leek oprecht boos, gefrustreerd en zelfs licht wanhopig over de situatie.  En eerlijk gezegd, gezien de hoeveelheden speelgoed die zijn kinderen alleen al die namiddag vergaarden - ik zou er ook moedeloos van worden.  Ik zou niet weten waar ik al die "brol" moest bewaren.

Ik concludeerde uit onze conversatie dat het geven van kerstcadeaus simpelweg verspilde energie is.
Zowel ecologische energie (al dat plastic, al die uitlaatgassen bij het vervoeren van het speelgoed, al de giftige stoffen die vrijkomen wanneer afgedankt speelgoed verbrand wordt, enzovoort) als mentale energie: waar berg je het in godsnaam allemaal op, waarom spelen die kinderen er nooit mee, al die energie die in al die brol kruipt!
Verder is er ook nog de verspilde energie die je steekt in het zoeken naar een cadeau dat origineel is: zoekstress.  Originele cadeaus bestaan volgens mij gewoon niet meer, want er is eenvoudigweg te veel.

Het was om moedeloos van te worden, dat inzicht. 

Niet alleen het idee dat er zoveel verspilde energie gepaard gaat met kerst maakte me moedeloos, ook het feit dat mijn vriend en ik na al die jaren nog steeds de enigen zijn die plantaardig eten was niet echt iets om vrolijk van te worden. 
Ik blijf het er moeilijk mee hebben, dat volwassen, intelligente mensen blijkbaar keer op keer bewust de keuze maken om ook deze kerst vis en vlees te blijven eten.  Terwijl aan zo'n maal zo enorm veel nadelige gevolgen verbonden zijn.  Ik wil niet zeuren, je kent die gevolgen: waterverspilling, opwarming van de aarde, ontbossing, mestoverschotten, dierenleed, obesitas en in armere landen: honger.

Daar kwam nog bij dat ik een bericht kreeg van een vriendin, die niet van mijn blog afwist.  Per toeval had ze de tekst over kerst die ik schreef ontdekt.  Heel lief liet ze me weten dat ze er veel steun aan had gehad, gisteren, na haar kerstfeest.  Ze was een beetje ziek geworden van alle afval en onnodige overdaad die ermee gepaard gingen.  Dat mensen zo onbewust, en zo onduurzaam kunnen leven, schreef ze.  Het is om depressief van te worden.

Maar...  depri worden helpt niet.  Optimisme is onze morele plicht!

Ik vermoed dat mensen niet expres denken: en nu zullen we deze kerst nog eens EXTRA veel afval maken, nah!
Ik denk, ik hoop, dat mensen niet onverschillig zijn ten opzichte van de aarde, en de dieren.  Ik vermoed dat er andere redenen zijn die hen tegenhouden om van kerst geen eco feest te maken.  Ik denk dat ze bang zijn voor verandering, dat ze bang zijn om van het stramien af te wijken.  Ik denk dat ze bang zijn dat het moeilijk is.

En.... Er is hoop.  Echt waar!

Ten eerste is er het steeds groeiende aanbod aan plantaardig eten.  Plantaardig eten wordt steeds makkelijker en bereikbaarder.  Ook zijn er tal van initiatieven die je leren hoe je een cadeautje feestelijk en toch duurzaam kan inpakken.

En zelfs met de cadeautjes gaat het de goede kant uit: deze namiddag hebben we kerstfeest bij de familie van mijn vriend.  Zijn broer stelde zelf voor om dit jaar geen cadeaus meer te geven aan de volwassenen.  Wij hebben alles al, zei hij.

Dat klonk als jingle bells in onze oren!

Hij kon het de oma's niet aan doen om geen cadeaus voor de kinderen te kopen, zei hij ook.  Maar hij stelde voor om iets te geven waar zijn drie kinderen samen mee kunnen spelen.  En hij hintte dat het iets als een veggie kookboek mocht zijn.  Zijn oudste dochter wil namelijk geen vlees meer eten dat aan een dier gelinkt is!  En dus hebben wij eco-knutselmateriaal en een vegetarisch kookboek voor kinderen gekocht!
 
Het wordt nog beter!  De broer stelde eveneens voor om, kwestie van toch een leuke feesttraditie te hebben, het bedrag dat normaalgezien besteed zou worden aan de cadeaus voor de volwassenen te doneren aan een goed doel.  Hij wou zijn kinderen iets leren over de oorspronkelijke betekenis van kerstmis, en over geven. 

Straks mag ieder een goed doel naar keuze verdedigen: spannend!

Welk goede doel verdedigen mijn vriend en ik?  Eva vzw natuurlijk!  Steun je Eva, dan steun je vier goede doelen in één: het regenwoud, de dieren, het klimaat, en de boeren in het Zuiden. 

Van de Eva website geplukt:
Beeld je eens in dat je in elke brasserie, in elke bedrijfskantine en in elk ziekenhuis gezond en lekker plantaardig eten vindt. Wat een enorme impact zouden we daarmee niet kunnen hebben op de CO2-uitstoot, de gezondheidszorg en het dierenwelzijn in ons land! Met 750 giften van 40 euro kunnen we een halftijdse kracht inzetten om Vegucation verder uit te werken en dit doel bereiken. Doe je mee?

Straks verdedigen wij Eva, wens ons succes!
En een zalige kerst aan iedereen :)

Alternatieve, ecologische, afvalarme kerst

 Gisteren hadden we kerstfeest bij de familie.  Het was heel gezellig! 

In 2012 schreef ik al mijn frustratie rond kerst en vervuiling, vooral door onzinnige cadeaus, hier neer.  Mijn vriend en ik hebben een heel ander idee over kerst en geven dan de meeste mensen - althans, toch binnen onze familie.  Maar...drie jaar later is er toch wel wat veranderd!

 

Ten eerste waren mijn vriend en ik erg blij dat we dit jaar volledig vegan konden eten.  Zo moet mijn mama niet extra koken, en kunnen we toch plantaardig en "chique" eten.  We hebben zelf een bevriende vegan catering gevonden, maar we zagen ook vegan aanbod in de stad, en zelfs mijn ouders kennen nu een cateraar die volledig plantaardig kan koken!

Wij pakken nog steeds onze cadeautjes in krantenpapier in.  De rest van de familie is ons daar (nog) niet in gevolgd, maar ze waren wel akkoord met ons idee om geen cadeaus meer te kopen voor de volwassenen.  Wij hebben namelijk alles al!  Voor de kinderen waren er wel nog cadeaus, maar geen drie per kind per cadeaugever meer.

Ik vind het steeds moeilijker om een echt leuk kadootje te vinden voor de kinderen.  Zij hebben namelijk ook alles al.  Brandweerwagen?  Vijf verschillende merken! 

OOOOooooverdaad!

Zelf kunnen de kinderen daar niets aan doen.  Zij nemen gewoon aan wat de volwassenen hun geven en aanleren.  Op het kerstfeest van de andere tak van de familie hadden ze de dag ervoor ook al verschillende cadeaus gekregen. 
Aan verschillende "symptomen" kon je merken dat het ook voor hen te veel was:
-ze waren slechts vijf minuutjes geinteresseerd in wat ze gekregen hadden, om daarna af te dwalen of naar het volgende cadeautje te fladderen.  Volgens mij vinden kinderen de verrassing het allerleukste, niet het materiele cadeau zelf...
-een lichtjes teleurgestelde oma vertelde dat ze de volgende ochtend nog ongeopende pakjes had gevonden.  De kinderen waren die vergeten, of ze hadden er gewoonweg geen interesse meer voor.  Volgens mij hadden ze... genoeg. 

Maar...  wat me heel erg opviel, dit jaar, was dat ook de ouders er genoeg van hadden, van al die overdaad!

"Oh, nee," kreunde mijn schoonbroer bij het zien van een mini-helikoptertje.  "WEER zo'n cadeau dat binnen de vijf dagen kapot zal zijn.  Al die BROL cadeaus," voegde hij er zuchtend nog aan toe.
Ik was geïntrigeerd!
Mijn schoonbroer knikte in de richting van twee spiksplinternieuwe gezelschapsspeldozen: "En al die spelletjes, verschrikkelijk!  Wij hebben er thuis, zonder overdrijven, honderd, en er wordt NOOIT mee gespeeld!"
Die uitspraak maakte me nog nieuwsgieriger.  Ik ben namelijk de laatste tijd, nu mijn huis wat beter verbouwd en ingericht is geraakt, heel erg bezig met het wegdoen en opruimen van overbodige spullen.  Na het lezen van "Opgeruimd" van Marie Kondo heb ik ervaren hoe heerlijk het is om een overzichtelijk huis te hebben.  Binnenkort schrijf ik daar zeker meer over!
Maar tijdens het feest wilde ik dus meer weten: "Hoe doen jullie dat dan, al dat speelgoed opbergen en wegzetten?" vroeg ik mijn schoonbroer.
"Dat wil je niet weten!  Heel het huis steekt vol!"
Hij leek oprecht boos, gefrustreerd en zelfs licht wanhopig over de situatie.  En eerlijk gezegd, gezien de hoeveelheden speelgoed die zijn kinderen alleen al die namiddag vergaarden - ik zou er ook moedeloos van worden.  Ik zou niet weten waar ik al die "brol" moest bewaren.

Ik concludeerde uit onze conversatie dat het geven van kerstcadeaus simpelweg verspilde energie is.
Zowel ecologische energie (al dat plastic, al die uitlaatgassen bij het vervoeren van het speelgoed, al de giftige stoffen die vrijkomen wanneer afgedankt speelgoed verbrand wordt, enzovoort) als mentale energie: waar berg je het in godsnaam allemaal op, waarom spelen die kinderen er nooit mee, al die energie die in al die brol kruipt!
Verder is er ook nog de verspilde energie die je steekt in het zoeken naar een cadeau dat origineel is: zoekstress.  Originele cadeaus bestaan volgens mij gewoon niet meer, want er is eenvoudigweg te veel.

Het was om moedeloos van te worden, dat inzicht. 

Niet alleen het idee dat er zoveel verspilde energie gepaard gaat met kerst maakte me moedeloos, ook het feit dat mijn vriend en ik na al die jaren nog steeds de enigen zijn die plantaardig eten was niet echt iets om vrolijk van te worden. 
Ik blijf het er moeilijk mee hebben, dat volwassen, intelligente mensen blijkbaar keer op keer bewust de keuze maken om ook deze kerst vis en vlees te blijven eten.  Terwijl aan zo'n maal zo enorm veel nadelige gevolgen verbonden zijn.  Ik wil niet zeuren, je kent die gevolgen: waterverspilling, opwarming van de aarde, ontbossing, mestoverschotten, dierenleed, obesitas en in armere landen: honger.

Daar kwam nog bij dat ik een bericht kreeg van een vriendin, die niet van mijn blog afwist.  Per toeval had ze de tekst over kerst die ik schreef ontdekt.  Heel lief liet ze me weten dat ze er veel steun aan had gehad, gisteren, na haar kerstfeest.  Ze was een beetje ziek geworden van alle afval en onnodige overdaad die ermee gepaard gingen.  Dat mensen zo onbewust, en zo onduurzaam kunnen leven, schreef ze.  Het is om depressief van te worden.

Maar...  depri worden helpt niet.  Optimisme is onze morele plicht!

Ik vermoed dat mensen niet expres denken: en nu zullen we deze kerst nog eens EXTRA veel afval maken, nah!
Ik denk, ik hoop, dat mensen niet onverschillig zijn ten opzichte van de aarde, en de dieren.  Ik vermoed dat er andere redenen zijn die hen tegenhouden om van kerst geen eco feest te maken.  Ik denk dat ze bang zijn voor verandering, dat ze bang zijn om van het stramien af te wijken.  Ik denk dat ze bang zijn dat het moeilijk is.

En.... Er is hoop.  Echt waar!

Ten eerste is er het steeds groeiende aanbod aan plantaardig eten.  Plantaardig eten wordt steeds makkelijker en bereikbaarder.  Ook zijn er tal van initiatieven die je leren hoe je een cadeautje feestelijk en toch duurzaam kan inpakken.

En zelfs met de cadeautjes gaat het de goede kant uit: deze namiddag hebben we kerstfeest bij de familie van mijn vriend.  Zijn broer stelde zelf voor om dit jaar geen cadeaus meer te geven aan de volwassenen.  Wij hebben alles al, zei hij.

Dat klonk als jingle bells in onze oren!

Hij kon het de oma's niet aan doen om geen cadeaus voor de kinderen te kopen, zei hij ook.  Maar hij stelde voor om iets te geven waar zijn drie kinderen samen mee kunnen spelen.  En hij hintte dat het iets als een veggie kookboek mocht zijn.  Zijn oudste dochter wil namelijk geen vlees meer eten dat aan een dier gelinkt is!  En dus hebben wij eco-knutselmateriaal en een vegetarisch kookboek voor kinderen gekocht!
 
Het wordt nog beter!  De broer stelde eveneens voor om, kwestie van toch een leuke feesttraditie te hebben, het bedrag dat normaalgezien besteed zou worden aan de cadeaus voor de volwassenen te doneren aan een goed doel.  Hij wou zijn kinderen iets leren over de oorspronkelijke betekenis van kerstmis, en over geven. 

Straks mag ieder een goed doel naar keuze verdedigen: spannend!

Welk goede doel verdedigen mijn vriend en ik?  Eva vzw natuurlijk!  Steun je Eva, dan steun je vier goede doelen in één: het regenwoud, de dieren, het klimaat, en de boeren in het Zuiden. 

Van de Eva website geplukt:
Beeld je eens in dat je in elke brasserie, in elke bedrijfskantine en in elk ziekenhuis gezond en lekker plantaardig eten vindt. Wat een enorme impact zouden we daarmee niet kunnen hebben op de CO2-uitstoot, de gezondheidszorg en het dierenwelzijn in ons land! Met 750 giften van 40 euro kunnen we een halftijdse kracht inzetten om Vegucation verder uit te werken en dit doel bereiken. Doe je mee?

Straks verdedigen wij Eva, wens ons succes!
En een zalige kerst aan iedereen :)

Ecologische gewoontes uit india

India is misschien niet het eerste land waar je aan denkt wanneer je het over ecologisch leven hebt.
En het is waar: er is veel vervuiling in India.  Vreselijk drukke, lawaaierige en stinkende grootsteden ginder, waar geen vuilnisbakken laat staan vuilnisophaaldiensten zijn en waar mensen met hun afval simpelweg kleine vuurtjes stoken.
De geur van brandend plastic is heel typisch, ginds...
Het ontbreken van een goed plan voor afval in India zorgt voor tragische toestanden.  Wij zagen guesthouse eigenaars die de flessen plastic die de toeristen meebrengen eenvoudigweg dumpten in een kloof in een bos (zelf gebruikten wij een waterfilter in India).  Met elke nieuwe reiziger groeit de berg plastic flessen aan.
In de Himalaya probeerden we ons afval mee terug te nemen naar de grootstad, maar we zagen meerdere keren hoe lokale mensen hun handen warmden aan vuurtjes van plastic en voedingsverpakkingen, of hoe eetstalletjes eigenaars verpakkingsafval begroeven.

Voor de moderne economie en het kapitalisme hun intrede in India deden, volgden de mensen ginds echter een aantal heel mooie, heel duurzame manieren van leven.

Onlangs had ik het hier over mijn ecologische lunchbox, een tiffinpotje afkomstig uit India, en over de kunst van het met je handen eten. 
Maar dat zijn niet de enige eco gewoontes die de indiers hebben!

Zo is er ook nog het aardewerk kopje waarin veel theestalletjes nog steeds hun chai serveren.  Een mooi, eenvoudig kopje van rode gebakken klei is dat, en wanneer je je thee ophebt mag je het gewoon op de grond in scherven laten vallen.  De klei vergaat weer, en deze traditionele kopjes zijn zoveel mooier en beter dan de goedkope plastieken tassen die de mensen tegenwoordig gewoon op straat gooien, bij gebrek aan vuilnisbakken...
Niet alleen drank wordt ecologisch geserveerd - ook voor eten bestaan er duurzame en natuurlijke verpakkingen in India.  In het Zuiden serveert men de hoofdmaaltijd op een bananenblad.  Mooi, en je hebt minder afwas!  In treinstations en op festivals kan je dan weer heerlijke linzenschotels lepelen uit bakjes die kunstig gevouwen zijn van bladeren. 
Ik weet niet welke bladeren men gebruikt.  De bakjes zijn niet honderd procent waterdicht - na een tijdje wordt het blad vochtig door de saus.  Maar tegen dan heb je je maal al op!  Wil je wat foto s zien, klik hier.

Een beetje een taboe onderwerp: in India gebruiken veel mensen water en hun linkerhand in plaats van toiletpapier om zichzelf te reinigen!  Een heel ecologische gewoonte, want wij in het westen spoelen hele bossen aan papierpulp door ons toilet.  Natuurlijk is papier gelukkig een hernieuwbare bron, maar toiletpapier moet ook nog eens verpakt worden (in plastic) en vervoerd...
Hoe gaat dat dan?
Toen ik door India reisde vond ik het eerst maar een vieze gewoonte, je wassen met je hand na de toiletgang. Ik schrok toen ik hoorde dat Indiers op hun beurt ons wcpapier een vieze bedoening vinden!  Ze vinden dat papier niet even efficient reinigt als water, en daar hebben ze gelijk in.  Stel je de volgende situatie voor:
je loopt blootsvoets over het strand van de zon te genieten tot je plots...  in een smeuige hondendrol stapt.  Wat doe je: veeg je de hondenkaka weg met wcpapier, of zorg je ervoor dat je alles met water wegwast?
Na die vergelijking wist ik het wel: Indiers hebben wat mij betreft gelijk.  Tenslotte was je daarna uiteraard ook je handen met zeep.
Het enige wat ik nooit begrepen heb, is hoe ze dat met hun ondergoed doen.  Als je je namelijk met water wast na een toiletbezoek, ben je nooit volledig opgedroogd.  In de warme streken is dat geen probleem, maar de Indiers in de koudere bergstreken hebben dezelfde toiletgewoonten!  Hoe doen ze dat toch??
Verder is de houding van Indiers op het toilet misschien dan niet per se ecologischer, maar wel ergonomischer: zij hurken.  Dat hurken is voor je lichaam veel natuurlijker en veel gezonder dan ons zitten...

Verder was het in de traditionele Indische samenleving, en ook nog een beetje vandaag, heel gewoon dat andere levende wezens een soort dierenopruimingsdienst vormen: los rondlopende koeien, honden, geiten en zwijnen genoten van restjes afval of van doorweekte leaf plates.  Tegenwoordig hebben veel van die loslopende heilige koeien echter vaak last van ernstige kwalen aan de maag, omdat zij te veel plastic zakjes hebben opgegeten...

Heel wat Indiers eten traditioneel gezien vegetarisch.
Ga je op restaurant, dan krijg je een menu dat onderverdeeld is in "veg" en "non-veg": meteen blijkt hoe normaal vegetarisch eten ginds is: vlees wordt op het menu met niet-vegetarisch aangeduid!
In de winkel kan je als veggie gerust zijn: op alle producten waar vlees in zit, staat een rood bolletje op de verpakking.  Heeft de verpakking een groen bolletje, dan is het vegetarisch!  Voor vegan bestaat er wel nog geen apart teken.  Een restaurant dat zich aanprijst als "pure veg" serveert geen eieren, maar er kan wel nog zuivel in de gerechten verwerkt zijn.
De Indische keuken die het dichtst bij veganisme staat, en de religie die het meest bij een veganistische levenswijze aanleunt, is die van de Jains. 

Ook heel handig en logischer vind ik het feit dat Indiers geen "ten minste houdbaar tot" datum op hun verpakking zetten, maar dat zij in de plaats daarvan een "geproduceerd op" datum op het product stempelen.  Zo kan je zelf uitrekenen tot wanneer iets goed blijft.  Een dergelijke maatregel zou hier in het westen veel voedselverspilling en "skip" (zie mijn tekst over modern aren lezen, oftewel voedsel redden van de verspilling).

