Ze stillen de honger, ze zijn erg gezond, en ze bevatten veel eiwitten. Heel bijzonder is dat de zaadjes, als je ze in water weekt, een soort gellaagje vormen en indikken. Dat maakt chiazaad ideaal voor rauwe puddings, pappen, eivervangers, en dergelijke meer.
Lijnzaad (van de vlasplant) heeft diezelfde gelvormende eigenschap, maar chiazaadjes smaken neutraler.
Een groot nadeel is dat chia in de winkel enorm duur is.
Dus bedacht ik me dat ik het mogelijk zelf zou kunnen telen.
Ik nam wat biologische chiazaadjes die ik in de winkel gekocht had, en zaaide ze in maart binnen in een bakje.
De meeste plantjes ontkiemden, maar werden erg spichtig en lang. Uiteindelijk verdroogden ze.
Ik zaaide nogmaals enkele chiazaadjes in april, en ditmaal verzorgde ik hen iets beter. Eind mei zette ik de potjes in de serre. Daar groeiden ze lustig verder.
Ik ben echter een vreselijke uitsteller als het op overplanten aankomt, en ik moet tot mijn schande toegeven dat ik de chiaplanten (die inmiddels meer dan een meter lang zijn) niet heb overgeplant... Ik heb de potjes wel op de serregrond gezet en ik vermoed dat ze, omdat ik hen regelmatig water gaf, geworteld hebben door de potjes heen.
Ze werden steeds maar langer en langer - en vielen vaak omver - tot ze nu, uiteindelijk, in november (!) zijn beginnen bloeien. (zie foto onder)
Of ik hier nog zaadjes uit zal kunnen winnen, valt te betwijfelen. Maar nu weet ik tenminste dat ik de chiazaden beter al in februari kan zaaien. En natuurlijk dat ik sneller moet leren overplanten! Misschien is het nog beter om de chia binnenhuis, als kamerplant, te telen - tenminste, als je een zonnige plek hebt...
.JPG)
de chiaplanten hebben nog prachtige bloemen gemaakt, maar zijn helaas bezweken met de eerste nachtvorst...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten