In 2012 schreef ik al mijn frustratie rond kerst en vervuiling, vooral door onzinnige cadeaus, hier neer. Mijn vriend en ik hebben een heel ander idee over kerst en geven dan de meeste mensen - althans, toch binnen onze familie. Maar...drie jaar later is er toch wel wat veranderd!
Ten eerste waren mijn vriend en ik erg blij dat we dit jaar volledig vegan konden eten. Zo moet mijn mama niet extra koken, en kunnen we toch plantaardig en "chique" eten. We hebben zelf een bevriende vegan catering gevonden, maar we zagen ook vegan aanbod in de stad, en zelfs mijn ouders kennen nu een cateraar die volledig plantaardig kan koken!
Wij pakken nog steeds onze cadeautjes in krantenpapier in. De rest van de familie is ons daar (nog) niet in gevolgd, maar ze waren wel akkoord met ons idee om geen cadeaus meer te kopen voor de volwassenen. Wij hebben namelijk alles al! Voor de kinderen waren er wel nog cadeaus, maar geen drie per kind per cadeaugever meer.
Ik vind het steeds moeilijker om een echt leuk kadootje te vinden voor de kinderen. Zij hebben namelijk ook alles al. Brandweerwagen? Vijf verschillende merken!
OOOOooooverdaad!
Zelf kunnen de kinderen daar niets aan doen. Zij nemen gewoon aan wat de volwassenen hun geven en aanleren. Op het kerstfeest van de andere tak van de familie hadden ze de dag ervoor ook al verschillende cadeaus gekregen.
Aan verschillende "symptomen" kon je merken dat het ook voor hen te veel was:
-ze waren slechts vijf minuutjes geinteresseerd in wat ze gekregen hadden, om daarna af te dwalen of naar het volgende cadeautje te fladderen. Volgens mij vinden kinderen de verrassing het allerleukste, niet het materiele cadeau zelf...
-een lichtjes teleurgestelde oma vertelde dat ze de volgende ochtend nog ongeopende pakjes had gevonden. De kinderen waren die vergeten, of ze hadden er gewoonweg geen interesse meer voor. Volgens mij hadden ze... genoeg.
Maar... wat me heel erg opviel, dit jaar, was dat ook de ouders er genoeg van hadden, van al die overdaad!
"Oh, nee," kreunde mijn schoonbroer bij het zien van een mini-helikoptertje. "WEER zo'n cadeau dat binnen de vijf dagen kapot zal zijn. Al die BROL cadeaus," voegde hij er zuchtend nog aan toe.
Ik was geïntrigeerd!
Mijn schoonbroer knikte in de richting van twee spiksplinternieuwe gezelschapsspeldozen: "En al die spelletjes, verschrikkelijk! Wij hebben er thuis, zonder overdrijven, honderd, en er wordt NOOIT mee gespeeld!"
Die uitspraak maakte me nog nieuwsgieriger. Ik ben namelijk de laatste tijd, nu mijn huis wat beter verbouwd en ingericht is geraakt, heel erg bezig met het wegdoen en opruimen van overbodige spullen. Na het lezen van "Opgeruimd" van Marie Kondo heb ik ervaren hoe heerlijk het is om een overzichtelijk huis te hebben. Binnenkort schrijf ik daar zeker meer over!
Maar tijdens het feest wilde ik dus meer weten: "Hoe doen jullie dat dan, al dat speelgoed opbergen en wegzetten?" vroeg ik mijn schoonbroer.
"Dat wil je niet weten! Heel het huis steekt vol!"
Hij leek oprecht boos, gefrustreerd en zelfs licht wanhopig over de situatie. En eerlijk gezegd, gezien de hoeveelheden speelgoed die zijn kinderen alleen al die namiddag vergaarden - ik zou er ook moedeloos van worden. Ik zou niet weten waar ik al die "brol" moest bewaren.
Ik concludeerde uit onze conversatie dat het geven van kerstcadeaus simpelweg verspilde energie is.
Zowel ecologische energie (al dat plastic, al die uitlaatgassen bij het vervoeren van het speelgoed, al de giftige stoffen die vrijkomen wanneer afgedankt speelgoed verbrand wordt, enzovoort) als mentale energie: waar berg je het in godsnaam allemaal op, waarom spelen die kinderen er nooit mee, al die energie die in al die brol kruipt!
Verder is er ook nog de verspilde energie die je steekt in het zoeken naar een cadeau dat origineel is: zoekstress. Originele cadeaus bestaan volgens mij gewoon niet meer, want er is eenvoudigweg te veel.
Het was om moedeloos van te worden, dat inzicht.
Niet alleen het idee dat er zoveel verspilde energie gepaard gaat met kerst maakte me moedeloos, ook het feit dat mijn vriend en ik na al die jaren nog steeds de enigen zijn die plantaardig eten was niet echt iets om vrolijk van te worden.
Ik blijf het er moeilijk mee hebben, dat volwassen, intelligente mensen blijkbaar keer op keer bewust de keuze maken om ook deze kerst vis en vlees te blijven eten. Terwijl aan zo'n maal zo enorm veel nadelige gevolgen verbonden zijn. Ik wil niet zeuren, je kent die gevolgen: waterverspilling, opwarming van de aarde, ontbossing, mestoverschotten, dierenleed, obesitas en in armere landen: honger.
Daar kwam nog bij dat ik een bericht kreeg van een vriendin, die niet van mijn blog afwist. Per toeval had ze de tekst over kerst die ik schreef ontdekt. Heel lief liet ze me weten dat ze er veel steun aan had gehad, gisteren, na haar kerstfeest. Ze was een beetje ziek geworden van alle afval en onnodige overdaad die ermee gepaard gingen. Dat mensen zo onbewust, en zo onduurzaam kunnen leven, schreef ze. Het is om depressief van te worden.
Maar... depri worden helpt niet. Optimisme is onze morele plicht!
Ik vermoed dat mensen niet expres denken: en nu zullen we deze kerst nog eens EXTRA veel afval maken, nah!
Ik denk, ik hoop, dat mensen niet onverschillig zijn ten opzichte van de aarde, en de dieren. Ik vermoed dat er andere redenen zijn die hen tegenhouden om van kerst geen eco feest te maken. Ik denk dat ze bang zijn voor verandering, dat ze bang zijn om van het stramien af te wijken. Ik denk dat ze bang zijn dat het moeilijk is.
En.... Er is hoop. Echt waar!
Ten eerste is er het steeds groeiende aanbod aan plantaardig eten. Plantaardig eten wordt steeds makkelijker en bereikbaarder. Ook zijn er tal van initiatieven die je leren hoe je een cadeautje feestelijk en toch duurzaam kan inpakken.
En zelfs met de cadeautjes gaat het de goede kant uit: deze namiddag hebben we kerstfeest bij de familie van mijn vriend. Zijn broer stelde zelf voor om dit jaar geen cadeaus meer te geven aan de volwassenen. Wij hebben alles al, zei hij.
Dat klonk als jingle bells in onze oren!
Hij kon het de oma's niet aan doen om geen cadeaus voor de kinderen te kopen, zei hij ook. Maar hij stelde voor om iets te geven waar zijn drie kinderen samen mee kunnen spelen. En hij hintte dat het iets als een veggie kookboek mocht zijn. Zijn oudste dochter wil namelijk geen vlees meer eten dat aan een dier gelinkt is! En dus hebben wij eco-knutselmateriaal en een vegetarisch kookboek voor kinderen gekocht!
Het wordt nog beter! De broer stelde eveneens voor om, kwestie van toch een leuke feesttraditie te hebben, het bedrag dat normaalgezien besteed zou worden aan de cadeaus voor de volwassenen te doneren aan een goed doel. Hij wou zijn kinderen iets leren over de oorspronkelijke betekenis van kerstmis, en over geven.
Straks mag ieder een goed doel naar keuze verdedigen: spannend!
Welk goede doel verdedigen mijn vriend en ik? Eva vzw natuurlijk! Steun je Eva, dan steun je vier goede doelen in één: het regenwoud, de dieren, het klimaat, en de boeren in het Zuiden.
Van de Eva website geplukt:
Beeld je eens in dat je in elke brasserie, in elke bedrijfskantine en in elk ziekenhuis gezond en lekker plantaardig eten vindt. Wat een enorme impact zouden we daarmee niet kunnen hebben op de CO2-uitstoot, de gezondheidszorg en het dierenwelzijn in ons land! Met 750 giften van 40 euro kunnen we een halftijdse kracht inzetten om Vegucation verder uit te werken en dit doel bereiken. Doe je mee?
Straks verdedigen wij Eva, wens ons succes!
En een zalige kerst aan iedereen :)
