Onkruidmanagement: Vegan Wildpluk recept zevenbladlasagne en heermoesmulch
Met het warme en vochtige weer is vooral het onkruid spontaan gegroeid. Ik zeg onkruid uit de macht der gewoonte, want ik gebruik heel vaak planten als brandnetels en kamille, die door velen als plagen worden beschouwd.
Zevenblad staat gekend als zo'n plaag. Maar in Zweden, waar ze niet zo'n warme zomers kennen, is het zevenblad geliefd als een goeie bodembedekker. Wat mij betreft: zolang het eetbaar, geneeskrachtig of heel erg nuttig is voor de dieren vind ik het allemaal niet zo erg.
En dus heb ik van het overtollige zevenblad lasagne gemaakt: regelmatig plukken van het blad ontmoedigt de plant. De bladeren die ik niet gebruik laat ik gewoon liggen, als mulch.
Ook de paardenstaarten, zoals heermoes vaak genoemd wordt, die kent iedereen. Het zijn die planten uit de oertijd (heel lang geleden groeiden er blijkbaar een soort verwante aan heermoes als boom) die je nooit meer wegkrijgt.
Heermoes is inderdaad bewonderenswaardig krachtig. Je ziet de plant vaak als eerste opduiken op plaatsen waar stevig met gif gesproeid is. In de natuur zie je praktisch nooit kale grond: de naakte aarde moet beschermd worden tegen erosie en verwoestijning, en dus is het aan de krachtigste en sterkste planten om daar als eerste voor pionier te spelen.
In mijn tuin wil ik geen gif gebruiken. Daarom probeer ik de heermoes niet uit te roeien, maar zoek ik er een nuttige besteding voor. En het toeval wil nu dat heermoes uitermate geschikt is als mulchmateriaal. Ik pluk boeketjes heermoes die ik daarna verspreid rond de plantjes die ik wil behouden. De paardenstaarten verdrogen en verschrompelen langzaam, terwijl ze de aarde eronder rul en vochtig houden.
Verder moet ik die andere gekende toepassing van heermoes, als schuursponsjes voor pannen, nog steeds eens uitproberen. Ik gebruikte de gedroogde en verpulverde paardenstaarten al als tandpoeder: het bevat veel kiezelzuur, en zou goed voor de tanden zijn. Tot slot wil ik er ook nog eens een theetje van trekken, bijvoorbeeld na het nuttigen van de zevenbladlasagne!
Vegan Wildpluk Recept: Zevenbladlasagne
Nodig:
-twee vergieten vol zevenblad, liefst zonder steeltjes
-1 blik tomaten of verse tomaten
-1 doosje sojaroom
-2 uien, gesnipperd
-look naar believen, geperst
-optioneel: worteltjes (ik gebruikte een restje gestoofde wortels van de dag voordien)
-kruiden naar believen zoals oregano
-paneermeel of gistvlokken
Voor de pasta:
-gekochte lasagnevellen of zelfgemaakte: voor 2 personen
-200 g bloem
-snuf zout
-water
-olijfolie
Hoe maak je het deeg?
1.Kneed de bloem met het zout en wat water tot je een soepel deeg hebt.
2.Zet een half uur weg
3.Verdeel in kleine porties en rol uit tot lasagnevelletjes of draai door een pastamachientje
4.Breng een pot water aan de kook, voeg olijfolie toe. Vul een tweede pot met koud water.
5.Kook de velletjes afzonderlijk tot ze bovendrijven, koel daarna af in het koude water en laat dan uitlekken.
De lasagne zelf:
1.was het zevenblad en hak het in kleine stukjes
2.Stoof de ui met de look in olijfolie, kruid naar smaak.
3.Voeg de tomaten met de eventuele worteltjes toe en een kopje water, laat sudderen tot het wat dikker geworden is.
4.Kook ondertussen het zevenblad kort in een grote pot, en laat uitlekken.
5.Stoof ondertussen de ui in wat olie. Voeg dan het zevenblad en eventueel een weinig kookvocht toe, stoof eventjes, en roer dan de sojaroom erdoorheen.
6.Vet een ovenschaal in met olijfolie. Verwarm de oven voor op 200 graden.
7.Begin met een dunne laag tomatensaus, leg daarop een reeks pastavellen. Daarop komt de zevenbladroomsaus, dan opnieuw pasta, enzovoort. Eindig met een laagje tomatensaus waarop je wat paneermeel of gistvlokken (eventueel gemengd met kruiden en zout) strooit.
8.Zet de schaal in de oven, verlaag de temperatuur tot 180 graden, en laat 35 minuutjes bakken.
9.Weg zevenblad!
Wil je weten hoe je je eigen lasagnevellen kan drogen en bewaren, klik dan hier:
http://dezelfvoorzieningsbijbel.blogspot.be/2013/03/zelf-lasagnevellen-maken-en-drogen_4003.html