Heel veel mensen hebben geen koelkast in India.  Daar hebben ze het geld niet voor.  Maar...  ze overleven toch zonder, terwijl het ginds veel warmer kan zijn dan bij ons!  Hun koelkastloze bestaan inspireerde mij en mijn vriend alvast om zonder koelkast te leven.  

Het is niet zo dat er geen dieren lijden in India.  Veel dieren zitten in veel te kleine hokken, ossen en paarden worden nog gebruikt op het land, honden worden steevast verjaagd met keien.  Maar doordat er zo veel dieren los over de straten (mogen) lopen, vind ik wel dat er een ander soort respect voor dieren is, ginds, dan in het westen.  Hier zou je je  niet kunnen inbeelden dat een bus moet wachten tot een koe de weg is overgestoken, of dat je als marktkramer je stalletje moet beschermen tegen bananenstelende apen, maar in India is dat normaal.  Mensen houden er meer rekening met andere wezens dan wij, vind ik.  Misschien heeft het te maken met het feit dat heel wat dieren een heilige status toegediend krijgen: koeien, apen, ratten, zwijnen, slangen, ...  

Bal populaire

Onlangs hielden we een Bal Populaire: een feestje waarbij iedereen een recept plus de benodigde ingredienten voor vegan balletjes meenam.

Gezellig samen fabriceerden we onze ballen, die daarna gefrituurd of gebakken werden.

s Avonds maakten we dan spaghetti klaar, met veeeeel verschillende balletjes in tomaten-groentensaus: superlekker!

Heel handig bij zo n ballenfestijn is het boekje Veggie burgers, balletjes en broodbeleg van Miki Duerinck en Kristin Leybaert.  Maar het hele internet barst van de veggie of vegan balrecepten.  Haast elke cultuur heeft haar eigen balletjes traditie, dus er valt heel veel te ontdekken!

Uit het oosten komt de overbekende falafel, op basis van kikkererwten.
In o.a. Turkije en India heb je kofta of kofte, vleesballetjes vaak, maar makkelijk om te toveren tot een veggie variant!  Rijstballetjes, koftedes, kottbullar uit Zweden, etc etc.

Als kind mocht ik met mijn grootmoeder mee gehaktballetjes rollen.  Heel leuk, en lekker.  Rauw gehakt met een ei erdoor, broodkruim, nootmuskaat, peper en zout.  Maar ik weet nog goed dat mijn moemoe me waarschuwde zeker niet te veel van die rauwe balletjes te eten: je kan er lintworm van krijgen.  Dat probleem bestaat gelukkig niet bij de vegan variantjes, en ze zijn even lekker!

Hoe maak je vegan gehaktballen?  Ik heb me laten inspireren door one green planet met deze tekst over vegan balletjes!

Nodig: 
1. Het "Gehakt"
-tofu
tempeh
-seitan
-sojabrokken
-noten
-zaden
-bonen
-linzen
-groenten
-of een combinatie van dit alles
2. Kruiden en Smaakmakers
-klassieke gehaktkruiden zijn: peper, zout, nootmuskaat
-maar wij probeerden al vanalles uit.  Kies gewoon wat je lekker vindt, de mogelijkheden zijn eindeloos
-sojasaus
-chilisaus
-pikante pepers
-ketchup
-chutney
-mosterd
-...
3. Een Bindmiddel
-eivervangers (chia, glutenbloem, gistvlokken, gewone bloem, kekererwtenbloem, maizena, broodkruim, ...
4. Olie of kokosvet
-om in te bakken

Hoe maak je het?
1.Zorg ervoor dat je gehakt "gaar" is: kook groenten, peulvruchten, verkruimel tofu, blend noten, ...
2. Meng bindmiddel met gehakt en kruiden.
3. Rol er balletjes van.
4. Rol de balletjes door broodkruim of bloem voor een mooi korstje.
5. Bak de ballen in de pan of frituur ze, sommige recepten lenen zich ook tot bakken in de oven, vb in een saus.

Wij genoten van:
-courgette/hazelnoot balletjes: deze hadden vreemd genoeg een lekker kazig smaakje en een stevige structuur
-pompoen kastanje balletjes: lekker zoet!
-rode bonen mais peper balletjes: heerlijk en vullend
-tofu meat balls: klassieker en heel makkelijk
-srilankaanse balletjes van twee soorten gemixte linzen en kruiden: smaakte heerlijk bij chutney!

De resterende ballen verdeelden we, zodat we ieder wat gezonde fastfood hadden om thuis in te vriezen.

Het enige wat we nog misten op ons geslaagde ballenfestival was naar mijn mening een balvormig dessert.
Voor volgende keer denk ik aan truffels, vegan chokladbollar, energieballetjes, of exotischer: vegan gulab jamun (Indische zoetigheid)...

Vegan Risotto met Aardpeer, Tuingroentjes en Wakame

Ik maakte een winterse risotto die best smaakte!
De wakame is optioneel, maar ik vond zijn zilte smaak goed passen bij de aardpeer...

Vegan Recept: Ristotto met Aardpeer, Tuingroentjes en Wakame
Nodig (2personen):
-200 g risottorijst
-1 ui, fijngesneden
-4tal aardperen, geschild en in kleine blokjes
-3tal wortels, in kleine blokjes
-teentje look, gesnipperd
-halve knolselder, geschild en in kleine blokjes
-2 handenvol broccoliroosjes
-ongeveer 800 ml groentenbouillon, of warm water met sojasaus
-2 el gedroogde wakame (zeewier)
-kurkuma naar smaal
-peper
-ras el hanout naar smaak
-gemberpoeder naar smaak
-scherpe paprikapoeder naar smaak
-2 el kokosolie
-2 el olijfolie
-flinke scheut witte wijnazijn
-2 takjes peterselie, fijngeknipt
Hoe maak je het?
1. Verhit de kokosolie en de olijfolie in een grote pot.
2. Stoof de ui kort, voeg de rijst toe.
3. Voeg de aardperen, knolselder, broccoli, wortel en look toe, roerbak.
4. Voeg de kruiden toe.
5. Wanneer de mix aan de bodem begint te plakken, blus je met de azijn.
6. Voeg daarna water met bouillon toe tot de groenten onder staan.
7. Laat zachtjes verder sudderen en roer af en toe tot het water bijna op is.
8. Voeg nieuwe bouillon toe en herhaal tot de bouillon op is.
9. Week de wakame in wat water in een kommetje.  Giet af.  Voeg toe aan de risotto als die klaar is.
10. Garneer met peterselie en eet smakelijk!

Rusthuis voor veganistische bejaarden

Ik ben nog jong, zowel van geest als lichaam, maar soms denk ik al wel eens aan de dag waarop ik echt oud ben en zorg nodig zal hebben.
Hoe moet dat??  Ik eet geen vlees, vis, eieren, melk, zuivel of zeevruchten.   Ik ben het gewoon om supergezonde, biologische en veelzijdige vegan maaltijden te eten.
Maar ik ken tot nog toe geen enkel rusthuis dat voor die behoeften catert.
De moemoe van mijn vriend verbleef onlangs voor een korte periode in zo n rusthuis.
Ik was eigenlijk blij verrast door de service daar:
Overal welkomstborden, kastjes en meubels uit de jaren 50, zodat de bejaarden zich thuis zouden voelen, vriendelijk lachend personeel dat de bewoners bij hun naam aansprak, enzovoort.
In het tijdschrift van het rusthuis las ik dat bejaarden zich konden opgeven om naar de kapper te gaan (voor een echte coupe moemoe, je kent dat wel), om te gaan kaarten, oogst inmaken, yoga, talen leren, ...
Ik concludeerde dat ik me als bejaarde best thuis zou kunnen voelen in zo n home.
Tot ik het menu zag.
Elke ochtend kon je kiezen tussen twee soorten beleg voor op de boterham.  Kaas of vlees, speculaaspasta of choco, confituur of smeerkaas, etc.
Vet, suiker, vlees, vis, of zuivel: allerlei dingen die ik niet eet.  Bovendien eet ik ook nooit brood (liever haver) s morgens...
 S middags kreeg je dan de gekende klassiekers: koninginnehapjes, gentse waterzooi, steak, ...:
Vlees, vis, gevogelte, enzovoort.
Aaah!
Bestaan er dan echt geen vegan bejaardentehuizen?  Is er hier iemand mee bezig?
Ik weet dat de organisatie Eva ooit een project heeft opgestart voor een home waar senioren zich echt thuis kunnen voelen, waar ze zich voor zover mogelijk nog "nuttig" kunnen maken, als ze dat willen, door de planten te verzorgen en de dieren te eten te geven enzovoort.  Maar hoever staat het daarmee?
In Nederland heb je Felixoord en aangrenzend woonpark Ommerhof, rusthuis en woonzorg voor bejaarde veggies, maar volgens het internet kampt de plek met financiele problemen...
Mocht iemand meer weten: vertel het hier, ajb!
Ps, lees ook mijn post over vegan ziekenhuiseten!

Rusthuis voor veganistische bejaarden

Ik ben nog jong, zowel van geest als lichaam, maar soms denk ik al wel eens aan de dag waarop ik echt oud ben en zorg nodig zal hebben.
Hoe moet dat??  Ik eet geen vlees, vis, eieren, melk, zuivel of zeevruchten.   Ik ben het gewoon om supergezonde, biologische en veelzijdige vegan maaltijden te eten.
Maar ik ken tot nog toe geen enkel rusthuis dat voor die behoeften catert.
De moemoe van mijn vriend verbleef onlangs voor een korte periode in zo n rusthuis.
Ik was eigenlijk blij verrast door de service daar:
Overal welkomstborden, kastjes en meubels uit de jaren 50, zodat de bejaarden zich thuis zouden voelen, vriendelijk lachend personeel dat de bewoners bij hun naam aansprak, enzovoort.
In het tijdschrift van het rusthuis las ik dat bejaarden zich konden opgeven om naar de kapper te gaan (voor een echte coupe moemoe, je kent dat wel), om te gaan kaarten, oogst inmaken, yoga, talen leren, ...
Ik concludeerde dat ik me als bejaarde best thuis zou kunnen voelen in zo n home.
Tot ik het menu zag.
Elke ochtend kon je kiezen tussen twee soorten beleg voor op de boterham.  Kaas of vlees, speculaaspasta of choco, confituur of smeerkaas, etc.
Vet, suiker, vlees, vis, of zuivel: allerlei dingen die ik niet eet.  Bovendien eet ik ook nooit brood (liever haver) s morgens...
 S middags kreeg je dan de gekende klassiekers: koninginnehapjes, gentse waterzooi, steak, ...:
Vlees, vis, gevogelte, enzovoort.
Aaah!
Bestaan er dan echt geen vegan bejaardentehuizen?  Is er hier iemand mee bezig?
Ik weet dat de organisatie Eva ooit een project heeft opgestart voor een home waar senioren zich echt thuis kunnen voelen, waar ze zich voor zover mogelijk nog "nuttig" kunnen maken, als ze dat willen, door de planten te verzorgen en de dieren te eten te geven enzovoort.  Maar hoever staat het daarmee?
In Nederland heb je Felixoord en aangrenzend woonpark Ommerhof, rusthuis en woonzorg voor bejaarde veggies, maar volgens het internet kampt de plek met financiele problemen...
Mocht iemand meer weten: vertel het hier, ajb!
Ps, lees ook mijn post over vegan ziekenhuiseten!

Onafhankelijk worden van oorstokjes

Ik weet het, tis een rare titel.  Toch wou ik het graag even over oorstokjes hebben en hoe je van die rotdingen af kunt raken!
Ik waste vroeger mijn oren altijd gewoon met washandje, de natte punt van een handdoek, en onder de douche.  Een oor "kuist" namelijk zichzelf.
Bij een verhuis van een kennis kreeg ik, naast heel wat andere spullen, een doosje oorstokjes.  Ik probeerde zo n wattenstaafje uit en... raakte er verslaafd aan!
Het kan zo n deugd doen om in je oren te krabben met zo n staafje...
Maar eigenlijk is het helemaal niet goed voor je oor.  Het wattenstaafje duwt namelijk vuil en oorsmeer verder je gehoorgang in, zodat er zich een prop kan vormen.  Heel vervelend want het voelt raar en je hoort minder goed, en je kan er oorontstekingen door oplopen, en zelfs het trommelvlies ermee beschadigen.
Bovendien zijn wattenstaafjes vervuilend: kleine plastic onderdelen komen in zee en daarna in vissen - en vogelmagen terecht.
Toen mijn wattenstaafjesdoosje dus eindelijk op was, slaakte ik een zucht van verlichting: ik zou er absoluut nooit geen nieuwe meer kopen!  Maar ik moest wel een nieuwe manier vinden om mijn oor te reinigen, zonder dat ik het beschadig.
Een vriendin vertelde me dat ze amandel olie gebruikt.  Ze giet, heel eenvoudig, enkele druppels haar oor in terwijl ze op haar zij ligt.  De olie loopt het oor in.  Dan draait ze zich om en herhaalt het procede aan de andere kant.  De olie kan je met een schoon doekje opvangen.
De olie helpt het oor om vuil te verwijderen.  Het voelt ook goed aan - veel beter dan oorstokjes!
Ik gebruik nu dus een druppelteller en amandelolie.

Onafhankelijk worden van oorstokjes

Ik weet het, tis een rare titel.  Toch wou ik het graag even over oorstokjes hebben en hoe je van die rotdingen af kunt raken!
Ik waste vroeger mijn oren altijd gewoon met washandje, de natte punt van een handdoek, en onder de douche.  Een oor "kuist" namelijk zichzelf.
Bij een verhuis van een kennis kreeg ik, naast heel wat andere spullen, een doosje oorstokjes.  Ik probeerde zo n wattenstaafje uit en... raakte er verslaafd aan!
Het kan zo n deugd doen om in je oren te krabben met zo n staafje...
Maar eigenlijk is het helemaal niet goed voor je oor.  Het wattenstaafje duwt namelijk vuil en oorsmeer verder je gehoorgang in, zodat er zich een prop kan vormen.  Heel vervelend want het voelt raar en je hoort minder goed, en je kan er oorontstekingen door oplopen, en zelfs het trommelvlies ermee beschadigen.
Bovendien zijn wattenstaafjes vervuilend: kleine plastic onderdelen komen in zee en daarna in vissen - en vogelmagen terecht.
Toen mijn wattenstaafjesdoosje dus eindelijk op was, slaakte ik een zucht van verlichting: ik zou er absoluut nooit geen nieuwe meer kopen!  Maar ik moest wel een nieuwe manier vinden om mijn oor te reinigen, zonder dat ik het beschadig.
Een vriendin vertelde me dat ze amandel olie gebruikt.  Ze giet, heel eenvoudig, enkele druppels haar oor in terwijl ze op haar zij ligt.  De olie loopt het oor in.  Dan draait ze zich om en herhaalt het procede aan de andere kant.  De olie kan je met een schoon doekje opvangen.
De olie helpt het oor om vuil te verwijderen.  Het voelt ook goed aan - veel beter dan oorstokjes!
Ik gebruik nu dus een druppelteller en amandelolie.

Maandag Peulvruchtendag!

Akkoord, "Maandag Peulvruchtendag" klinkt niet bepaald sexy, en toch vind ik het een geweldig concept!
Wij hebben thuis een "linzenkast": daarin staan, op dit moment:

-rode linzen
-mung dal
-urad dal
-gedroogde kikkererwten
-kikkererwten in glasbokaal, voorgekookt
-witte bonen in tomatensaus, in glasbokaal
-gedroogde sojabonen
-gedroogde tuinbonen
-gedroogde rode bonen
-adukibonen
-groene linzen
-bruine linzen

Je zegt nu misschien: wow, zoveel verschillende soorten, super!

Maar... In de praktijk gebruiken wij eigenlijk bijna altijd rode of gele linzen (klaar in een half uur, zonder voorweken) en voorgekookte kikkererwten en bonen in tomatensaus (die duurder zijn en meer verpakkingsafval "opleveren").
Ik had mij al een hele tijd geleden, nl van bij het schrijven van deze recensie over het boek "peulvruchten", voorgenomen om meer met bonen te koken.

Bonen en linzen zijn namelijk:

-super ongelofelijk niet te doen zo gezond
-zeer voedzaam en zeer eiwitrijk
-lekker
-heeeeeeeeeel lang houdbaar (niet onbelangrijk als je meer zelfvoorzienend wil leven, lees bv mijn post over hoe zelfvoorzienend we in feite zijn, met als een van de conclusies dat we niet zonder droogbonen kunnen)
-veelzijdig (je kan er zoveel mee doen, van balletjes en burgers tot soep en cake toe, check bv chocoladehummus, zoete en hartige bonenspread, en faux gras, ofwel joie gras!)
-goed voor de aarde (echt waar: het telen van bonen is goed voor de aarde, ze maken de grond waarin ze groeien vruchtbaarder, en daar help jij dus aan mee, als je bonen koopt, kookt of kweekt!
-goedkoop

Ik wilde dus vaker met linzen en bonen koken, maar ik besefte al gauw dat ik een knopje zou moeten omdraaien om in die missie te slagen.
Koken met peulvruchten is misschien makkelijk, maar het vraagt om voorbereiding, en daar lag de moeilijkheid voor mij.
Ik ben de laatste tijd enorm bezig met timemanagement.  Er is zoveel leuks te doen, maar het huishouden en de tuin moeten onderhouden worden, en daarnaast heb ik ook nog mijn betaalde job.
Om mijn tijd zo efficient mogelijk in te plannen en er zoveel mogelijk uit te halen ben ik dus naarstig op zoek naar manieren om meer en of beter te kunnen doen en zijn.

Wat was het probleem met mij en de bonen?
Dat laten weken, en die lange kooktijden.  Op zich hebben wij een snelkookpan, dus zo n probleem hoeft het niet te zijn, maar toch was dat de reden: tijd.
Nu ben ik een heel impulsieve kok.
Ik bedenk vaak pas vijf minuten voor ik begin te koken wat ik zal klaarmaken, en ik improviseer a la minute.  Vaak is dat leuk, en creatief, soms is het stresserend: oh jee, wat moet ik nu weer koken??

Ik probeerde die twee issues (keuzestress bij het koken en geen tijd om bonen voor te weken) samen te laten werken tot ze een oplossing vormden: ik besloot me aan een weekmenu, op voorhand gepland, te wagen.  Mijn vriend en ik wisselen elkaar af wat koken en werken betreft, dus gaat het voor mij in de praktijk slechts om een drietal geplande kookdagen per week.

Zo n weekmenu biedt heel wat voordelen:

-geen keuzestress meer op het kookmoment zelf: zekerheid, dus
-tijdswinst, daardoor
-met een beetje planning kan je zeker geld besparen
-voor mij persoonlijk is het maken van een weekmenu een leuke en geldige reden om eindelijk eens door mijn gigantische voorraad opgespaarde recepten en kookboeken te bladeren, en nu eindelijk de knoop door te hakken: dit maak ik!  Zie ook het leuke initiatief de kookboekenchallenge van o.a. Fiekefatjerietjes.  Het is een aanzet tot het gebruiken van voedingswaren die al een tijdje in je voorraadkast staan te verkommeren.
-door al die nieuwe recepten leer ik een hoop nieuwe smaken kennen en doe ik heel wat inspiratie op!

En dus kwam ik op het idee van een Maandag Peulvruchtendag!

Ik heb al de lekkerste dingen gegeten!

Hoe doe je het?

