Onlangs hielden we met vrienden een vegan filmavond - erg gezellig!
Ik vond het leuk om te bedenken wat je bij zo'n filmavond als snack kon eten, want iedereen zou zelf een hapje meebrengen.
Mijn vriend en ik gingen voor vegan burgertjes, tussen zo'n typisch hamburgerbroodje met sesamzaadjes. We maakten Indische
cutlets en kikkererwtenburgers, en belegden de broodjes met veganaise (homemade), ketchup, sla uit de tuin en een schijf in de oven geroosterde rode biet. Verder nog met augurkjes die iemand zelf ingemaakt had - heerlijk - en gebakken uiringen.
De anderen brachten een heerlijk verwarmende soep mee, oldschool worteltjes met vegan cocktailsaus, een geweldige aardappelsla, en een crumble als dessertje.
Ik denk dat ook gekruide nootjes en popcorn, zelfgebakken groentechips en samosaatjes super zouden kunnen zijn bij een film, evenals diepgevroren stukjes banaan die je dan in een warme chocoladesaus dipt.
Voor herhaling vatbaar!
We keken naar "
The East."
Die film gaat over een anarchistische groepering - The East - die acties organiseert waarbij ze degenen die op dit moment mee schuldig zijn aan de verwoesting van de planeet persoonlijk aanvallen.
Een beetje zoals in die andere geweldige film, "
The Educators," dus - alleen ging het nu om werkelijk gevaarlijke acties. Volgens The East verdienen de mensen tegen wie ze hun acties richten (CEO's van schadelijke bedrijven etc) het niet om te genieten van de rijkdom die ze op de kap van de planeet vergaard hebben. Ze moeten persoonlijk met hun daden geconfronteerd worden, ze moeten zich bewust worden van hun immense verantwoordelijkheid.
Het was een interessante film, maar wel eentje die mij voor een persoonlijk dilemma stelde.
Naar mijn mening loopt er op dit moment enorm veel fout in de wereld.
Tegelijkertijd vind ik dat je niemand kan overtuigen met geweld.
De wereld veranderen begint daarom bij jezelf, want jezelf en je eigen gewoontes veranderen is wel mogelijk. Individuele acties (enkel plantaardig voedsel kopen, weinig vervuilen, fairtrade steunen, enzovoort) zijn voor mij enorm belangrijk. Door je eigen principes na te leven kan je, mijns inziens, ook anderen beïnvloeden. Op die manier veranderen we samen de wereld: eens er een bepaalde hoeveelheid van mensen bereikt is die hun gedrag aanpassen volgen de anderen.
Dan is er een ommekeer en is er een bepaald probleem opgelost en ziet de wereld er een stukje beter uit. Voorbeelden: het afschaffen van de slavernij, gelijke rechten voor vrouwen, etc.
Er is echter een groot probleem: deze aanpak (leven naar je eigen principes) werkt wel degelijk, maar het gaat enorm traag om werkelijk verandering ten goede te bekomen. Dat is een proces van jaren, en misschien vaker van eeuwen.
En in tijden van klimaatveranderingen hebben we misschien geen eeuwen meer...
Het dilemma:
Ondertussen zijn er bedrijven, en mensen, die meer verantwoordelijk zijn dan anderen voor wat er mis gaat in de wereld. Denk aan Monsanto. De CEO van Monsanto zorgt er persoonlijk mee voor dat insecten (waaronder bijen) uitsterven door het agressief promoten van de insecticiden die het bedrijf produceert. Het hele bedrijf is meer dan andere bedrijven verantwoordelijk voor deze sterfte. En alle gewone mensen die het spuitmiddel
round up kopen, helpen eveneens bewust of onbewust mee aan het versneld uisterven van insecten - met allerlei kwalijke gevolgen vandien.
Maar degene die in dit verhaal het meeste verantwoordelijkheid draagt, is toch die Monsanto CEO. Zijn keuzes zijn bepalend.
Machtige bedrijven zoals Monsanto, voor wie enkel winst telt, groeien schrikbarend snel. Ze verkrijgen almaar meer geld, en dus ook almaar meer macht. Zij verkeren in de mogelijkheid om de wereld drastisch te veranderen (denk aan genetisch gemanipuleerde planten, en aan patenten op planten en zaaigoed, aan vervuiling, ...). Ook beschikken ze over zoveel geld dat ze makkelijk beïnvloedingscampagnes (agressieve reclame) kunnen betalen.
Dit soort bedrijven kan dus uiteindelijk veel sneller en op veel grotere schaal negatieve veranderingen in de wereld teweeg brengen - oneindig veel sneller dan wij als individuen die ethischer proberen te leven dat kunnen met positieve veranderingen.
De enige manier om zulke bedrijven tegen te houden, is, denk ik, met geweld.
Want als we er op een of andere manier met vreedzame gesprekken in zouden slagen om de CEO van Monsanto ervan te overtuigen dat hij fout bezig is, dan staan er onmiddellijk vijftig anderen klaar om zijn plaats in te nemen. Het geld en de macht die daarmee gepaard gaan, zijn namelijk heel verleidelijk.
Maar als er een bepaalde groepering, zoals the East, de personen aan de top van dit bedrijf zou bedreigen met acties die tegen hen persoonlijk gericht zijn, dan zouden anderen wel twee keer nadenken vooraleer ze die hoge functie bij dat bedrijf zouden aannemen. Uiteindelijk zou zo'n bedrijf er dan de brui aan moeten geven, of naar aanvaardbare alternatieven moeten zoeken.
Helaas beland je dan weer bij "overtuigen met geweld".
In ieder geval is mijn dilemma:
is wat ik doe en hoe ik probeer te leven genoeg, of is er veel meer nodig, zoals onmiddellijke actie tegen de grote nefaste bedrijven van dit moment?
In ieder geval: ik heb respect voor de moed en de toewijding van alle actievoerders.
