Het Afscheidscadeau van de Bijen

Een tijdje terug meldde ik met grote droefheid dat beide bijenvolkeren in onze tuin gestorven waren. 
Allebei gingen ze schijnbaar gezond en zonder varroa misvormingen de winter in.  De kasten waren ook nog vol met honing...
Toen schreef ik dat ik dus nu met een hoop zoetigheid met een bittere nasmaak zat... maar ondertussen ben ik dolblij met dat laatste afscheidscadeau van mijn bijen. 
Het lijkt er namelijk op dat ik van mijn hooikoorts verlost ben, en ik vermoed dat de (zeer lokale) honing van mijn bijen daarmee te maken heeft. 
Al sinds ik de kasten leeghaalde eet ik s morgens ongeveer 2 eetlepels honing bij mijn ontbijt.
Sinds een zevental jaar lijd - of leed!- ik aan hooikoorts.   
Normaalgezien kan ik de klok gelijk zetten op de start van mijn hooikoorts.  De symptomen beginnen altijd in alle hevigheid op de eerste mei.  Dat weet ik zeker, omdat we die dag elk jaar traditiegetrouw naar een rommelmarkt in de geburen gaan en ik dan plots een zakdoek nodig heb.  
De symptomen: jeukende ogen, gezwollen en kriebelende keel, doorlopend snot en regelmatig hevige niesbuien. 
Het eerste jaar nam ik iets homeopathisch tegen de hooikoorts.  Het volgende jaar werkte dat niet meer.  Ik probeerde een ander middel, dat het jaar daarna ook niet meer werkte.  Uiteindelijk nam  ik zyrtec - tegen mijn zin omdat ik daar moe van word.  En ook zyrtec had na een jaar nauwelijks nog effect!
De hooikoorts is niet volledig weg - heel af en toe snotter ik nog een beetje en nies ik een keer.  Maar wat een verschil!  Waar ik tevoren leed aan hooikoorts van een schaal op 10 "scoorde" ik 10, terwijl ik nu eerder 2 op 10 haal. 
Wat is er anders dan andere jaren? 
1.Ik eet veel minder brood.  s Morgens eet ik haver met honing, en s middags meestal restjes. 
2.Ik eet minder suiker. 
3.Ik ben een aantal maanden voor de start van het hooikoortsseizoen met elke dag 2 eetlepels honing begonnen van eigen bijen. 
Misschien ligt het dus niet enkel aan de honing. 
Ik ben in ieder geval heeeeeeeeeeeeeel erg blij en dankbaar dat ik van die allergie verlost ben, zeker omdat het zo vermoeiend is en altijd plaatsvindt in net die drukste maanden van het tuinseizoen!
Nu nog hopen dat nieuwe bijen binnenkort de weg vinden naar mijn tuin, want het is stil zonder hen...