Kookweekplan:
1. Kies een avond uit waarop je je weekplan en je weekmenu maakt.  Voor mij is dat zondagavond.
2. Denk na over wat je in huis hebt en vertrek vanuit die ingredienten.
 Ik check mijn voorraadkast, en ik ben begonnen bij net die zaken die ik al eeuwen had staan en waar ik zelden mee kookte.  Kikkererwtenmeel leidde me naar deze superlekkere vegan gevulde omelet, sojabonen naar kofta in pikante tomatensaus (vegan gehaktballetjes), pindanootjes naar deze onweerstaanbaar lekkere pad thai!
Check zeker ook je tuin, of de verswaren die je in huis hebt: waar is er op dit moment veel van?
3. Zoek een recept met de gekozen ingredienten in je kookboeken, receptenschrift of op het internet.
4. Heb je van niks te veel?  Zoek dan naar iets waar je gewoon naar verlangt.  Of al lang niet meer gemaakt hebt.  Bij mij was dat deze lasagne.  Wat een plan!
5. Geniet van het verlangen naar het lekkere eten dat je gaat maken!
6. Haal eventueel extra ingreds in huis.
7. Zet op het moment zelf alle benodigdheden samen klaar en start to cook!

Maandag Peulvruchtendag
Hoe doe je het?
1. Op jouw uitgekozen dag (bij mij dus zondagavond) heb je s avonds je kookplan opgesteld, idealiter met een op voorhand geplande linzenschotel op maandag (of een andere dag, uiteraard ;).
2. Je neemt de benodigde hoeveelheid gedroogde bonen of linzen en laat ze de hele nacht weken.
3. De volgende ochtend spoel je ze en giet je er nieuw water overheen.  In een snelkookpan hoef je de linzen slechts tien a twintig minuten te koken (bv voor je werk, reken wel nog de opwarmtijd van het water erbij vooraleer het kookt).  Daarna zet je het vuur uit en laat je de snelkookpan gewoon met deksel dicht staan, tot s avonds.  Grote kans dat je bonen of linzen dan gaar zijn!
4. S avonds kan je verder koken.
5. Gedurende de week denk je na over een volgende bonensoort die je wil uitproberen!

Wat ik al gekookt heb voor Peulvruchten Maandag:

-ik begon met heel simpele dingen:

1.chili sin carne met gedroogde rode bonen
2.de overheerlijke pompoenlasagne met rode linzen van Eva
3.sojabonen kofta (balletjes in pikante saus)
4.sojabonen curry

Wordt vervolgd!

Gembersnoepjes zelf maken

Als kind heb ik waarschijnlijk een aantal volledige snoepwinkels aan suikergoed opgegeten.  Ik kan nog steeds lyrisch worden bij de gedachte aan viooltjesdropjes, vampierentanden, zure matten, zuurtjes, dropwielen, etc etc.
Ik verzamel al jaren recepten om zelf snoep te maken, maar veel heb ik er nog niet van uitgeprobeerd...
Tegenwoordig probeer ik minder suiker te eten, omdat ik merk dat het niet goed voor me is.
Maar aangezien ik snipverkouden ben (ik ben niet bezig geweest met me preventief tegen verkoudheid te beschermen aan de hand van deze middeltjes) heb ik nu het perfecte excuus om snoep te maken: ik wil iets dat goed is voor de keel.
Gember lost slijmen op en maakt dat je weer kan ademen.  Het schijnt ook heel goed te zijn tegen misselijkheid.

Ik probeerde drie recepten uit:

Gember Karamel (naar een recept van Melanie Wenzel in het boek De beste recepten met geneeskrachtige kruiden en planten)
Nodig:
-100 gr suiker
-2 el geraspte gember
-bakpapier
Hoe maak je het?
1. Verhit de suiker in een pannetje op laag vuur, roer vaak en laat smelten tot karamel.
2. Voeg de gember toe, draag keukenhandschoenen en wees voorzichtig, want het kan spatten en blijft lang heet.
3. Laat mbv een houten lepel suikergembermengsel op een met bakpapier beklede bakplaat vallen.
4. Kom NIET in de verleiding nu al te proeven, suiker blijft langer heet dan je denkt en je kan je er lelijk aan verbranden.
5. Laat iets afkoelen, en rol dan de snoep in de gewenste vorm.
Opmerkingen:
Het is mij nog nooit gelukt om echt kneedbare snoepjes via deze methode te maken - geen idee wat er misloopt.  Bij mij zijn de karamellen altijd erg plakkerig en loperig.  Wel waren de snoepjes lekker "straf" en zoet, deed deugd aan de keel.

Gember Wijngommetjes (gebaseerd op het recept eigengemaakte winegums uit Gezond Trakteren van Amber Albarda
Nodig:
-50 ml agavesiroop
-stuk gember van ongeveer 5 cm, hoeft niet geschild te worden als het biologische is
-stuk of 4 appels
-1 el appelazijn (het oorspronkelijke recept gebruikt limoensap, wat waarschijnlijk een veel betere smaak geeft, maar ik gebruikte wat ik in huis had)
-sapcentrifuge
-1,5 tl agar agar
-vormpjes
-een zeef
Hoe maak je het?
1. Pers de appels en de gember tot je 90 ml sap hebt, en 75 gr pulp.  Vermeng.
2. Roer de appelazijn erdoor.
3. Breng het sapmengsel met de agar agar aan de kook.
4. Roer pas wanneer het begint te koken.
5. Blijf roeren tot de consistentie dikker wordt.
6. Doe in mallen, of op een plaat.
Opmerkingen:
Lekkere en ietwat gezondere snoepjes (want agave blijft ook een suiker), maar de smaak is nog voor verbetering vatbaar.  Ik beschouw ze hoedanook eerder als medicijn dan als tussendoortje.

Gember/Citroen jello (gebaseerde op het recept kruidengommetjes tegen misselijkheid van Nathalie en Sarah Schrauwen uit Handboek voor de Thuisdrogist
Nodig:
-5 centimeter gember, geraspt
-350 ml water
-rasp van 1 bio citroen
-sap van 1 bio citroen
-1,5 tl agar agar
-vormpjes
-zeef
Hoe maak je het?
1.Breng water met gember en citroen in aan de kook.
2. Maak er een sterke thee van.  Laat minstens tien minuten koken.  Ik liet het mengsel nog de hele nacht trekken, en bracht het s ochtends weer aan de kook.
3. Zeef.
4. Breng de vloeistof opnieuw aan de kook.
5. Voeg citroensap en agar toe.  Roer.
6. Haal van het vuur wanneer je merkt dat het lichtjes dikker wordt.
7. Giet in vormpjes.
8. Laat afkoelen en uitharden.
Opmerkingen:
Wow, wat een cool product is agar agar! Ik verkreeg een soort gemberdrilpudding.  De smaak is zeker nog voor verbetering vatbaar, ik proefde er met name de agar agar in door en het was niet zo zoet.  Maar opnieuw: ik beschouw het eerder als een geneesmiddel.

Wie een recept voor een gember zuigtabletje of keelpastille kent, laat het me alsjeblieft weten!
*Hatsjoe*...

Dit moet er even uit.

Ik wil het even hebben over een recente ontwikkeling die me woest maakt.  Niet alleen woest, ook triest, wanhopig, machteloos - en gefrustreerd.  Onlangs fietste ik langs de straat, en een grote vrachtwagen reed me voorbij.  Er stond een getekend, lachend roze varken op afgebeeld, en in de gauwte kon ik ook "veetransport" lezen.
Deze vrachtwagen was in een mooi, mat egaal grijs geverfd, en hij was langs alle kanten dicht.
De laatste tijd heb ik veel van zulke veetransport vrachtwagens gezien, en weet je wat me opviel?  Die vrachtwagens zien er heel anders uit dan vroeger.  Ze zijn veranderd.
Nog niet zo lang geleden kon je een camion die levende dieren naar de slachtbank vervoerde heel duidelijk herkennen.  Zulke vrachtwagens hadden langs weerskanten metalen spijlen steken, waartussen je de opeengepakte lijven van dieren kon zien.  Vaak heb ik zo varkens en koeien zien vervoerd worden.  Ik kon hen ruiken (het stonk), ik kon hen horen, en ik kon hen, door die spijlen dan wel in stukjes en beetjes, zien.
Maar het lijkt er op alsof de vleesindustrie veel geld heeft uitgegeven om de oude, "doorzichtige" vrachtwagens te doen verdwijnen, en dat ze nu in de plaats heel gewoon uitziende, netjes grijs geverfde en anonieme trucks gebruiken.
Er bestaat een gezegde: als de slachthuizen van glas waren, dan zouden mensen veel minder of geen vlees meer eten.
Zou datzelfde principe achter de transformatie van het veetransportvervoer kunnen zitten, denk je?
Zo van: hoe minder de mensen zien, hoe minder ze geconfronteerd worden met de misdaad - jazeker, de misdaad - van wat wij, de vleesindustrie, hier doen, hoe langer ze ons blijven sponsoren door ons vlees te kopen?
Karin Duve van het boek "fatsoenlijk eten" verwoorrdde het zo: het is niet omdat iedereen eraan meedoet, dat een misdaad geen misdaad is...
Een week geleden reden wij naar huis, we zaten vast achter een grote, anonieme vrachtwagen, we reden bergop.
Uit de vrachtwagen voor ons kwam een straal - water? - gespoten.  Het lekte bergaf in een spoor, voor ons uit.  Vreemd.  Toen pas zagen we de letters "veetransport" op de achterzijde van die truck staan.  Er waren geen spijlen meer om de koeien tussendoor te kunnen zien.  Maar hun ontlasting verraadde de sinistere vracht van deze er verder netjes uitziende vrachtwagen.  Hoewel, ontlasting?  Plots werd de stroom dikker, en we zagen de kleur veranderen, en de consistentie.  Overgeefsel.
Van doodsbange runderen die, veel te dicht opeengepakt en in het donker tegen een voor hun ongekende snelheid naar een onbekende bestemming worden vervoerd.
Het feit dat de vleesindustrie haar uiterste best doet om het lijden van onschuldige dieren aan ons zicht te onttrekken via fancy nieuwe vrachtwagens doet mij misselijk worden.
En vandaar deze tekst.
Ik bijt vaak op mijn tong.  Ik weet dat ik andere mensen oneindig veel meer motiveer om voor een plantaardige levenswijze te kiezen door hen niet op de nadelen van vlees eten, maar wel op de voordelen van vegan eten te wijzen: door te laten zien hoe lekker ik eet, hoe fijn ik het heb, hoe gelukkig ik ben.  Dat heb ik van the vegan strategist, link hier, de wat mij betreft beste nu levende filosoof.
Maar tegelijkertijd is er altijd het besef: het is nu dat dieren lijden.  Het is nu dat er mensen honger lijden, omdat koeien in onze contreien graan en soja uit hun velden opeten.  Het is nu dat er elke dag meer van onze wereld bedolven wordt onder vergiftigende mestoverschotten.  Het is nu...
Daarom zou ik graag, voor een keer, willen vragen om niet onverschillig te zijn.
Om vandaag dat kleine stapje te nemen: maak je volgende maaltijd plantaardig.
Veel plantaardig plezier toegewenst!

Dit moet er even uit.

Ik wil het even hebben over een recente ontwikkeling die me woest maakt.  Niet alleen woest, ook triest, wanhopig, machteloos - en gefrustreerd.  Onlangs fietste ik langs de straat, en een grote vrachtwagen reed me voorbij.  Er stond een getekend, lachend roze varken op afgebeeld, en in de gauwte kon ik ook "veetransport" lezen.
Deze vrachtwagen was in een mooi, mat egaal grijs geverfd, en hij was langs alle kanten dicht.
De laatste tijd heb ik veel van zulke veetransport vrachtwagens gezien, en weet je wat me opviel?  Die vrachtwagens zien er heel anders uit dan vroeger.  Ze zijn veranderd.
Nog niet zo lang geleden kon je een camion die levende dieren naar de slachtbank vervoerde heel duidelijk herkennen.  Zulke vrachtwagens hadden langs weerskanten metalen spijlen steken, waartussen je de opeengepakte lijven van dieren kon zien.  Vaak heb ik zo varkens en koeien zien vervoerd worden.  Ik kon hen ruiken (het stonk), ik kon hen horen, en ik kon hen, door die spijlen dan wel in stukjes en beetjes, zien.
Maar het lijkt er op alsof de vleesindustrie veel geld heeft uitgegeven om de oude, "doorzichtige" vrachtwagens te doen verdwijnen, en dat ze nu in de plaats heel gewoon uitziende, netjes grijs geverfde en anonieme trucks gebruiken.
Er bestaat een gezegde: als de slachthuizen van glas waren, dan zouden mensen veel minder of geen vlees meer eten.
Zou datzelfde principe achter de transformatie van het veetransportvervoer kunnen zitten, denk je?
Zo van: hoe minder de mensen zien, hoe minder ze geconfronteerd worden met de misdaad - jazeker, de misdaad - van wat wij, de vleesindustrie, hier doen, hoe langer ze ons blijven sponsoren door ons vlees te kopen?
Karin Duve van het boek "fatsoenlijk eten" verwoorrdde het zo: het is niet omdat iedereen eraan meedoet, dat een misdaad geen misdaad is...
Een week geleden reden wij naar huis, we zaten vast achter een grote, anonieme vrachtwagen, we reden bergop.
Uit de vrachtwagen voor ons kwam een straal - water? - gespoten.  Het lekte bergaf in een spoor, voor ons uit.  Vreemd.  Toen pas zagen we de letters "veetransport" op de achterzijde van die truck staan.  Er waren geen spijlen meer om de koeien tussendoor te kunnen zien.  Maar hun ontlasting verraadde de sinistere vracht van deze er verder netjes uitziende vrachtwagen.  Hoewel, ontlasting?  Plots werd de stroom dikker, en we zagen de kleur veranderen, en de consistentie.  Overgeefsel.
Van doodsbange runderen die, veel te dicht opeengepakt en in het donker tegen een voor hun ongekende snelheid naar een onbekende bestemming worden vervoerd.
Het feit dat de vleesindustrie haar uiterste best doet om het lijden van onschuldige dieren aan ons zicht te onttrekken via fancy nieuwe vrachtwagens doet mij misselijk worden.
En vandaar deze tekst.
Ik bijt vaak op mijn tong.  Ik weet dat ik andere mensen oneindig veel meer motiveer om voor een plantaardige levenswijze te kiezen door hen niet op de nadelen van vlees eten, maar wel op de voordelen van vegan eten te wijzen: door te laten zien hoe lekker ik eet, hoe fijn ik het heb, hoe gelukkig ik ben.  Dat heb ik van the vegan strategist, link hier, de wat mij betreft beste nu levende filosoof.
Maar tegelijkertijd is er altijd het besef: het is nu dat dieren lijden.  Het is nu dat er mensen honger lijden, omdat koeien in onze contreien graan en soja uit hun velden opeten.  Het is nu dat er elke dag meer van onze wereld bedolven wordt onder vergiftigende mestoverschotten.  Het is nu...
Daarom zou ik graag, voor een keer, willen vragen om niet onverschillig te zijn.
Om vandaag dat kleine stapje te nemen: maak je volgende maaltijd plantaardig.
Veel plantaardig plezier toegewenst!

Mijn ecologische lunchbox

Ooit bracht ik vanuit India een tiffinbox mee.
Een tiffinbox is een roestvrijstalen kommetje met een handvat en een deksel, bedoeld om je eten in mee te nemen.
Ik ben dol op mijn tiffinbox!  Mijn lunch blijft er lekker koel of net warm in, en dankzij het handvat is het boxje makkelijk aan mijn fietsstuur te bevestigen.  Geschikt voor zowel boterhammen als soep of noedels, wat je maar kan bedenken.  Bovendien ziet de tiffinbox er heel hip en mooi uit, en is hij heel gemakkelijk om schoon te maken.

Een tiffinbox gaat in feite niet kapot: eens gekocht kan je er jaren plezier van hebben, en hem doorgeven aan bijvoorbeeld je kinderen of je familie.

Een mooi cadeau, en een handig hebbeding.  Bye bye boterhampapier, aluminiumfolie en andere vervuilende verpakkingen!  En voor wie een uitgebreide lunch wil eten: er bestaan tiffinboxen met meerdere compartimenten, en zelfs met meerdere verdiepingen!

Mijn ecologische lunchbox

Ooit bracht ik vanuit India een tiffinbox mee.
Een tiffinbox is een roestvrijstalen kommetje met een handvat en een deksel, bedoeld om je eten in mee te nemen.
Ik ben dol op mijn tiffinbox!  Mijn lunch blijft er lekker koel of net warm in, en dankzij het handvat is het boxje makkelijk aan mijn fietsstuur te bevestigen.  Geschikt voor zowel boterhammen als soep of noedels, wat je maar kan bedenken.  Bovendien ziet de tiffinbox er heel hip en mooi uit, en is hij heel gemakkelijk om schoon te maken.

Een tiffinbox gaat in feite niet kapot: eens gekocht kan je er jaren plezier van hebben, en hem doorgeven aan bijvoorbeeld je kinderen of je familie.

Een mooi cadeau, en een handig hebbeding.  Bye bye boterhampapier, aluminiumfolie en andere vervuilende verpakkingen!  En voor wie een uitgebreide lunch wil eten: er bestaan tiffinboxen met meerdere compartimenten, en zelfs met meerdere verdiepingen!

Tuinevaluatie 2015

Vorig jaar postte ik hier een tuinevaluatie.  Voor beginnende tuiniers is zo n evaluatie misschien interessant.  En gevorderden pikken wie weet ook nog wat tips mee!

Tuin Evaluatie 2015

Hoe deden de groenten het?
1.Look
Een mooie, grote oogst.  Een bepaald bed dat wat meer in de schaduw ligt leverde weinig op.  We zijn van plan op dit bed makkelijke vaste groenten te introduceren.  We denken daarbij aan rabarber, doorlevende venkel, aardpeer en asperge.

2.Ui en sjalot
Hoewel wij deze groenten bijna dagelijks eten - we zijn echt verzot op uien - vinden we het heel moeilijk om ze te telen.  Het vraagt veel tijd (uit zaad opgekweekt moet je twee jaar telen voor je grote uien hebt) en plaats, en we ondervinden veel moeilijkheden.  De uien lijken niet graag te groeien op onze natte, zware grond.
De oogst stelde weinig voor.  Wel blij waren we om te merken dat de mineervlieg waar we voorbije jaren veel last van hadden, zo goed als verdwenen blijkt te zijn?!  We experimenteren verder, hopelijk met oerprei of met onze doorlevende Welsh onion (een soort grove bieslook die het wel prima doet).

3.Wortel
Ook wortel heeft het moeilijk in onze zware, natte grond.  Wij zochten eerder al naar de soort Parijse wortels (die knollen vormen in plaats van lange wortels en die beter geschikt zijn voor zware grond) maar hebben ze nog niet gevonden.  De enige oplossing lijkt om in bakken met fijner zand en compost te werken.  Wij deden het experiment om een heleboel pastinaken en wortels in potten te kweken, ook al omdat de woelmuizen onze al povere oogst opvraten, maar daar stappen we nu van af.
Wortels kweken in potten vergde te veel energie: telkens het warm was, moesten we water geven of ze droogden uit, en dus moesten we gieters en gieters (regen)water versleuren.  De wortels en pastinaken die onze potten opleverden bleken bovendien klein te zijn... 
Als oplossing hebben we nu een grote houten bak (gemaakt door onze Amerikaanse vrijwilliger) die vanonder beschermd is tegen woelmuizen met kippendraad.  De bak is gevuld met : onderste laag: karton, daarboven: houtblokken, daarboven: compost en leem (overschot van verbouwingen) en daarboven zand en nog meer compost.

4.Bieten
Povere opbrengst dit jaar, hoewel de bietjes die opkwamen en groeiden erg lekker waren.  Een betere mulching en onkruidbeheersing is nodig.

5.Pastinaak
Zie wortels...

6.Aardappel
Mooie oogst, weinig vraat (wel op bepaalde bedden, waar de woelmuispopulatie nog groot is), grote aardappels.  We zijn blij te zien dat op het specifieke deel waar we de aardappels dit jaar teelden, de grond aanzienlijk verbeterd is.  Van erg zware, dikke brokken klei is het nu korrelig en losse grond geworden, dankzij overvloedig mulchen!  Ook teelden we de aardappels dit jaar op kleine heuveltjes - makkelijker om te oogsten.

