zondag 26 juni 2016

De gevolgen van natuurlijk tuinieren

Onlangs moesten we onze voortuin opruimen.

We gaan twee regenwater tanks en een septische put laten steken, en er komen dus graafmachines en dergelijke.
Onze (overwoekerde) tweede kruidenspiraal moest daarom weg, de prachtige bloemenwei moest gemaaid, en een oude hoop gemaaid lang gras en takken moest weggevoerd worden.
Met de niet vergane takken maakten we elders in de tuin een nieuwe takkenhoop. Het half vergane lange gras binnenin de hoop was bestemd als voedselrijke mulch voor tussen de pompoenen.

Met verbazing ontdekten we hoe die hoop krioelde van het leven. Pissebedden, regenwormen, duizendpoten, mierennesten, ...

Met elke laag die we afpelden kwamen we nieuwe levensvormen tegen:
-een verlaten wespennest,
-een hommelnestje van vorig jaar,
-geknaagd gras in bolletjesvorm dat op een muizenhuis wees.

Bij een volgende laag hupte er plots een prachtige, dikke grote zwarte pad weg.

En in de onderste laag... Bleek een volslanke egel te huizen! Gecamoufleerd zichtbaar op de foto.



De egel hebben we - met handschoenen! - naar een andere takkenhoop in de tuin verhuisd.

Toen we nadien minuten nog ns gingen kijken, was hij al diep in zijn nieuwe verblijf weggekropen.

We zijn blij verrast om zoveel leven in een verwilderd plekje te mogen ontdekken.
We vonden het vreselijk vervelend om de habitat van al deze dieren te moeten verstoren.
Maar we troosten ons met het volgende:

- mr. Egel heeft een nieuw takkenhotel gevonden

- ook de pad vindt vast en zeker een ander plekje. Er zijn twee vijvers in de tuin en we gaan er nog twee bijmaken. We houden enorm veel van water!

- na de werken zal de grond bloot liggen. Dat is een ideaal moment om een nieuwe bloemenwei te zaaien - hoera!

- als er op één mini plekje van onze 19 are al zoveel leven leeft, dan betekent dat, dat we goed bezig zijn!

Geen opmerkingen: