zondag 25 maart 2018

Straatopruim: plogging!

Vorig jaar deden we hier, aan het begin van de lente, al eens mee aan de straatopruimactie.
Voordeel (en nadeel) is dat je al het afval langs onze wegen nu het gras nog laag staat duidelijk kan zien liggen lelijk zijn.
Nadeel aan nu de straat opruimen is dat het, zoals dit jaar, nog erg guur en koud kan zijn.

Ik kan het internet wel volschrijven met bedenkingen over hoe gek ik het vind, dat mensen hun afval zomaar weggooien in de natuur.

Maar laat ik er iets positiefs van maken: onlangs las ik over "plogging", een nieuwe trend die in Zweden ontstaan is. Daar, en ondertussen ook hier, combineren nu heel wat joggers het hardlopen met het "plocka" (opplukken) van afval tijdens hun rondje. Het oprapen van afval langs hun route biedt de lopers extra buigoefeningen, en zo maken ze ook ineens hun omgeving weer mooi: twee vliegen in één klap!
Of, omdat dit een vegan blogje is, "twee wortels met één mes gesneden" (vrij vertaald naar de verdiervriendelijkte spreekwoorden van Vegan Vittles)!

Omdat ik toch elke dag de hond uitlaat, neem ik vanaf nu (wanneer het niet regent of vriest), een zakje mee op mijn wandelingen. Ik verzamel in die zak alle rommel die mensen in de berm hebben gegooid. Thuisgekomen doe ik het afval in de speciale zakken die de gemeente hiervoor uitdeelt. Eens vol, kunnen ze naar het gemeentehuis.

Wij komen soms een local tegen, die elke dag dezelfde wandeling maakt, en die elke dag langs zijn traject de rommel die hij ziet liggen meeneemt naar één centaal punt (een lantaarnpaal). Heeft hij uiteindelijk zo een
hele berg verzameld, dan komt hij alles in een grote zak opladen, en die brengt hij dan naar het containerpark.

Eerste opgeraapte afval! 


Het is mooi, hoeveel mensen, zelfs met het koude weer, ik in de weer zag met rommel opruimen in de bermen, tijdens deze Straat Opruim Week.

Aan de andere kant is het wel bizar, dat vrijwilligers de rommel moeten gaan opkuisen van anderen. Een repressievere maatregel die wordt voorgesteld, is statiegeld heffen op de blikjes en flesjes die tegenwoordig in de bermen lijken te groeien. Toch blijkt dat deze maatregel wel werkt, in landen die hem al hebben ingevoerd. O.a. Velt heeft zich aangesloten bij deze alliantie.

Vreemd genoeg zijn er partijen die tegen dat extra statiegeld zijn.

In mijn vorige opruimverslag schreef ik al, dat  enkele vervuilende grote merken overduidelijk het meest aanwezig zijn, in onze verder mooie groene bermen. Coca cola, bv. Wat mij betreft mogen die bedrijven — uiteindelijk de hoofd"schuldigen" voor de aanwezigheid van die rommel in onze wereld — de kost van het opruimen betalen, om nog maar te zwijgen van de kosten voor milieuschade en dierenleed dat uit de vervuiling en overlast door al dat afval volgt. Volgens mij maken die bedrijven daar meer dan genoeg winst voor.

Neem jij ook afval mee wanneer je gaat wandelen? Of ken je iemand die systematisch zijn/haar afval weggooit in de natuur?

Straatopruim: plogging!

Vorig jaar deden we hier, aan het begin van de lente, al eens mee aan de straatopruimactie.
Voordeel (en nadeel) is dat je al het afval langs onze wegen nu het gras nog laag staat duidelijk kan zien liggen lelijk zijn.
Nadeel aan nu de straat opruimen is dat het, zoals dit jaar, nog erg guur en koud kan zijn.

Ik kan het internet wel volschrijven met bedenkingen over hoe gek ik het vind, dat mensen hun afval zomaar weggooien in de natuur.

Maar laat ik er iets positiefs van maken: onlangs las ik over "plogging", een nieuwe trend die in Zweden ontstaan is. Daar, en ondertussen ook hier, combineren nu heel wat joggers het hardlopen met het "plocka" (opplukken) van afval tijdens hun rondje. Het oprapen van afval langs hun route biedt de lopers extra buigoefeningen, en zo maken ze ook ineens hun omgeving weer mooi: twee vliegen in één klap!
Of, omdat dit een vegan blogje is, "twee wortels met één mes gesneden" (vrij vertaald naar de verdiervriendelijkte spreekwoorden van Vegan Vittles)!

Omdat ik toch elke dag de hond uitlaat, neem ik vanaf nu (wanneer het niet regent of vriest), een zakje mee op mijn wandelingen. Ik verzamel in die zak alle rommel die mensen in de berm hebben gegooid. Thuisgekomen doe ik het afval in de speciale zakken die de gemeente hiervoor uitdeelt. Eens vol, kunnen ze naar het gemeentehuis.

Wij komen soms een local tegen, die elke dag dezelfde wandeling maakt, en die elke dag langs zijn traject de rommel die hij ziet liggen meeneemt naar één centaal punt (een lantaarnpaal). Heeft hij uiteindelijk zo een
hele berg verzameld, dan komt hij alles in een grote zak opladen, en die brengt hij dan naar het containerpark.

Eerste opgeraapte afval! 


Het is mooi, hoeveel mensen, zelfs met het koude weer, ik in de weer zag met rommel opruimen in de bermen, tijdens deze Straat Opruim Week.

Aan de andere kant is het wel bizar, dat vrijwilligers de rommel moeten gaan opkuisen van anderen. Een repressievere maatregel die wordt voorgesteld, is statiegeld heffen op de blikjes en flesjes die tegenwoordig in de bermen lijken te groeien. Toch blijkt dat deze maatregel wel werkt, in landen die hem al hebben ingevoerd. O.a. Velt heeft zich aangesloten bij deze alliantie.

Vreemd genoeg zijn er partijen die tegen dat extra statiegeld zijn.

In mijn vorige opruimverslag schreef ik al, dat  enkele vervuilende grote merken overduidelijk het meest aanwezig zijn, in onze verder mooie groene bermen. Coca cola, bv. Wat mij betreft mogen die bedrijven — uiteindelijk de hoofd"schuldigen" voor de aanwezigheid van die rommel in onze wereld — de kost van het opruimen betalen, om nog maar te zwijgen van de kosten voor milieuschade en dierenleed dat uit de vervuiling en overlast door al dat afval volgt. Volgens mij maken die bedrijven daar meer dan genoeg winst voor.

Neem jij ook afval mee wanneer je gaat wandelen? Of ken je iemand die systematisch zijn/haar afval weggooit in de natuur?

zondag 18 maart 2018

Zelf Kruidenthee Limonade Maken!

Kruidenthee... Ik ben er dol op!

Vroeger dronk ik het liefst gewoon kraantjeswater.
Door mijn endometriose dieet ben ik echter behoorlijk veel kruidenthee gaan drinken, en nu ben ik echt verknocht aan mijn theetjes!

Ik maak zelf mengelingen, of ik pluk of gooi wat bij mekaar.

Laatst deed ik een culinaire ontdekking! Ik vul, wanneer mijn thermos kruidenthee op is, de fles altijd met water, opdat de kruiden niet opdrogen in de fles.  Ik laat dat een nachtje weken.
Meestal giet ik dat kruidenwater, vooraleer ik nieuwe thee zet, daarna gewoon bij de kamerplanten. (check: eetbare kamerplanten:)!
Maar onlangs dus besloot ik dat water eens te proeven. Het verbaasde me namelijk, dat het water nog zoveel kleur had: dat het dus blijkbaar nog eigenschappen van de theekruiden had opgenomen, zelfs nadat ik met die kruiden al een volledige thermos had gezet.

Wat bleek? Dit secundaire kruidenwater smaakte overheerlijk! Zacht, fris, zoet, een beetje als gezonde limonade! Wil je dus een supermakkelijk, lekker en gezond drankje zonder veel moeite kunnen maken: hier volgt het recept!





Zelf Kruidenthee Limonade Maken
Nodig:
-thermos
-theekruiden naar keuze, voor inspiratie, zie:
Zelf eenTheemenukaart maken,
Zelf kruidenthee fermenteren
Zelf rozenbottel drogen,
Zelf vlierbessen drogen, 
Zelf Ice-tea maken uit eigen tuin
DIY-High, roes uit eigen tuin

En voor een mislukt experiment maar misschien wel nieuwe thee ideeën zie Mislukt Experiment: Gefermenteerde Kriekenbladthee!
-water
-eventueel kaasdoek voor als je zelfgedroogde rozenbottel gebruikt: dan knoop je de rozenbottels in een stukje kaasdoek dat je in de thermos legt
Hoe maak je het?
1.Doe de kruiden van je keuze in de thermos
2.Kook water
3.Giet het water in de thermos
4.Sluit af
5.Wacht minstens tien minuten
6.Geniet doorheen de dag van heerlijke kopjes thee
7.Giet vers koud water in je lege thermos (waar nog kruiden in zitten)
8.Laat een nachtje of minstens enkele uren trekken
9.Giet in een glas
10.Geniet van je heerlijke kruidenlimo!

Oh, en als je iets leuks wil doen met de theekruiden zelf, na gebruik, dan kan je hier lezen hoe je zelf oesterzwammen kan kweken op "theekruidencompost"!

Welke theetjes zijn bij jou favoriet?

zondag 11 maart 2018

Foto's#17: fermenteerplezier, crackers, en piano

Ik probeer een fermenteer-ritme te creëren, zoals Sandor Katz van Wild Fermentation het aanraadt: terwijl je nog van de ene pot fermenten aan het smikkelen bent, maak je al een volgende, zodat die kan tot leven komen wanneer de eerste pot op is...
Hier enkele mooie wintergroenten uit mijn tuin: wortel, daikon, gele raap, rammenas die zichzelf heeft uitgezaaid (lees meer over rammenas, een interessante wintergroente en over de zichzelf zaaiende moestuin ;)

Samen met geraspte gember, wat ini-mini beetjes rode biet uit de tuin en een stoere savooikool brouwde ik een prachtig gekleurd ferment op:



Het vorige brouwsel, appel-wittekool-aardpeer-wortel, is alweer bijna op:
Ook genieten we in de winter van onze in de zomer in het zuur opgelegde gele courgettes (we hadden ook komkommers en augurkjes in het zuur). Zie je die peperbolletjes zwemmen?!


Verder ben ik aan het experimenteren met teff - een heel klein glutenvrij oergraan. Ik maakte er vegan crackers mee naar dit recept. Teff-meel gebruik ik regelmatig om zelf injera mee te maken, maar deze crackers zijn met de volledige graankorrel gemaakt.


 Avondeten: stoemp van broccoli en wortel, de crackers van hierboven en de fermenten van hierboven, en een bijzonder smakelijke ruccola pesto! Check hier als je allerlei vegan pesto ideeën wil!


We kochten een tweedehands piano, hoera! Ze moet alleen nog serieus bijgestemd worden...

zondag 4 maart 2018

Over DIY en Zero-waste

Onlangs bedacht ik mij: ik moet absoluut zo'n bewaardoos voor onder het bed hebben.
Hoewel wij hier graag minimalisme propageren hebben we behoorlijk veel spullen. En weinig kastruimte. Ik had zo'n fancy onder-het-bed bak op internet gezien: doorschijnend plastic, met een deksel, en wieltjes er onder.

Ideaal om spullen stofvrij in te bewaren.
Ideaal als je weinig plaats hebt.
Ideaal, want je ziet je eigen rommel niet! Die steekt verborgen onder je matras.

Ik dus naar de winkel. Je kent ze wel, het soort winkel waar ze onder-je-bed bakken goedkoop verkopen: een overdaad aan kleuren, spullen, muzak, en chemische geuren.

Terwijl ik daar ietwat verloren ronddoolde tussen chemisch stinkende kaarsen die me de adem benamen en me een weg zocht tussen hypergoedkoop ondergoed en "leuke hebbedingetjes" (lees: plastics en brol) voor je huis, begon ik me steeds sterker te herinneren hoe hartgrondig ik eigenlijk dat soort winkels haat.

Ze zijn lelijk. Ze nemen veel openbare ruimte in. En de parkeerplaatsen errond en ervoor doen dat nog meer. Die winkels stinken naar alle vervuilende schoonmaakmiddelen die ze verkopen. Je ruikt er fabriek. De mensen die er werken, worden vaak uitgebuit. Ja, ook bij ons in Europa. Slecht loon, slechte uren, slechte afspraken.

En de mensen die de spullen die men in die winkels verkoopt gemaakt hebben, die worden nog veel harder uitgebuit. Negentig procent van de spullen uit zo'n winkel is afkomstig uit een lageloonland.
Daar wordt het door moderne slaven geproduceerd, brengt het tijdens het productieproces een massa vervuiling met zich mee, om daarna, tijdens en na zijn korte levensloop, nog meer vervuiling teweeg te brengen. Denk: transport van en naar de winkel, de nieuwe eigenaar, daarna: het stort...

In de intrigerende documentaire prijsvechter hoorde ik de choquerende stelling dat wij in dat soort winkels ons eigenlijk arm kopen aan in het buitenland geproduceerde goedkope spullen. Wij financieren door die vervuilende rommel te kopen eigenlijk de mcjobs in het buitenland, terwijl onze eigen economie nog amper groeit.

Enfin.

Ik las onlangs ergens, dat als je nieuwe spullen nodig hebt, om de spullen die je al hebt in te moeten stockeren, je eigenlijk te veel spullen hebt — dan ben je niet zo goed bezig.
Bij ons gaat het om een vaste plek voor de zomerdeken, die ik niet zo overbodig vind, maar toch.

Heb ik die plastic bak echt nodig? Bedacht ik me. Kan ik niet zelf iets maken? Zonder fancy wieltjes erronder, misschien, maar toch?

Thuisgekomen nam ik twee grote, brede kartonnen dozen.
Ik zette ze naast het bed en mat tot waar de onderste bedrand kwam.
Het te veel aan karton in de hoogte sneed ik weg met een mes.
Van een andere kartonnen doos maakte ik een deksel.
Ik legde mijn zomerdeken er in, duwde het deksel er over, schreef er met viltstift "zomerdeken" op en schoof de doos onder het bed.
De hond was erbij en volgde het hele proces met veel interesse, en met bijzondere aandacht voor de kartonrestjes.








Ik ben erg tevreden met het resultaat!

Meer ruimte!
Geen plastic!
Hernieuwbare en gerecycleerde materialen, die er ook nog eens beter uitzien (meer eco en cozy) dan dat doorschijnende plastic!
Zero kosten!

En de geur? Niet chemisch! Ik bescherm mijn garderobe, en dus ook de deken, aan de hand van essentiële lavendelolie. Onze slaapkamer ruikt nu heel relaxed :)

Over DIY en Zero-waste

Onlangs bedacht ik mij: ik moet absoluut zo'n bewaardoos voor onder het bed hebben.
Hoewel wij hier graag minimalisme propageren hebben we behoorlijk veel spullen. En weinig kastruimte. Ik had zo'n fancy onder-het-bed bak op internet gezien: doorschijnend plastic, met een deksel, en wieltjes er onder.

Ideaal om spullen stofvrij in te bewaren.
Ideaal als je weinig plaats hebt.
Ideaal, want je ziet je eigen rommel niet! Die steekt verborgen onder je matras.

Ik dus naar de winkel. Je kent ze wel, het soort winkel waar ze onder-je-bed bakken goedkoop verkopen: een overdaad aan kleuren, spullen, muzak, en chemische geuren.

Terwijl ik daar ietwat verloren ronddoolde tussen chemisch stinkende kaarsen die me de adem benamen en me een weg zocht tussen hypergoedkoop ondergoed en "leuke hebbedingetjes" (lees: plastics en brol) voor je huis, begon ik me steeds sterker te herinneren hoe hartgrondig ik eigenlijk dat soort winkels haat.

Ze zijn lelijk. Ze nemen veel openbare ruimte in. En de parkeerplaatsen errond en ervoor doen dat nog meer. Die winkels stinken naar alle vervuilende schoonmaakmiddelen die ze verkopen. Je ruikt er fabriek. De mensen die er werken, worden vaak uitgebuit. Ja, ook bij ons in Europa. Slecht loon, slechte uren, slechte afspraken.

En de mensen die de spullen die men in die winkels verkoopt gemaakt hebben, die worden nog veel harder uitgebuit. Negentig procent van de spullen uit zo'n winkel is afkomstig uit een lageloonland.
Daar wordt het door moderne slaven geproduceerd, brengt het tijdens het productieproces een massa vervuiling met zich mee, om daarna, tijdens en na zijn korte levensloop, nog meer vervuiling teweeg te brengen. Denk: transport van en naar de winkel, de nieuwe eigenaar, daarna: het stort...

In de intrigerende documentaire prijsvechter hoorde ik de choquerende stelling dat wij in dat soort winkels ons eigenlijk arm kopen aan in het buitenland geproduceerde goedkope spullen. Wij financieren door die vervuilende rommel te kopen eigenlijk de mcjobs in het buitenland, terwijl onze eigen economie nog amper groeit.

Enfin.

Ik las onlangs ergens, dat als je nieuwe spullen nodig hebt, om de spullen die je al hebt in te moeten stockeren, je eigenlijk te veel spullen hebt — dan ben je niet zo goed bezig.
Bij ons gaat het om een vaste plek voor de zomerdeken, die ik niet zo overbodig vind, maar toch.

Heb ik die plastic bak echt nodig? Bedacht ik me. Kan ik niet zelf iets maken? Zonder fancy wieltjes erronder, misschien, maar toch?

Thuisgekomen nam ik twee grote, brede kartonnen dozen.
Ik zette ze naast het bed en mat tot waar de onderste bedrand kwam.
Het te veel aan karton in de hoogte sneed ik weg met een mes.
Van een andere kartonnen doos maakte ik een deksel.
Ik legde mijn zomerdeken er in, duwde het deksel er over, schreef er met viltstift "zomerdeken" op en schoof de doos onder het bed.
De hond was erbij en volgde het hele proces met veel interesse, en met bijzondere aandacht voor de kartonrestjes.








Ik ben erg tevreden met het resultaat!

Meer ruimte!
Geen plastic!
Hernieuwbare en gerecycleerde materialen, die er ook nog eens beter uitzien (meer eco en cozy) dan dat doorschijnende plastic!
Zero kosten!

En de geur? Niet chemisch! Ik bescherm mijn garderobe, en dus ook de deken, aan de hand van essentiële lavendelolie. Onze slaapkamer ruikt nu heel relaxed :)