7.Pompoen
Een rampjaar voor de pompoenen!  Ze bleven allemaal klein, en leverden slechts minipompoentjes
op, en dat zeer laat op het seizoen.  Volgens ons lag het aan de droge zomer.  Een uitzondering: de pompoen die we aan de voet van een onkruidhoop plantten.  Deze pompoen werd gigantisch, wat blad en stengels betreft, en leverde minstens drie mooie dikke pompoenen op...  Waarschijnlijk had hij dankzij de onkruidhoop zowel vocht als voeding ter beschikking...

8.Courgette
Ook de courgette leverde niet echt veel op dit jaar.  Wel meer dan de pompoenen, maar normaalgezien heb je met drie planten een weelde aan courgettes, nu was het slechts af en toe genieten.  Wel heel blij met de tweedehands spiraalsnijder die ik op de kop kon tikken, en waarmee ik nu courgettini kan maken!!

9.Augurk
Het eerste jaar dat we dit probeerden: heel erg lekker, maar eveneens geen overvloed.

10.Komkommer
Hetzelfde als de augurk.

11.Meloen
Ik zaaide petit gris de rennes, de plantjes kwamen op, maar faalden nadien - door de droogte?  En ik had geen enkele meloen...  Gelukkig was de buurman zo lief om er een te komen brengen uit zijn serre!

12.Paprika en chili
Mooie en grote pepers, maar nog niet genoeg naar onze zin!  We willen een tweede serre - voorlopig nog toekomstmuziek...

13.Tomaat
Idem als de paprikaas...

14.Selder
Mooie opkomst van de selder die zichzelf had uitgezaaid, maar we waren er niet snel genoeg bij om er grote hoeveelheden van in te vriezen.  Een les voor volgend jaar. 

15.Knolselder
Het eerste jaar dat dit gewas lukte!  Een zorgenplantje, dat je binnen moet voorzaaien, maar het vormde uiteindelijk toch mooie knolletjes.

16.Prei
Mooie opbrengst, en vreemd genoeg is de mineervlieg waar onze prei de voorbije jaren onder te lijden had, blijkbaar andere oorden gaan opzoeken.  Nochtans hebben we tegen die vlieg geen actie ondernomen.

17.Snijbiet
Mooie opbrengst, veel grote bladeren.  Af en toe heb ik er leuke recepten mee gemaakt, zoals dolma s van snijbiet
en gepekelde snijbietsteeltjes.  Wat ik zeker ook eens wil uitproberen is snijbietsteeltjes hummus!

18.Peterselie
Hele goede oogst!  En nu weten we zeker dat peterselie enige schaduw verdraagt.

19.Spinazie
Zeer tevreden over de opbrengst.  Ook ontdekten we een spinaziesoort die zich heeft uitgezaaid in de tuin en aangepast aan onze tuinomstandigheden.  Deze wilde spinazie heeft een groot blad en schiet niet snel door: ideaal.

20.Basilicum
Heel goede opbrengst in potten in onze serre, we aten vaak basiliconaise (veganaise plus verse basilicum erdoor geblend) bij onze tomaten! (Zie ook vegan nieuwigheden, hier).

21.Sla
2015 was echt het sla jaar bij uitstek.  We hadden van alles gigantisch veel: snijsla, ijsbergsla, romeinse sla, krulsla, tatsoi, en zomerpostelein.  Enkel winterpostelein, veldsla en ruccola deden het minder goed.  We aten sla, slastoemp, slasoep, gewokte sla, ... tot het onze oren een beetje uitkwam!

22.Kool
Ook de kolen doen het, ondanks een late start, erg goed.  Tenminste de witte kool (als voetballen, zo groot dit jaar) en de krulkool.  Zie boerenkooltips en zelf zuurkool maken voor ideetjes.  De wittekoolsteak wil ik ook zeker proberen!

23.Erwtjes
Mooie opbrengst!

24.Sperziebonen
Goede opbrengst, we hebben er dit jaar minder van gezet omdat we nog een diepvries vol sperzie hadden.

24.Snijboontjes
Heel tevreden!
 Ik vind de driehoekige stokken waartegen ze aangroeiden, met hun rode bloempjes, echt prachtig!

25.Peultjes
Wederom een overvloedige en lekkere oogst.

Opbrengst fruit
Gigantisch veel appels, japanse wijnbes, rode bes, framboos en braambes!  Ook veel peren, zwarte bes, witte bes, kersen, krieken, en dit jaar onze eerste perziken en pruimen!!!

Vegan Nieuwigheden

Ik vind het altijd leuk om over vegan nieuwigheden te lezen.  Zoals over de spectaculaire ontdekking van aquafaba, de gezonde eierervanger, gemaakt met het kookwater van bonen!  Klinkt slecht, smaakt goed...
 
Het wordt steeds makkelijker en leuker om plantaardig te eten.  Zo gingen wij gisteren nog met onze hond (die ook vegan eet) uit eten in een nieuw vegan restaurant!  Het eten was heerlijk, en onze hond kreeg knuffels, een bakje water, en een bakje vegan hondenbrokjes - vijf jaar geleden was dat alles ondenkbaar geweest.  Een plantaardige wereld komt er aan!!!
In deze rubriek wil ik misschien niet zozeer bepaalde merken bespreken, maar wel bepaalde producten, die vegan zijn en die ik nooit eerder proefde.

Hopelijk heb je er wat aan!

Vegan Nieuwigheden

1.Amazake
Ik was benieuwd naar dit suikerloze, japanse dessert.  Amazake is gekookte rijst (maar je vindt ook haver, gierst, ... amazake) die ge-ent is met koji, een bepaald ferment.  Hierdoor wordt de rijst een ongelofelijk lekkere en zoete pap.
Ik at het als een pudding, maar je kan er allerlei kanten mee uit: in smoothies, in koekjes, cakes, ...
Ik kan bijna niet geloven hoe zoet het is, en dat zonder suiker.
Bovendien is het supergezond, en heel goed voor je darmen.

2.Chipotle
Naar dit ingredient was ik al lang benieuwd.  Het is een hete, gedroogde en gerookte peper, die vaak in een saus met look en tomaat bereid wordt.
Die chipotle is echt te gek!  Vrij pikant, dat wel, maar heerlijk vol van smaak en werkelijk superlekker.  Intrigerend is ook dat je de chipotle kan gebruiken om je vegan kazen smaak te geven.  Wij aten de chipotle saus vermengd met tomatensaus, rijst en rode bonen.

 
3.Bakbanaan
Wat een blij weerzien was dit!!!  Dankzij onze vrijwilliger uit Costa Rica, die absoluut voor ons wilde koken, maakten wij opnieuw kennis met de bakbanaan.
Toen we op reis in India waren, kochten wij in de provincie Kerala s morgens altijd een bepaalde soort gefrituurde banaan als ontbijt - streetfood.  Onwaarschijnlijk lekker was dat!  Terug in Belgie dachten we dat we die bepaalde soort banaan nooit meer zouden kunnen terugvinden (in India heb je gigantisch veel soorten bananen). 
Maar toen onze Costa Ricaan ons gefrituurde bakbanaan voorschotelde, herkenden we onmiddellijk die heerlijke, zoete en toch hartige, volle smaak.  Ondertussen vonden we, dankzij het internet, ook een recept terug van het Kerala banaan-ontbijt, dat blijkbaar pazam phori. heet.   
Bakbananen kan je zowel groen als geel (rijp) koken en klaarmaken.
Een dikke aanrader!
Wij leerden dankzij onze vrijwilliger ook palmharten en yam kennen, omdat hij er op stond dat we deze voor ons onbekende heerlijkheden moesten proeven.  Waarschijnlijk is er een wereld van verschil tussen verse palmharten en die uit een bokaal, maar echt herinnerenswaardig vond ik ze niet.  Wel een grappige textuur.
Ook de yam vond ik niet ongelofelijk speciaal, hoewel die wel lekker vulde, en ook enorm gezond is. 

4.Bramenijs
Dit ontdekte ik omdat we echt belachelijk veel bramen hadden.  Gewoon drie koppen verse bramen blenden met zoetstof naar smaak, en invriezen in friscovormpjes.  Zaaaalig!

5.Blablacar
Ok, dit is niet iets dat je kan eten, maar het past wel in een vegan levensstijl, vind ik.  Als elke autobezitter die regelmatig pendelt zijn of haar ritten online zet, dan komen er minder auto s op de baan en raken meer mensen ter bestemming.  Ik ontdekte blablacar in het kader van mijn zoektocht naar meer mobiel worden op het platteland.  (zonder rijbewijs)

6.Basiliconaise
De basilicumplantjes deden het bijzonder goed, deze zomer, en dus hadden we regelmatig grote hoeveelheden van het goddelijke kruid vers ter beschikking.  Wij zijn niet zo n pesto fans, dus bedacht mijn vriend dat hij handenvol basilicum door onze veganaise kon mixen.  Het resultaat was groen en geweldig!

7.Hele gedroogde kokoshelften
De kokosnoot is zo ongelofelijk divers.  Alweer in India proefden we voor het eerst jonge, onrijpe kokosnoot, die heel anders van smaak en structuur is dan de rijpe.  Het jonge kokosvlees lijkt echt op gekookt kippenei eiwit, en het sap is superdorstlessend en heerlijk.
Rijpe kokos is dan weer fantastisch, vers en gedroogd, in curry s en gebak.
In de winkels hier vonden we voornamelijk kokosschilfers en kokosvlokken.  Ook kokosbloem is tegenwoordig verkrijgbaar, evenals kokosvet en kokossuiker.  En onlangs ontdekten we een winkel waar de gedroogde helften van de kokos verkocht worden, zoals in India.
Niet alleen wij vinden het heerlijk om hiervan grote stukjes in noten-rozijnenmengelingen te doen, ook ons hondje geniet van deze gezonde brokjes,(zonder rozijnen, want die zijn giftig voor honden) waar ze extra hard op kan kauwen.  Voor meer vegan hondenextraas en tips, zie hier. 

