De Keuze voor Bio

Even een lang verhaal om mijn overstap naar bio te verklaren...
Een aantal jaar geleden leefde ik op mijn allerzuinigst.  Het liefst wou ik zo weinig mogelijk werken voor een baas, om in de plaats daarvan me te kunnen verdiepen in het moestuinieren, het schrijven van boeken, het in eigen behoeftes voorzien, quoi.
Zonder betaald werk lukte het echter niet om rond te komen.  We zijn een beetje onafhankelijker geworden door een eigen huis, maar de lening moet wel nog afbetaald worden. 
Het ideale compromis was een deeltijdse job.  Heel wat mensen bekijken mij met een scheef oog als ik vertel dat ik deeltijds werk, terwijl ik geen kinderen, andere baan of bijkomende studies heb.  Nochtans zou onze maatschappij er, in mijn ogen, heel wat mooier kunnen uitzien als veel meer mensen deeltijds zouden werken.  Daar bestaan zelfs studies over!  Minder tijd op de werkvloer zorgt ervoor dat je meer tijd kan besteden aan pakweg vrijwilligerswerk, of aan met zorg bereide maaltijden, of aan mekaar. 
In ieder geval, mijn vriend en ik doen onze job allebei graag, maar we vinden het eveneens fijn om de resterende tijd aan andere zaken te besteden: het leven hoeft niet alleen om je werk te draaien. 
Minder werken betekent meer tijd, maar uiteraard ook minder geld.  En dus verdiepte ik mij in de kunst van het zuinig leven.  Besparen kan enorm uitdagend zijn - een heerlijke denkoefening.  Op zowat alles valt er op creatieve wijze wel iets te beknabbelen.  Een van de gevolgen van mijn zuinige jaren was dat ik zoveel tips leerde kennen dat ik besloot ze op te schrijven, en zo werd mijn idee voor een Zelfvoorzieningsbijbel geboren. 
Op eten valt heel wat te besparen.  Door veganistisch te gaan eten, gaven we plots gigantisch minder geld uit aan "nog rap een broodje/koffiekoek/..." halen.  En het leerde ons om zelf met creatieve - en lekkere - oplossingen op de proppen te komen. 
In de supermarkten kan je heel wat besparen door prijzen te vergelijken.  Ik werd daar een kei in.  Altijd de allergoedkoopste prijs of de meest voordelige promo. 
Biologisch eten was niet voor ons weggelegd, dacht ik.  Het was te duur.  Wij konden dat niet betalen.  Wij konden daar geen geld voor opzij leggen.  Dan beter goedkoper. 
Heel langzaam is die gedachtengang omgedraaid.  Het begon, denk ik, met citroenen.  Bakken is iets wat ik erg graag doe en waar ik ook goed in ben geworden.  Omdat we ons voorgenomen hadden geen eieren en melk meer te kopen (we kunnen ons geld echt niet uitgeven aan bedrijven die dieren op zo'n afschuwelijke manier als dingen behandelen) heb ik me verdiept in het vegan bakken. 
Heel interessante materie!  En voor heel wat cakes is citroenschil de ideale smaakmaker.  Maar hoe meer ik las over de met gif behandelde schil van de citrusvruchten, hoe enger ik die goedkope citroenen vond.  Bij de bio's was er geen gevaar.  En mensenlief, wat een verschil in kwaliteit!
De bio-citroen maakte nieuwsgierig: zou het met bio-appels net zo zijn?  En sla?  En worteltjes? 
De gezelligheid van de lokale biowinkel kon me na een tijdje meer verleiden dan de allerlaagste prijs van de supermarkt.  En de smaak van de groenten en het fruit was echt van topkwaliteit.  Dat stemde tot nadenken: hoe is het in feite mogelijk dat wij groenten die met kankerverwekkende producten behandeld zijn als "normaal" bestempelen, terwijl bio nog steeds iets "speciaals" is?
Biologisch voedsel stelde niet teleur.  Telkens ik ging winkelen, probeerde ik een nieuw product in biologische vorm uit te proberen dat we tevoren in "gewone" versie hadden aangekocht.  Bloem voor ons brood en ons gebak, daarna pasta, dan tomaten in blik, witte bonen in tomatensaus, ...  De allerlaatste producten die we zo omgezet hebben, zijn olie, voor onze veganaise, en balsamico azijn.
En de prijs?  Die was plotseling niet meer het allerbelangrijkste.  Ik bedacht dat mijn geld een krachtig signaal kan zenden aan de maatschappij.  Ik gebruik het liever om een biobedrijf mee te sponsoren dan om een al mirjardaire supermarktfamilie nog rijker te maken.  Het geeft een goed gevoel om te bedenken dat ik mee help de biolandbouw te ondersteunen.
Ik koop ook nog steeds bijna enkel de ruwe producten, de basis: geen muesli, maar havervlokken en speltvlokken.  Geen koekjes, maar wel rozijnen en rietsuiker, of ahornsiroop.
Wat is er belangrijker dan eten, om je geld aan uit te geven?  Zou kwalitatief hoogstaand eten niet een zekere prijs mogen hebben?  Ik geef in feite liever veel geld uit aan lekker, gezond en niet-vervuilend voedsel dan dat ik het besteed aan brol uit de fabriek in China.  Want zo gaat het vaak: mensen klagen over die hoge bioprijzen van het eten, maar leggen wel zonder verpinken een klad geld neer voor een flatscreen tv die na 5 jaar al weer uit de mode, of kapot zal zijn.  
 En dus kijk ik niet meer naar de prijs van mijn eten (of toch minder!).
Ik koop:
-bio
-zo lokaal mogelijk (lokale kleinhandel, en als het niet anders kan, lokale biosupermarkt of supermarkt waar ze bioproducten verkopen)
-seizoensgebonden
-basisproducten (zo weinig mogelijk bereide producten)
-enkel plantaardige producten