8.Natto
Waar blijft toch dat goeie vegan - of op zijn minst, vegetarische - Japanse restaurant in Belgie/Nederland?  De Japanse keuken is zo rijk...  Onlangs kocht ik natto.  Dit zijn gefermenteerde sojabonen.  Het ferment dat gebruikt wordt, zorgt ervoor dat de sojabonen draderig en slijmerig worden, en dat ze naar oude kaas gaan stinken.  In het Engels wordt natto dan ook vaak stinky tofu genoemd.  Het is dus best wel een belevenis om natto te proeven.  Persoonlijk vond ik het niet lekker om zo te eten, maar dat is wat de Japanners dus wel doen, als ontbijt, met enkel rijst erbij.  Ben je het type dat marmite lekker vindt, dan is natto misschien wel iets voor jou. 
Toch vind ik natto een interessante vegan nieuwigheid, omdat 1) het met recht een superfood kan genoemd worden: o.a. door de fermentatie is dit echt keigezond, 2) omdat ik het, gemengd door een hartige schotel, wel lekker en vullend vond, en 3) omdat mensen die willen experimenteren met het zelf maken van vegan kaas met dit ingredient waarschijnlijk wonderen kunnen verrichten!

Dat was het voor deze eerste editie van Vegan Nieuwigheden, heb je tips of weet je zelf een nieuwigheid?  Ik hoor er graag van!

Eco-Aandeel

Onlangs kochten wij ons allereerste -en waarschijnlijk enigste- aandeel ooit.

We legden 250€ neer voor een aandeel bij de Landgenoten.

250 € is voor ons een serieuze hap geld.  

Toch vonden we het belangrijk om dit initiatief te steunen.

De Landgenoten is een stichting die landbouwgrond koopt en verhuurt aan bioboeren.  

Door hen te steunen maken wij mee duurzame landbouw mogelijk.

Ik vat hier de folder van De Landgenoten even samen:

Waarom?

1. Omdat bioboeren de kans moeten krijgen om te starten, zonder zich in de schulden te moeten steken.

2. Omdat het jaren duurt voor je een gezonde bodem verkrijgt.  Dan is het jammer dat al dat werk verloren gaat als een grond bv verkocht wordt aan een niet bio boer.

3. Omdat een ecologische landbouw vele voordelen biedt aan de hele maatschappij.

4. Omdat lokaal, bio en korte keten zowel economisch als sociaal duurzamer is.

In het kort vinden wij bio, dichtbij, transparant en diervriendelijk superbelangrijk.  Aan zulke initiatieven willen we bijdragen.  Lees meer over de Landgenoten en de specifieke projecten die je kan steunen op www.delandgenoten.be 

Lees meer over to bio or not to bio hier, hier en hier.  

Eco-Aandeel

Onlangs kochten wij ons allereerste -en waarschijnlijk enigste- aandeel ooit.

We legden 250€ neer voor een aandeel bij de Landgenoten.

250 € is voor ons een serieuze hap geld.  

Toch vonden we het belangrijk om dit initiatief te steunen.

De Landgenoten is een stichting die landbouwgrond koopt en verhuurt aan bioboeren.  

Door hen te steunen maken wij mee duurzame landbouw mogelijk.

Ik vat hier de folder van De Landgenoten even samen:

Waarom?

1. Omdat bioboeren de kans moeten krijgen om te starten, zonder zich in de schulden te moeten steken.

2. Omdat het jaren duurt voor je een gezonde bodem verkrijgt.  Dan is het jammer dat al dat werk verloren gaat als een grond bv verkocht wordt aan een niet bio boer.

3. Omdat een ecologische landbouw vele voordelen biedt aan de hele maatschappij.

4. Omdat lokaal, bio en korte keten zowel economisch als sociaal duurzamer is.

In het kort vinden wij bio, dichtbij, transparant en diervriendelijk superbelangrijk.  Aan zulke initiatieven willen we bijdragen.  Lees meer over de Landgenoten en de specifieke projecten die je kan steunen op www.delandgenoten.be 

Lees meer over to bio or not to bio hier, hier en hier.  

Mobiliteit op het platteland: mogelijke oplossing

Onlangs schreef ik over mobiel zijn op het platteland zonder rijbewijs: niet eenvoudig.
Je hebt de keuze tussen:
-elektrische fiets
-bussen (die een slechte service leveren en die niet vaak rijden)
-liften (niet handig als je ergens op tijd wil zijn)

Maar nu is er ook...
Blablacar!
Ik kende het nog niet, maar het is blijkbaar een internetservice die tegen een kleine vergoeding mensen samenbrengt om autoritten te delen.

Hoe werkt het?
Je schrijft je in als lifter of chauffeur.
Je zoekt een rit van plek A naar plek B.
Je krijgt een overzicht van chauffeurs die in die richting rijden.
Als je geen ritten vindt, kan je het zoeken uitbreiden van 5 tot 30 km verder.

Voordelen voor de lifter:
-goedkope rit
-mobiliteit
-sociale controle: onaangename chauffeurs kan je een slechte review geven
-een babbel

Voordelen voor de chauffeur:
-je weet dat je co2 uitstoot iets verantwoorder is als je meerdere passagiers meeneemt: je hebt een kans om ecologischer te worden
-je doet een goede daad: je helpt iemand ter plaatse geraken
-je verdient er nog een centje aan: handig, want een auto is niet goedkoop.
-je krijgt de kans om nieuwe mensen te ontmoeten
-ben je niet zo sociaal aangelegd; maar wil je toch mee bijdragen aan een schoner milieu met minder auto s, dan kan je zelfs aanduiden dat je liefst in stilte rijdt.

Dit soort systemen werkt alleen maar als mensen ervan op de hoogte zijn!  Ben je het beu om in de file te staan, vind je het erg dat je in elke auto die voorbijrijdt slechts 1 persoon ziet?
Maak dan reclame voor Blablacar!
ps ik ben niet gebonden aan Blablacar: als iemand nog een andere soortgelijke dienst kent, laat het ajb weten!

Mobiliteit op het platteland: mogelijke oplossing

Onlangs schreef ik over mobiel zijn op het platteland zonder rijbewijs: niet eenvoudig.
Je hebt de keuze tussen:
-elektrische fiets
-bussen (die een slechte service leveren en die niet vaak rijden)
-liften (niet handig als je ergens op tijd wil zijn)

Maar nu is er ook...
Blablacar!
Ik kende het nog niet, maar het is blijkbaar een internetservice die tegen een kleine vergoeding mensen samenbrengt om autoritten te delen.

Hoe werkt het?
Je schrijft je in als lifter of chauffeur.
Je zoekt een rit van plek A naar plek B.
Je krijgt een overzicht van chauffeurs die in die richting rijden.
Als je geen ritten vindt, kan je het zoeken uitbreiden van 5 tot 30 km verder.

Voordelen voor de lifter:
-goedkope rit
-mobiliteit
-sociale controle: onaangename chauffeurs kan je een slechte review geven
-een babbel

Voordelen voor de chauffeur:
-je weet dat je co2 uitstoot iets verantwoorder is als je meerdere passagiers meeneemt: je hebt een kans om ecologischer te worden
-je doet een goede daad: je helpt iemand ter plaatse geraken
-je verdient er nog een centje aan: handig, want een auto is niet goedkoop.
-je krijgt de kans om nieuwe mensen te ontmoeten
-ben je niet zo sociaal aangelegd; maar wil je toch mee bijdragen aan een schoner milieu met minder auto s, dan kan je zelfs aanduiden dat je liefst in stilte rijdt.

Dit soort systemen werkt alleen maar als mensen ervan op de hoogte zijn!  Ben je het beu om in de file te staan, vind je het erg dat je in elke auto die voorbijrijdt slechts 1 persoon ziet?
Maak dan reclame voor Blablacar!
ps ik ben niet gebonden aan Blablacar: als iemand nog een andere soortgelijke dienst kent, laat het ajb weten!

Ontsappen met de Stoomextractor

Al jaren geleden ben ik een stoomketel en bijbehorende flesjes en potjes gratis ergens gaan ophalen via de gratis stek van 2dehands.be .  Ik wist dat zo n ketel hier ooit, als we eindelijk oogst opleverende fruitbomen en struiken hadden, nog goed van pas zou komen.
Onlangs was het dan eindelijk zo ver!  We hebben de ketel getest, en zeer goed bevonden!

Hoe werkt de ketel?
Je verwarmt water in het onderste bassin.  Daarbovenop plaats je een opvangbak.
Door het kokende water komt er veel hete stoom terecht in de opvangbak.
In de opvangbak past een groot vergiet, waarin je het te stomen fruit legt.
Boven dat alles komt een deksel. 
Door de hete stoom breken de celwanden van het fruit open, en stroomt er heerlijk sap vol vitaminen naar de opvangbak.
Dat sap kan je met behulp van een rubberen slang in glazen flesjes laten lopen.
Je hebt een klemmetje nodig (een soort wasknijper) opdat het sap enkel er uit loopt wanneer jij dat wil.
De glazen flessen moet je een half uurtje op lage stand steriliseren in de oven. 
Je hebt een "tang" nodig om de flessen tijdens het vullen vast te houden.
Op de fles komt een rubberen bandje, met daarop nog een glazen deksel, dat op zijn plaats gehouden wordt door twee metalen klemmetjes.
Doordat het sap kokend heet in de flessen wordt gedaan, tot 1 cm van de rand, trekt het geheel vacuum.
Het sap blijft maandenlang houdbaar!
Wij probeerden appel-bramensap uit, maar er zijn nog zo veel combinaties mogelijk!
En het fijne aan de sapper is dat je er minder werk mee hebt, zeker voor grote hoeveelheden: appels hoeven niet geschild en mogen met klokhuis en al de bak in.  Heb je nog schillen of restjes van ander fruit, dan kunnen die er ook bij in.
Ook van groenten kan je sap trekken, maar dat hebben we nog niet geprobeerd.
Tot slot kan je met de sapper ook eenvoudigweg je groenten stomen: lekker en gezond!